het werkt ...

... de serre water geven vanuit de hangmat.



De meeste irrigatiesystemen hebben, zoals voor sommigen onder ons (check), een beetje druk nodig om te presteren (waterleiding, hydrofoor,...). Ook deze normaal gezien (en dat werd me althans door bovenvernoemde bevestigd) maar ik had eens horen waaien dat het toch "passief" zou kunnen en vond het een aanvaardbaar nietteduur risico met mogelijk een zeer hoge return on investment. In het slechtste geval moest het dan maar met de hydrofoor of in het allerslechtste geval met de waterleiding.
En ze hebben dat dus in baby-blauw, wie had dat gedacht...

De klassieke beproefde omgekeerde flessen gingen sowieso al de grond in, maar ze gaan waarschijnlijk werkloos blijven zitten want de 300L water uit de tonnen werden op een zeer gezapig tempo zeer lokaal en dus ook zeer diep toegediend. Geen druppel werd gemorst op een lapje grond zonder gewas en (bij tomaten nog belangrijker) geen druppel werd gemorst op het gewas, probeer dan als tomaat maar eens ziek te worden.
Was daar elke zaterdag toch zo'n twee uur mee bezig : water oppompen met de handpomp (waarvan de ene tiet al wat pectoraler werd dan de andere), water kruien en zorgvuldig mikken zonder spatten, ... niet gemakkelijk in een steeds bomvollere jungle. Nu nog een minuutje of vijf, of als het toch met de kruiwagen moet een kwartiertje ofzo. En nu hoef ik mijn serresitter niet meer te schofferen als ik weer op vakantie ga, want die hoeft in principe zelfs de serre niet meer in (gewoon een keertje de tonnen komen vullen aub, what the heck, dat kan ik desnoods nog met een timertje op de waterleiding geregeld krijgen). En je kan je favoriete bijvoer via de tonnen voorzien (tomatspecial, melasse, netelgier, smeerwortel, compostthee...), hoe moet dat met zo'n hogedruk systeem ? OK, kost een beetje centen (ongeveer één euro/m=4 spinnen kant-en-klaar nieuw, iets goedkoper met losse onderdelen, en als je een beetje uitkijkt voor ongeveer de helft op de tweedehandsmarkt - maar dan misschien ook half verstopt) maar wat kosten 20 uren vrijgekomen vrije tijd tegenwoordig, geïndexeerd alle volgende moestuinseizoenen opnieuw ?

Praktisch. De kranen heb ik niet helemaal onderaan de tonnen gezet. Daarmee verlies ik misschien 10L per vat maar hoop ik de grotere brokken en vlokken (die blijkbaar al eens in de regenput sukkelen) de kans te geven te bezinken, eerder dan de darm te verstoppen (misschien toch nog maar eens een echte filter voorzien). Kostte eigenlijk nog het meest aan de koppelstukken, had goedkoper gekund met wat spanringtjes maar dan weer niet zo flexibel als nu ("kies de bron"). (4) Aparte circuits voorzien voor de tomaat+paprika en komkommer+meloen (links en rechts), zo kunnen die allemaal een eigen regime krijgen (tomaten 1x per week, meloenen 2x per week bv.) en eventueel zelfs hun eigen tonnetje.

Nu nog water vinden (want al mijn bronnen staan droog) ... en dan houden we wie weet toch een kwart-are tuin in leven dit seizoen (terwijl we op de dag van het park lekker in de schaduw op het tweejaarlijkse ukulelefestival zaten bijvoorbeeld).
En dan hebben we die van Beervelde nog, maar daar ga ik donderdag misschien eens voor op mijn gouden pelouzeke liggen (als hij niet te hard prikt).

Oh, en er zit een beest in mijn tuin dat graag halve-meter ruggetjes perfect weer met de grond gelijk maakt (staat er al niks en deed ik eens de moeite om de aardappelen aan te aarden, dan kan kom je zo iets tegen) ... iemand een idee ??

dat moet je (gaan) zien ...

