Het is ondertussen weer een tijdje geleden dat ik nog een berichtje heb gelaten. Het strontweer van de afgelopen weken gaf me niet echt veel tijd en soms ook niet al te veel zin om in de tuin te werken (gevaarlijke combinatie), laat staan de goesting om altijd meer te moeten schrijven : 'ik kon deze week weer niet veel doen in de tuin'.
Maar ik kon dus niet superveel doen in de tuin. Van de paar mooie dagen heb ik geprofiteerd om de achterstand wat in het halen (lees onkruid wieden); plots zag je weer rijtjes selder staan, en verrezen de dahlia stekken naast de aardappelen.
De buitentomaten hebben zo goed als allemaal 'de ziekte' gekregen, je zou voor minder als je een tomatenplant was en al die stortregens over je hebt gekregen. In de serre valt de schade voorlopig mee, ik heb nog geen plant de deur moeten wijzen maar met een doorsnee-zomer-2008-dag die zelden boven de twintig graden is geweest valt het rijpen van de tomaten niet mee.
Van de eerste rijpe tomaten wordt traditiegetrouw het zaad gewonnen en in het onderstaande filmpje staat hoe je de fruitvliegjes, die dat proces met zich meebrengt, kan 'vangen'. Moeder de vrouw zal blij zijn...
Ik heb al een aantal notenporto's gemaakt met het recept van Iris, nu 3 maanden wachten of het ook iets wordt. Ik had wel geen pure alcohol staan dus ik heb voor de eerste pogingen wat geïmproviseerd en gewoon wat overschotjes sterke drank gerecupereerd uit de kast (aquavit voor de eerste, rum voor de tweede), kan ook niet slecht zijn.
Maar het meest memorabele moment van de afgelopen dagen vind je hier :
Caroline wilde me verrassen door de kolen, waarvoor ik maar geen tijd vond om ze in de grond te steken, dan maar voor mij in de grond uit te zetten. Toen ze daar stond besefte ze dat het geen goed idee was om haar ringen aan te laten en ze legde ze netjes op de buggy waar ze ze bijna ook allemaal terugvond als ze weer aan het huis kwam. Eén ring van bij de geboorte van ons Rosemarie was spoorloos. Ze had ocharme al heel de dag gezocht toen ik stond na te speuren met mijn speelgoed metaaldetectorje (mannen en hun speelgoed, vondsten : een heel oud kroonkurkje van Duvel en een oud hangslot) ... en ook niks vond. Dan maar een berichtje gelaten op een forum dat ik had gevonden : detectorvrienden-vlaanderen. Een uurtje later hadden we al een afspraak met onze speurder van dienst en die knaap (14 jaar) had ongeveer 5 minuten nodig om hem te vinden met zijn semi-professionele detector (diepte 20 cm). Kus van de juffrouw (en vooral wat zakgeld) en een bank vooruit. Een aanrader voor al wie eens iets verliest en met een bang hart de volgende maaibeurten tegemoet gaat.
5 comments:
had ik zo'n detector gehad, een kus van de juffrouw was ruim voldoende geweest als vergoeding ;-)
Daar in Gelrode is nog vanalles anders te vinden in de grond. Heb hier nog kogelhulzen liggen die gevonden werden in de tuin van mijn grootvader in Gelrode.
Naar aanleiding van de ontmoeting gisteren een keer naar dit bericht teruggekomen en het gelinkte forumdraadje gelezen...
Brede grijns!!!
ik kan alleen maar herhalen : 'lang leve tinternet' ;-)
en bloggen, al die kleine anecdotes die een mensenleven boeiend maken maar soms voorbij zijn voor iemand de 'boeiendheid' ervan heeft opgemerkt. Het registreren van al die kleine vaak onbenullige dingen heeft me al vaak doen inzien dat ik best een leuk leven leid ;-)
Het was een leuke ontmoeting gisteren (best bijzonder en slechts een klein beetje eng) maar dat kon ook moeilijk anders, zo'n bende gelijkgezinden onder elkaar.
Dank voor de link, want ik ga hem ook nodig hebben: gisteren mijn ring kwijtgespeeld bij het voederen van de schapen. (hoopje hooi gegooid, en hup daar ging mijn ring. Nog snel even gezocht, maar in het donker niet te doen natuurlijk...)
Zouden schapen zilveren ringen opeten? Zo ja, dan gaan de detectorvrienden wel in zeer originele substantie mogen gaan zoeken...
Post a Comment