schoon weer ...

in de reeks : triestig weer, schoon licht : ...



... deden we ongeveer alles fout : deden niks aan de kousenvoeten om een interessanter standpunt te kiezen dan tot aan de rand van het natte dakterras, mocht het diafragma minstens vier keer dichter (maar dan moest ik ook nog eens achter het statief, en stond de mottige bouwkraan er nog scherper op), had ik misschien toch eens een titske polarfilter mogen proberen (hoewel contradictorisch schijnt een klein beetje te helpen want het is toch vooral refractie en niet alleen reflectie),...
maar kom het is hier toch bovenal een dagboek en papa stond op deze dag weer even enthousiast als de kinderen te trippelen bij het natuurwonder dat in werkelijkheid vooral 100x breder en auto-hdr-intenser leek (en waarvan papa voor zichzelf helaas de eindigheid kon voorspellen, life is full of spoilers ... #keep'em4yourself #enjoyWhileYouCan).

Desniettegenstaande werden we er nog eens aan herinnerd dat de occasioneel voorkomendezichtbare buitenste regenboog zijn kleurkes binnenstebuiten draagt, en hebben we toch weer onze fotoles gehad. Ah, en de pot goud ligt ongeveer op de speelplaats van 't scholeke, er gaan maandag waarschijnlijk weer stieken schupkes mee in de kabas.

Soms is de natuur al fantastisch als we er vooral geen poot aan uitsteken.

de peer die geen peer is ...

... omdat ze in de grond steekt en niet aan een boom hangt heeft grote voor- en even grote tegenstanders. De Helianthus tuberosus, ook wel topinambour in het sterrenrestaurant, artisjok uit Jerusalem, zonnewortel ofte aardpeer voor de gewone burger is voor de één konijnenvoer, voor de ander een delicatesse. Voor de één een zorgeloze bron van voedsel in de moestuin, voor de ander een vervelende woekeraar met relatief weinig sierwaarde. Waarschijnlijk heeft iedereen een beetje gelijk, bewijzen onder andere de 2 metskuipen knollen die uit de weg moesten bij het klaar maken van de groentebedden. En bewaren doen ze al helemaal niet (eentje uit de categorie "hoe lukt ze dat in de supermarkt toch altijd") dus snel nog wat opgebruiken.
Voor de zoute knabbel bijvoorbeeld.



Zoals voor de gewone chips : dunschillen (lang leve de mandoline), spoelen in zurig water (zodat ze niet direkt bruin worden), afdrogen (anders spetst't te hard), frituren (niet te lang), kruiden (peper en zout bv, maar dan met peperkes).
Lekker.
Er zijn er zelfs die dat met courgette doen, ben curieus. Nog chippekes van iet anders ?

op schema ...

... perfect op schema eigenlijk : pepers verpot, tomaten klaar, (moes)tuin en borders proper, ter plaatse gezaaid, gras gekamd, ... kortom the usual (inclusief gebeurlijke-rampen-na-vergeten-watergiften).
Nog een half kaske zaden aan de gang, subiet de blommekes en de rappe (komkommer, meloen, pompoen, nasturtiums,...), twee keer knipperen en het is weer zomer.

de serre-brigade mag zich stillekesaan gereed houden ;-)

En hoe is het daarbuiten, iedereen op schema ?

toch wel ...

Je zou het met four seasons in one day weer niet meteen zo zeggen maar er zijn toch nog zekerheden ...



 ... de peperkes en paprika's hebben er al zin in, hopelijk werken de seizoenen eens een seizoen mee.
Of het al kriebelt ?

't is koud, zeggen ze ...

... maar ik vind het eigenlijk nog behoorlijk warm ...



... 20-23° onder nul, overdag, in het dal, nog zonder de wind en de vitesse boven (gemakkelijk boven de 50/u gemiddeld - 50 wat ? vroeg de numerieke wiskundige; olifanten nu goed, want km zou belachelijk zijn - dat gemiddelde vooral niet meer lager te krijgen door de 90.25 swinnens) ...



... maar zo met het hoofd boven de wolken (en alle kleren die ik mee had tegelijk aan) hoor je me zelden klagen over de kou ... (hmm, rewind please) ...



De ouderwetse moestuinders onder ons waarschijnlijk ook niet, want de overwinterende kolen krijgen volgens velen nu eindelijk de smaak die we verdienen. En heb je gezien hoe de maan de sneeuw zo mooi doet oplichten : z'is vol (en als planten onder elkaar communiceren, dan luisteren ze zeker naar de maan), dus ik zou zeggen :
start (peppertime) !



wel spijtig van d'elfstedentocht ...

goin' nuts on pizza buns...