... was dus in Amsterdam voor het werk. En omdat ik allergisch ben aan een retourtje treinen-hoofdpijnigen-treinen brei ik er graag een stukje plezier aan vast. Keukenhof was ondertussen alweer dicht, dus moest/mocht ik op zoek naar (groene) alternatieven.

Het Amstelpark bijvoorbeeld. Een gratis(!) park in Amsterdam Zuid, beetje verder dan de RAI, ooit (1972) de lokatie van de 10-jaarlijkse floriade (2012 in Venlo, niet zo heel ver weg in tijd+afstand, in de gaten houden dus). Grote delen van de installaties werden behouden, en zijn eigenlijk nog altijd de moeite. Voor de rozentuin was het nog een beetje te vroeg blijkbaar, maar Rhododendron-liefhebbers komen er zeker aan hun trekken (daar snap ik niks van maar allez kom, het is toegestaan) in de gelijknamige vallei. Japanse/alpiene tuin, coniferentuin,... Het leukste vond ik nog te dwalen in de heemtuin waar inheemse planten hun (vrije?) gang mogen gaan. Inheemse planten die zich weinig aantrekken van de droogte (maar eerlijkheidshalve ook enigszins beschermd staan in het inheemse bos).
Daarnaast is het ook nog een gewone speeltuin, wandel- en pic(k)nic(k)park, met een democratisch retro-treintje en al.
Af en toe worden er ook workshops georganiseerd (plantenkennis, fotografie,...) dus misschien moet ik me maar eens een internationaal treinabonnement aanschaffen ;-)

ceci c'est pas un rietveld mais un Rietveld (imitatie), met daarvoor enkele borders waaruit we vooral onthouden dat (te) grote groepen in een border niet echt boeiend zijn (ziedewel meester).

Ik kan geen botanische tuin voorbijgaan zonder er even binnen te springen. Wel een beetje jammer dat die van Amsterdam niet gratis is (7,5euro). Zeker omdat hij niet zo heel erg groot is en de collectie niet echt lijkt te veranderen. Nog meer omdat de oranjerie dicht is. Maar aangezien de periode van mijn bezoek toch een paar weken vroeger is dan vorig jaar en het seizoen een beetje voor loopt (en maar een beetje de kluts kwijt) konden we toch weer op zoek naar de mooiste van het moment onder de bijzondere en gewone planten.
Wat zeker m'n aandacht heeft getrokken was de valse indigo (kent u deze nog?, Baptisia australis, een beetje superman-lupine : groter, mooier, gezonder, eleganter ... dan de Lupinus. Gillenia trifoliata sprong ook in het oog met zijn ranke stervormige bloemetjes. Roscoea cautleoides zal de Iris-liefhebber wel charmeren (check). Heuchera sanguinea, en ga zo nog maar even door ... Met 8 beaufort had het amper zin om foto's te maken, maar kom, een mens kan niet alles meehebben.
(btw, vergeet souvenirjagen : ze hebben er leuke watervogelfluitjes voor 75ct en die vinden de kinderen geweldig).

Wat wel een meevaller was, was de grote reclame op een kleine gevel. Katinka Polderman in de Kleine comedie. "Of ze nog een kaartje hadden". Net nog één laatste op de achtste rij. Haar pijpenlied mag dan misschien wel legendarisch zijn (geheelonthouders en de pruimtabak-lobby kunnen zich misschien beter onthouden) en is haar homolied een leukere meezinger dan I will survive, maar dat is natuurlijk slechts een topje van die brilliante taal-ijsberg. Nee, heb me geen seconde verveeld in haar sprookjestuin...



