Alle zaden op het d(r)uivenkot moesten er aan geloven, en dat waren er nogal wat, meer dan genoeg om een winter mee door te komen als klein onderkruipertje dus dat moet daar nogal een feest geweest zijn (op kosten van een ander). Met name de honderden dikke pompoenzaden moeten bijzonder gesmaakt hebben. Hoog of laag gelegen speelde ook al geen rol, als het maar niet te moeilijk was om er bij te komen (in elkaar geschoven potjes bv. niet), of te klein en de moeite van het peuzelen niet waard. De verzameling reukerwten, toch een twintigtal zakjes vette kluiven, werd ongemoeid gelaten; misschien wel uit oprechte compassie.
De tomatenzaden, met uitzondering van de oogst van vorig jaar, lagen gelukkig allemaal binnen ... misschien moet ik dat vanaf nu maar met alles doen behalve het met difenacoum geïmpregneerd graan, daarvan krijgen ze de all-you-can-eat-buffetformule.
Het voor de verandering niet-bijna-gratis moestuinseizoen trekt zich dus met enige vertraging op gang ...