... ideaal voor dat restje (okker)noten : noten-peper-look-breekbrood-deluxe.

Neem uw favoriete pizzadeeg met uw favoriete 00, uw favoriete ingrediënten en die fruitschaal-waarvan-je-dacht-wat-moet-ik-hier-mee, en je bent minuten verwijderd van het lekkerste breekbrood dat uw feestje ooit zal opleuken.

Laat het deeg (bv 500g bloem, 250ml water, 1 tl zout, 2 tl gist, suiker/honing, 1 EL olie) kneden door de broodmachine (of doe het zelf), rol het na de eerste rijs uit tot een grote rechthoekige lap, en zet ondertussen een panneke water te koken en kort een panneke olie met knoflook en peperkes te goudbruinen. Verdeel noten (grove brésillienne) en olie-met (rijkelijk maar niet verzuipen in de olie) over de lap, oprollen en in cylindertjes snijden (ongeveer 5x5). Schaal inkwasten (denk oliepanneke!) en de rolletjes, met ruime ruimte verdelen over de pan.
De schaal weer laten rijzen in een oven op 50-60° met onderin een bakplaat met het kokende water (ongeveer 45 minuten), en daarna afbakken op 180° (40 minuten) en eventueel nog een paar minuten met kaas erover (opgepast, die zwarte korst komt sneller dan je denkt, en is niet zo lekker als dedees). Haal het brood uit de pan als het gebakken is en laat het uitademen, anders wordt het soppig.



voortaan uw dagelijks brood, en op zich al reden genoeg om een notenboom te planten (als je nog om een reden verlegen zat) ... maar kan dus ook met de "officiële pizzatoppings"

vlag zonder naam ...

... maar vooral gewoon verder doen. De Bond zonder Dinges had het niet mooier kunnen zeggen.

* rent weer naar de keuken -gewoon verder doen- en denkt "hoe verzeilt zo'n handdoek van de Friessche Vlag eingelijk in m'n keuken ??" *

maak het wat gezellig vanavond ... tot zover, tot morgen.

zaadzwiepen ...

... aka seed swapping. De "nieuwe" tomaten en peperzaden beginnen weer binnen te rollen (de leukste pakjes onder de kerstboom, al heb ik dit jaar niet te klagen gehad), het moeilijkste van het (moes)tuinseizoen kan dus weer beginnen : het kiezen tussen al die beloftevolle rassen.



Dat dat zo al zo moeilijk is, is meteen ook de reden waarom ik wel eens wat zwieps laat passeren, daar moet je verder niks achter zoeken (#dtv hebben ze daarop verzonnen in tweet-land, #durftevragen voor wie niet zo krap bij letters zit maar wel nog gaten heeft in z'n moestuinplan).

We zullen maar eens richting d(r)uivenkot trekken zeker, het nieuwe jaar wat op gang trekken ...

Sint Salami ...

... al die aandacht voor de goedheilig man pre-6 december, wat moet die grijsaard zich verwaarloosd en minderwaardig voelen de rest van het jaar (en dan ook nog aan zijn pensioen en z'n buskaartjes zitten morrelen). En dat is helemaal niet nodig want van hem, door hem en met hem draaien we gewoon keilekkere (overschot)worsten.
Van de Sint zelf zijn er zelden bruikbare restjes, maar van de chocolade, spekken en koeken soms des te meer, en nu is zowat het moment gekomen dat we het wel weer gehad hebben met dat snoepgoed.
Moeilijkheidsgraad : kind-kan-de-was-doen (maar echte kinderen even helpen bij het smelten van de chocolade). En zoals dat met "restjeskoken" hoort te zijn : het resultaat is beter dan de som van de delen.



150g (fondant)chocolade
50g roomboter, eventueel een beetje room (om de worst niet bikkelhard te laten opstijven me dunkt)
125g noten (hier 2/3 hazelnoten en 1/3 pistache)
50g rozijnen (optioneel laten trekken in wat likeur)
150g snoepgoed (koekjes, spekken, guimauvekes, pepernoten,..) en/of 1 pak Pim's chocolade koekjes
(optioneel wat peperkes, want dat food-paired altijd goed met chocolade)

poedersuiker voor het (eetbare) 'pellekevel'.