Mocht eigenlijk helemaal geen foto nemen (maar ik moest hem ook niet wissen) en afgezien van het feit dat er maar een ieniemienie spoilertje in gevangen zit mag het vooral een promo zijn voor haar nieuwe show : ga hem zien als je de kans krijgt!! (dat hangoorkonijn is trouwens leuker als zij het brengt)

We hebben de dag des oordeels blijkbaar overleefd maar daar denkt de tuin voorlopig anders over. Die blijft thuis rustig verder sterven, zelfs de vetplanten die misschien al 50 jaar in de voortuin staan houden er stilaan mee op (het groendak is bijna leeg en dat was nooit de bedoeling). Ik weet niet waar de border-zaailingen nog kracht vinden om water uit de grond te zuigen.
Al dat zonlicht heeft in combinatie met de droogte ook al geen goede invloed op de jonge serreplanten : zonne(en -wind?)brand op het frêle jonge blad van tomaten, pepers, paprika's, aubergines,.. (witbeige vlekken, niet zo heel erg maar wel verschietachtig). In een normaal seizoen verdragen de planten slordig afharden, dit seizoen dus niet.
Kleinfruit houdt ook aardig vol, maar kleinfruit is natuurlijk maar nuttig als het ook deftig fruit opbrengt (dat doet de rabarber bijvoorbeeld amper).
En de patattenkevers (die larven zijn geen pimpampoenen) zijn ook al daar, de dorstige piepers die nog maar net bekomen zijn van die late vorst hebben blijkbaar nog niet genoeg tegenslag gekend. Opsporen en manueel wegplukken dus, en verzuipen want de kippen lusten ze toch niet (waarschijnlijk van de aardappelgiften?) en ze spetsen enorm (mondjetoe) als je ze doodknijpt. De onderkanten van de bladeren hangen ook vol met gele eitjes dus er komen er nog (kapotwrijven!).

watergeven, daar gaan we ook nog iets mee doen...

ahoh ... en het is heel de week Chelsea flower show op BBC, maar dat wisten jullie waarschijnlijk al.

ze liggen erin ...

... tomaten, paprika's, pepers, komkommers, aubergines hebben plaats gemaakt op het d(r)uivenkot door in de serre te gaan staan. Niet van hun eigen helaas maar het zwaarste werk van het serreseizoen (incl. opkweek vanaf zaad) is nu eigenlijk wel weer achter de rug.
Much about the same zou je kunnen zeggen. Zelfde 42 tomatenplaatsen (iets meer dan de helft nieuwelingen, geen CDB). Weer veel te veel meloenen (maar die moeten dan ook maar zo lekker niet zijn). Maar dan weer minder pepers dan andere jaren (daar heb je er toch altijd teveel van - één of twee jalapenos zou ik nog durven importeren, want die ben ik rats vergeten), iets meer paprika's, en voor de eerste keer aubergines (weet dus nog niet of die liever in vollegrond/pot/binnen/buiten/... staan).
Nu nog even overzichtelijk maar straks weer een jungle.
De waterflessen zitten in de grond, en de emmers (SIP-voor-beginners, drainage aan de zijkant boven de bodem ipv in de bodem) op de grond, maar het zou goed kunnen dat het watergeven zelf nog gaat veranderen.
Mulchen met kamgras en stinkers na m'n werkreisje naar Amsterdam (iemand nog leuke tuintips voor aanstaande zondag op fietsafstand van A'dam???).



Stuk voor stuk als zaadje vertrokken, en allemaal wel een paar keer door mijn handen gegaan. Allemaal vertrokken in hetzelfde verwarmde kweekkastje van 60x40 (mijn belangrijkste reden om met kleine krantenrolletjes te beginnen, kweekkastmanagement). Dit seizoen bijgestaan door een onverwarmd "kweekkastje" voor alles wat niet echt extra warmte nodig heeft (bloemenzaden, pompoenen, ...), toch niet als je niet perse in de winter wil beginnen met pompoenen ;-)
De kader waarin ooit onze Eerste-Winkelrekening-Bij-Samenwonen heeft gehangen (melo, ikweethet) en die ik dus al jaren had, past perfect op een grote isomobak die ik al jaren had (past perfect zou je niet zeggen op de foto, maar zo'n kastje moet ook luchten, al zeker als de zaailingen tegen het dak zitten ;-). Weer een paar euro uit de kringloop voor een handig instrument. En niet lelijk om naar te kijken ("of ze al gegroeid zijn"). Wel het glas nog eens onder handen nemen, of het lijkt alsof we de ISO weer op 3200 hebben laten staan.
Die pompoenen hebben we vandaag ook nog maar even allemaal buiten gegooid, in het kippenhok beginnen de eerste spontane planten de kop al op te steken (nature knows best you know). Zoals gewoonlijk ook weer veel te veel exemplaren, we (de natuur en ik) zullen nog wel dunnen.

