kleur bekennen ...

... het zag er in de droge periode echt niet naar uit maar de (tijdelijke) border is dan toch op z'n pootjes terecht gekomen. En hoe.

80 lopende meter kleurgeweld, Monet.Giverny@home. Prijs/kwaliteit niet te kloppen die buisjes met één- en meerjarigen van de vierletterketen; dat wist ik al van de bloemenweide onder de fruitbomen (waar alweer de jaarlijkse tweestrijd : gaan we die nu nog maaien of toch maar de één-maai-routine), maar zo zonder concurrerende grassen en recht-onder-uwe-neus dus nog beter. Honingwerkers Oorverdovend gonzend aanwezig, vreest dus niet waarde dorpsgenoten : geen colony collapse disorder in uw buurt, alle bijen zitten gewoon in onze tuin.
'Te groot' om te pakken op een fotoke maar dat ligt voorzeker ook aan mijn ontbrekende landschapsfotografie-skills, onder "een blakke zon" (en waar blijft die groothoek? ahja eerst nog maar eens verjaren).

Nog even genieten voor het hier platgekogeld wordt door de zoveelste bijbelse plaag die blijkbaar over de tuin moet dit jaar : hail Hail ...

tomaten, wijn en ergonomie ...

... 't is alle jaren iet met de tomatenlabels. Dat ze ondanks onuitwisbare inkt soms toch van de luxaflex stukjes afgaan (maakt die dan wel echt herbruikbaar) maar vooral dat je meestal op je knieën onder de carrosserie moet kruipen om de naam uiteindelijk te kunnen lezen. Wat we dus zelden of nooit deden. En daarom telden we al eens touwen bij het oogsten en gaven we de tomaten dan "een nummer" naargelang hun standplaats om ze met uiteenlopende vertraging hun echte naam te geven. Maar zo leer je de tomaten niet bijzonder goed kennen en echt feilloos is dat naamsysteem ook weer niet, zeker niet als er zich sinds jaren een eigenaardig telsysteempje in de serre gevestigd heeft.



Vorig jaar leerden we tomaten al "omkatten" met wijnfleswikkels maar kwam het er door omstandigheden niet van om alle tomatennaampjes te ponsen maar dit jaar hebben we wegens andere omstandigheden iets meer tijd voor dit soort tuinwerkjes.
En ik zou ondertussen mijn goed leesbare en duurzame labels op ooghoogte al niet meer kunnen missen. Zo weet ik nu al dat Purple Beefteak wel wat bloemekes mag bijsteken (tandenborstelgewijs 99,9% bestuiving in de kas, daar nie van) en dat Oranje van Goeijenbier echt goe bezig is. Jaune Flammee blijft niet alleen koploos maar z'n vruchten lijken iets te langwerpig voor de soort (foute import ? Coeur de Boeuf alsnog uit quarantaine halen ter vervanging ?). Ook Voyager, van de teel-de-zwaarste-wedstrijd-zaadjes, lijkt niet echt trouw aan z'n soort (al maar goed dat ik niet van m'n eigen zaadjes ben vertrokken of ik was daar weer schoon door de mand gevallen).
Het is duidelijk dat het op deze manier niet lang zal duren voor ik ze allemaal zonder spieken bij naam (ben tamelijk slecht in namen maar vergeet nooit nog je mooie snoet snoet), van buiten en van binnen ken.

En zo kan de aandachtige profiler aan de hand van bovenstaande "anonieme" foto weer perfect afleiden hoe groot ik ben, wanneer het subject ongeveer ontoerekeningsvatbaar werd en met welke dexterioriteit ... goed zo.

ik ga er maar eens mee ophouden ...

... dacht Jaune Flammee, nochtans een zeer betrouwbare klimmer en flinkpresteerder onder de tomaten. Vaste waarde in de serre zelfs ware het niet dat ik ze was vergeten te zaaien; gelukkig bezorgde een collega amateur me op de valreep nog een plantje.



Sommige tomaten vergeten dus al eens een kop te ontwikkelen. Maar zelfs gebeurlijke ongevallen als foutief uitpitsen van "de allerlaatste dief" of het afbreken van de hoofdtak bij het omhoogleiden zijn meestal geen grote rampen : laat de plant een tijdje z'n gang gaan en promoveer een lagere dief tot nieuwe leider/hoofdstam. Die groeikrachtige dieven groeien meestal in geen tijd de rest voorbij. Jaune Flammee vergat dus al bij aanvang verder te groeien, en - zo geschreven zo gedaan - le nouveau dinges est arrivé.

Maar de Nieuwe Dief vergat het ook. En de nieuwe dief uit die nieuwe dief (die vind ik er meestal dik over, dieven van dieven) ... ook die vergat verder te groeien. Gatver. Vermoeiend zo, tomaten telen.



Koppijn krijg je van zo'n tomaat zonder kop : alle trossen gaan zowat op dezelfde hoogte blijven hangen, elke avond schietgebedje voor een niet-aflatende aanvoer nieuwe dieven (de wereld op z'n kop), ...

