... waarmee je zelfs de bio-bifi-van-de-4-letterketen-die-wel-bio-mocht-maar-niet-per-se-zo-groen-hoefde had kunnen redden. De worst waarover ik normaal niet ging verder vertellen (al zeker niet onder de vorm van plaatjes), omdat hij godverdorie te goor was voor een familieblog maar kom : zelfs van dat soort consumentenbedrog (want het was gewoon net dezelfde troep als de andere uit het pakje maar dan zonder het rode-kleur-en-smaakpapje) had je nog een lekkernij kunnen maken met home-made peperkessaus.
Begin met de makkelijke versie, een pimped-up-chromed-out ketchup : een basis van tomaten en peperkes, zuren 'voor de bewaring' en de smaak (citroen, limoen, azijn, granny smith...) en verder wat je liggen hebt en lekker vindt (appel, paprika, kruiden, ui, knoflook, olijfolie, suiker/honing/wortelen als het te zuur is of zoet mag zijn,... niet al het bovenstaande tegelijk natuurlijk maar toch, ik doe niet mee met de twee smaken per bord "cultus").
"Hoeveel pepers ?" Watje denkje zelfje ? "Moeten de zaadjes eraf want wordt het anders niet te pikant ?" Dat het strafste in de pitten zitten schijnt een misconceptie te zijn. Pitten lijken wel straf maar dat zou eerder aan de zaadlijst liggen die er nog aan hangt dan aan de pitten zelf. Voor de dunne sauzen (type tabasco) zou ik wel de moeite doen om ze eruit te halen, voor de dikkere stoort het zo niet dat ze mee werden gemixed/gepasse-vitte'd, al zeker niet als de saus daarna even door de zeef lepelt (de perfecte routine dus voor deze luie boer). Oppassen geblazen boven de ketel, pepersaus heeft het in gas en vloeibare vorm op de ogen gemunt.
enneuh #durfteproeven, ze mag dan wel moeten pikken aan de tong, ze moet ook lekker zijn natuurlijk ...
2 comments:
Ik schrik een beetje van het klein formaat van al die pepertjes, in vergelijking met die appel. En als je die zeef-met-inhoud al loslaat op een gezinspubliek, dan durf ik er niet aan denken hoe die bio-bifi er moet uitgezien hebben :-)
het is een commercieel niet-interessant formaat van appel ;-) maar het zijn ook de kleinere habaneros die hun gestalte aardig goedmaken in de aantallen per plant (>100, goed voor meer dan 10 jaar te hete soep).
de zeef ziet er al een beetje gegeten uit, maar ik kan je misschien geruststellen : weinigen zullen erin slagen een mondvol deze pepers tot deze fijne consistentie te kauwen ;-)
en voor de worst : zon't mention ze war, goor genoeg voor een 'nooit-meer-bio'-moment, in ons geval afgezwakt tot 'bio, dat doen we dan wel zelf'.
Post a Comment