2x2=vol=vol ...

Ik zou een tweede verdieping kunnen gebruiken op mijn tweede verdieping. Watergeven en zien dat alles daar een beetje evenveel zon krijgt begint wat te lijken op auto-inpakken-NA-vakantie-met-al-één-valies-teveel-VOOR-vakantie. Tetris met plantjes, het is eens wat anders. Want als ook de waterschalen in het d(r)uivenkot uitgestald staan heb ik ongeveer (samengelegd) nog anderhalve tegel over om volle maanden van hun plekje, naar het water, via de afdruipschaal, naar mogelijks (tijdelijk) een ander plekje te jongleren. Misschien moet ik de zandkleurige vloer met matching voegen maar vervangen door een twister mat, het zou de coördinatie een stuk makkelijker maken.
Maar het einde is in zicht. Veel voller dan dit zal het niet meer worden want dit zou de week van de uittocht moeten zijn met de finale zoals wel vaker op het -einde. Door omstandigheden nog iets vroeger dan gepland.
Veel voller dan dit kan het dus ook nooit worden, de limieten van de plantenkamer zijn bij deze quasi volledig gedocumenteerd (alleen de uiteindelijke verpottafel kan nog nog wat virtuele ruimte scheppen door af en toe mee opzij te schuiven op haar wielen, en misschien nog wat plantenbakken onderin te dragen). De limieten van mijn na-werk-ze activiteiten trouwens ook...



(Zoveel dat het zelfs niet allemaal op de foto geraakt - breedhoek bedelen bij de Sint).
Afgezien van het relatieve plaatsgebrek is de evaluatie van het opkweekseizoen in de plantenkamer geslaagd te noemen. De eerste keer dat alles daarboven gebeurd en het is maar een paar keer spannend geweest (die keer toen ik de lichtbak op een mand geselecteerde tomatenplanten liet vallen niet meegerekend wegens buiten categorie dom). Vooral qua temperatuur op het einde van de winter maar het dichten van de laatste tochtgaten tegen volgend seizoen kan daar nog een paar graden verschil maken.
Alleen nog een vlottere (bezoekers)toegang naar boven (een paar ideetjes vechten het nog uit in mijn hoofd) en dat is daar perfect voor deze hobby.

Helaas is het seizoen zelf verre van perfect : één nacht late vorst was genoeg voor schade op planten die al stonden te knikkeknieën van de droogte (patatten om maar iets te noemen, daarmee was ik nu eens op tijd). De tuinbonen hebben nog nooit zo vroeg mieren en hun luizen op bezoek gehad (amper 20cm hoog, als ik die nu al moet toppen heb ik zelf niks) en dat is waarschijnlijk ook een teken van stress op die planten. Na de voorspelde onweersbuien hebben we alles samen toch al zeker 40 druppels geteld, de druivelaar had vanmorgen veel meer dauwdruppels aan al z'n bladertopjes verzameld (veels te fotogeniek als je geen tijd hebt om er een foto van te nemen) dan dat er hier vandaag gevallen zijn, en voor de rest van de week voorspellen ze weer droog (droog hebben ze moestuinhelaasmaarfestivalofbarbecuegelukkig altijd juist voorspeld, alleen de regen -miljoen dedieu- meestal ruim ernaast).
Het gazon is al zo ros als vorig jaar na augustus. Niet dat me dat specifiek één moer kan schelen, maar het is nog maar mei... dus dat belooft. Het zaaiwerk ter plaatse stellen we nog altijd uit (weinig zin in een gieterelleboog), maar hoelang nog ?
Die druivelaar doet het trouwens wel bijzonder goed, zal met zijn tenen ondertussen al diep genoeg in de grond zitten. Zelfs de witte die vorig jaar amper gedragen heeft hangt redelijk vol, en de aardbeidruiven uit San Gimignano willen duidelijk niet onderdoen voor de locals (van ver zou je denken dat er rabarber tegen de muur omhoog groeit).
Nee, de druiven groeien nog als kool, gelukkig kan ik er amper voorbij gaan zonder iets uit te pitsen (maximum 1 tros per tak, kleine trosjes gaan sowieso altijd weg, en de dieven natuurlijk ook) ...
Nog even, en we mogen dit weer bij de tomaten doen (eerst nog even langs de botanique, voor een zwart doosje ... a Capsicum clip ;-) ... en ook even langs die andere tuin).