De rozenfeesten van Mechelen waren waarschijnlijk niet blij met een supervroeg seizoen (2/3 van de rozen eigenlijk al uitgebloeid), en waar zaten die mannen met hunne proef-te-rijden Vectrix eigenlijk ?? niet bij de eco-rijwielen alleszins ... maar, als ge morgen eentje voor de file komt afzetten voor een proefperiode van pakweg een grote bouwwerf vakantie dan spreken we er niet meer over.

ik heb je ... in de gaten ...

... de mot. Het lijkt wel "iedereen tegen de (hobby)tuinder" dit jaar. De aardappelen zitten ondanks plukken en verzuipen met-de-duizenden, en eitjes pletten, nog steeds vergeven van de kevers en larven. De tuinbonen die meestal wel wat luizenbezoek kunnen verdragen met behoud van voldoende porties voor de baas zijn voor een keertje volledig kaal. "Een plantje extra voor de beestjes", lijkt dit jaar dus onvoldoende zalvend voor de nooit-spuiten-wonde.
Mogelijkerwijs moet ik dan toch maar eens de bio-pyrethrinen overwegen want we lopen hier wellicht de kantjes van het bio-(on)verantwoord-zonder=gezonder-telen af; iets wat al eens als gevaarlijk nadeel wordt opgeworpen van de amateur-bio-revival-hype.

Maar ik word altijd zo mottig als ik dat de bijsluiter van zo'n pakje uit de plantencentrumapotheek lees. "Niet selectief, giftig voor oppervlaktewateren en kreeften (me, myself and I),...". Maar blijkbaar breken die bio-pyrethrinen toch vrij snel af (2 dagen) en verwacht ik op die afstand niet meteen kreeften te treffen. Beestjes die zich thans ophouden bij aardappelplanten zijn dom, dus in dat opzicht zou het middel nog voldoende selectief zijn. En toegestaan voor de bioteelt.
Geachte, u mag kiezen : back to Colorado or straight to insect hell. Met kleine mondjes voeden dacht ik eerder aan mijn eigen kinderen.



Maar zolang de aanvallen hanteerbaar zijn kunnen we ze natuurlijk ook met de hand bestrijden. Zoals deze rupsjes, ontieglijk klein en hyperkinetisch (mijn tomaten schijnen dus zeer voedzaam maar wel lastig voor de foto) die je pas in de mot hebt, als ze in de gaten springen. Gaten van de mot.



De belangrijkste vlinders die voorkomen in kasgewassen zouden de turkse mot (Chrysodeixis chalcites), de groente-uil (Lacanobia oleracea), de kooluil (Mamestra brassicae), de floridamot (Spodoptera exigua), de gamma-uil (Autographa gamma), de koolbladroller (Clepsis spectrana), de anjerbladroller (Cacoecimorpha pronubana) en Duponchelia fovealis zijn, maar ik vind mijn rupsen wat klein om te determineren tegen de rupsen van bovenstaande die ik op het internet vind.
Vorige week ergens zag ik een grote zitten in de serre (leek op die van de Gamma, die mot) en liet ik die met de fantastische mohawk van vorige jaar nog in gedachten maar begaan, maar dat was weer veel te diervriendelijk zo blijkt.
Blad plukken en verwijderen, een tomatenplant kan wel wat bladeren missen, ik ken telers (100 boeren, 101 methodes) die ze vrij vroeg volledig kaal zetten. Daarom geldt hier de Stelregel : blad niet-spic-n-span=weg. (En laat de spinnen maar zitten waar ze zijn).



Ah, en 'weg' dat doen zij natuurlijk vanzelf eens ze door hebben dat ze betrapt zijn...

morregen, da'k het morregen zal doen ...

Vandaag eindelijk nog eens een buitje van betekenis boven onze tuin. Meteen na het werk de serretonnen gevuld en daarbij terwijl nog wat overschotjes courgetten en pompoenen (aka superveg) uitgeplant in het al overvolle pompoenveld. Meteen gemerkt dat ondanks dat de hellesluizen een half dagje open stonden de penetratie weer amper twee centimeter diep zat. Maar er schijnt nog te gaan vallen, onder een voor een tijdje overtrokken wolkendek, en dat zijn redenen genoeg om morgen de rest van de blommekes eindelijk buiten te zwieren; veel langer kan ik die trouwens toch niet meer trekken in de niet zo heel diepe multitrays (ik beken, geen krantenrolletjes voor de bloempjes). Gaatjes vullen in de borders waarin niet zo heel veel gaatjes gevallen zijn.

Enerzijds anderzijds ook goed dat er weer wat hemelwater naar de regenton gaat want het is geen goed idee om zo'n (kunststof) ton lang leeg in de grond te laten zitten (grondwater stuwt en duwt de boel omhoog en kan de ton dan zelfs beschadigen).
Ik zou zeggen : doe maar vol.