Stap 1 : Laat boter, room en chocolade zachtjes smelten en snij/klop/breek ondertussen het snoepgoed in stukjes die niet groter moeten zijn dan de hazelnoten.
Stap 2 : alles onder elkaar zetten (laat chocolade eerst wat afkoelen, of laat het om te beginnen niet te warm worden)
Stap 3 : in worstenporties verdelen over huishoud- of zilverpapier, oprollen (sushi matjes zijn handig als je ze liggen hebt), uiteinden "dichtschroeven" voor een mooie punt.
Stap 4 : laten opstijven in de koelkast en afhankelijk van de hoeveelheid "verzachters", even op voorhand uitzetten om te snijden. klaar dus.

Op voorhand niet verklappen welke aperitiefworst het is, is een deel van het plezier.
En lekker dat dat is, weer veel te lekker voor de onklopbare nieuwjaarsresolutie #1. Oproep aan de Sint (en de Paashaas) : meer chocolademennekes volgend jaar ...

ikja, ik hack ... pakjes ...

In mijn kine-verleden was ergonomie één van mijn stokpaardjes. In mijn IT-bestaan nog altijd maar op een andere manier.
En zo mogen sommige dingen al perfect-van-hun-eigen zijn (zoals ook jij), alles kan altijd nog een tikkeltje beter.
Neem nu de laptop-stand van de blauwgele Zweud. Zou inderdaad zo onder de laptop of tablet kunnen. Zou ook zo mijn collectie geïnclineerde leesplanken hebben kunnen aanvullen, of nu meteen zijn nut kunnen bewijzen in de keuken.

Maar met een oude analoge camera in de buurt en een niet te lichte hamer in der Nähe ...

... breid je de mogelijkheden van dit bescheiden plankje zelfs nog verder uit zonder aan zijn oorspronkelijke functie te raken : de iPepiter, de laptoploze partituur houder, mijn eerste ikea hack.

Want zeg nu zelf, je wil toch niet weer zo'n ding dat vooral heel goed is in één functie laten rondrijden in huis.
Zo eenvoudig dat ikea eigenlijk gewoon zijn productiemal zou moeten aanpassen. En dat alles voor amper 4 euro (of 2,5 dollar hoe flatpack je dat verschil Anna ?), wie moet er hier nog een pakje (en/of statief) voor onder de kerstboom ?
In de betere ijzerwinkel vind je tijdterwijl trouwens schroefdraadpluggen of je kan een gewone moer gebruiken met de juiste draad (meestal amerikaanse 1/4inch, 20 windels), en vraag het anders toch even na of het mag, voor je de camera van papa tussen de bankschroef hangt. Je kan uiteraard ook je snelkoppeling permanent tegen de plaat verlijmen maar dan wordt het al een dure hack.

"Sinds wanneer lees jij muziek ?", hoor ik sommigen denken. Sinds zij muziek lezen. Meteen ook één van de redenen waarom de planningen weer aardig overlopen, naast iets met een Franse jury die zich nu toch maar eens wat mag reppen al was het maar voor de verlossing, en iets op wielen maar dat is ondertussen van op de baan.

Als dat allemaal blijft doorgaan belooft 2012 een zeer spannend tuinjaar te worden, niet eens meer zo veraf want met dit weer zou ik al met de tomaten durven beginnen (dat gras blijft precies ook maar doorgroeien en mijn appelboomkes zijn eindelijk van hun blad vanaf). Maar we hebben ondertussen onze wijze lessen wel geleerd en zullen het eerdaags maar bij de uitjes (Kelsae) en de reukerwten (Lathyrus odoratus) houden.

Update:
"Leuke ikea-hack, maar of ik ook nog eens kon zeggen hoe het zat met die instrumentenhouders op de achtergrond...". Wel, ook niet moeilijk. Gewoon de vorm van de instrumenten in kwestie traceren op een krant, en aan weerszijde van de vorm een marge van ongeveer 5 cm uitzetten. Die 5 cm komt ongeveer overeen met de borstelsteel+pijpisolatie die gebruikt werd om de vormen aan elkaar te zetten op een drietal plaatsen in de buitenste marge. Geluidsisolerende mousse beschermt de instrumenten tegen beschadigen, en waar de gitarenbak redelijk auto-stabiel was kon de ronde cello basis wel wat voetsteunen gebruiken (de f-gaten-poten houden de bak in elke gewenste positie). Nog wat materiaalhaken om de violen aan op te hangen en klaar is kees : oefensessies waren nog nooit zo vlot toegankelijk ;-) (in- en uitpakken in zakken en kisten zonder te onstemmen is bijna niet te doen)