verrassing ...

... of mama even een pakje kon komen ontvangen thuis, moest ze met papa dan maar even in de keuken zetten. Kom ik thuis staat er daar een Pak, op een transpallet, nog niet in de buurt van de keuken (daar had die 93,2kg misschien iets mee te maken). Keurig blind ingepakt tegen stormweer (helemaal niet nodig, ik zou momenteel zelfs geld geven voor een natte doos), dat ook. Leuk en nog spannender dan anders want niemand kon geloven dat ik dat aan die prijs had kunnen kopen, moest wel een kat in een zak zijn maar kijk zelfs het europallet mocht ik houden (en daar twijfel ik nog tussen inleveren of er een leuke hangstoel van te knutselen) en verder geen kattehaartje in de boter hoor; online shoppen, je moet het toch maar eens proberen.



... alle tomaten zijn voor de laatste keer verspeend en staan te wachten op hun officiële release-datum, die weer netjes gemikt staat op de tweede helft van mei. En je zou het haast niet geloven na de voorzomer van de afgelopen weken maar het wordt 's nachts weer foeilelijk koud (flirten met de nachtvorst maar zelfs die paar graden erboven zouden ze niet echt weten te appreciëren). Nature knows best; de spontane kiemlingen van gevallen tomaten van vorig jaar staan pas-en-amper 10cm hoog, er is dus vooralsnogsteeds geen haast bij (wat gaan die kiempjes verschieten dat de beschermende tunnel ondertussen ineens een paar meter verder onder de blote hemel staat).



... kunnen we de volgende dagen beginnen te verspenen uit de kiembakken met fourageerzaden. Bloemen, maar voor de rest meer verrassingen dan zekerheden uit verre en minder verre vakantielanden. Zoals deze het-zijn-geen-cocosnoten en peulen die zelfs nog gezaaid moeten worden. Er moeten nog heel wat zaden de grond in, een groot deel stond gepland "ter plaatse" maar met die droogte heb ik er weinig zin in. Heb zo vorig jaar in één keer m'n jarenlang zorgeloos zelfzaaiende nasturtiumhoek genekt zien worden. Ga eerdaags mijn eerder gezaaide erwten weer onderwerken, beter "alles" opofferen dan rond die paar dappere plantjes die wilden kiemen te moeten werken. De reukerwten die ik normaal altijd voorzaai, krijgen ter plaatse dan maar een extra kort seizoen.
Courgetten en pompoenen mogen binnen aan hun korte spurt beginnen,... Aardappelen doen het goed maar mogen misschien ook wat aandacht krijgen met die kou, aardbeien staan vroeger dan anders al voor 85% onder de netten (rest -en alleen de rest- is voor de beestjes), en de look is echt geen prei, hooguit familie maar verder gewoon ferme look.



... de voorzomer en de droogte hebben ons een beetje ver(r)ast, maar voorlopig nog geen reden tot paniek noch ongeduldig schuifelen : het (moes)tuinseizoen moet eigenlijk nog maar beginnen. Eerst nog een paar keer goed regenen, en Katzenjammer, en Labadoux (met Fred Morisson Trio en ander lekkers) en dan kunnen we uitkijken naar een normale zomer, met groentekes, blommekes en bbqs.