30.4.08

gek, gekker, gekst...

Noorse vis wordt gefileerd in China en weer verkocht in Noorwegen, onze garnalen gaan naar Marokko of China om te pellen en komen terug naar hier (sommigen beweren zelfs dat de pel er wordt afgeweekt met een 'produktje' maar dat is een andere discussie), Argentijnse citroenen worden verkocht in Spanje waar de eigen citroenen liggen de rotten in de boomgaarden, de helft van de Europese erwten worden verbouwd in Kenya. Kiwis zijn 28 dagen onderweg van Spanje naar Nieuw-Zeeland (moest dat niet andersom?). Ik wil geen zelfsluitende deur blijven intrappen maar waar zijn we in godsnaam mee bezig ?

Ondertussen heeft Carolien van 'De tuinen van Hoegaarden' gereageerd op het anoniempje dat Menck identificeerde als Erysimum mutabile. De enige juiste naam was Erysimum linifolia 'Shelsea Jackett' (Chelsea?). Ik heb uiteraard verdedigd dat Erysimum mutabile een verdienstelijke poging was 'vanop foto'. We hebben in elk geval het geslacht Erysimum leren kennen.
Carolien wist me ook te vertellen dat je ook een jaarabonnement kan kopen voor de democratische prijs van 12,50 euro. Voor wie in de buurt woont en graag de seizoenen volgt is dat een aanvaardbare sponsoring van een leuke tuin.

VN-gezant Jean Ziegler vindt de huidige gang van zaken omtrent de biobrandstoffen een 'misdaad tegen de mensheid'. Hij wil zelfs de verdere ontwikkeling van deze technologie stoppen voor 5 jaar. Er wordt gespeculeerd op voedsel, mensen lijden honger en niet alleen in onderontwikkelde gebieden. De lobbygroepen worden weer tegen elkaar uitgespeeld en ondertussen zijn er nog wat lobbygroepen bijgekomen, de biobrandstofteler en de biobrandstofproducent bv, die ondertussen hebben geïnvesteerd in deze nieuwe technologie en het dus nogal vervelend zouden vinden moest dat zomaar ineens stoppen.
Ik heb toch het gevoel dat men sommige pistes niet wil bewandelen. De macht van het geld ? Onderzoek wordt steeds meer gesponsord, dus wordt maar onderzocht wat gesponsord wordt of waarvan de Return on Investement waarschijnlijk het hoogst is ?
Ik krijg altijd maar weer te horen : "elektriciteit kan men niet opslaan" (uitgezonderd door het vullen van het bekken van de waterval van Coo bv om die later weer te laten vallen om zo opnieuw elektriciteit op te wekken). "Batterijen zijn niet performant genoeg". Als ik me niet vergis was de eerste mobiele telefoon zo groot als een schoendoos, nu zo klein als luciferdoosje, een groot deel van dat gewonnen volume is een verbeterde batterij - ik kan dus moeilijk geloven dat er niet in het ontwikkelen van betere batterijen kan worden geïnvesteerd. Als je met de fiets rijdt met een hymini op je stuur dan is de batterij van je iPod, gsm,... weer opgeladen, wat maakt het uit dat dat misschien niet het meest performante systeem is. Ze gooien naar je hoofd met solarlampjes die overdag opladen. Waarom kan de energie die mensen dagelijks in de fitnesscentra achterlaten op fietsen, loopbanden en katrollen niet worden gebruikt ? Vroeger liepen de paarden tegen hun zin rondjes om energie op te wekken; nu doen we dat zelf vrijwillig en is het allemaal verloren moeite.

De riante 'gracht' voor de leibomen is weer toe en ik ben er niet rouwig om. Nu kan ik eindelijk wat meer tijd in de moestuin doorbrengen want daar heb ik nu toch wel enkele weken vertraging opgelopen maar het is toch nog geen weer geweest, echt veel is er dus nog niet verloren. De tomaten en pepers worden rustig groter, meloenen en vooral pompoenen doen dat wat minder rustig (die moet je dus zeker niet te vroeg willen zaaien).

Er staan een 200-tal anonieme bloemen in individuele potjes nu, ik ben eens benieuwd hoe die het in de tuin gaan doen - zo op het blote oog staan er toch meer dan een dozijn verschillende soorten tussen dus dat zou wel eens een mooie border kunnen worden.

Gisteren zijn ze ons 'smeg-kookcentrum' komen leveren, morgen gaan we waarschijnlijk het gigantische speeltuig voor de kinderen bestellen, vanmiddag heb ik de eerste twee solarlampjes gekocht voor onze landingsbaan (grasdallen) en daarnet zijn twee nieuwe boeken geleverd : "Kruiden & Zo" van Wim Oudshoorn en "Een jaar in de tuin" door Ian Spence. Het derde boek "De juiste plant op de juiste plaats" was er nog niet. In tijden van inflatie moet je niet sparen maar beleggen of goederen kopen. We zijn weer goed bezig...

28.4.08

Regenfiles en andere anticlimaxen...

bloggen is leuk maar als je lezers meespelen dan is het natuurlijk nog leuker. Zo heeft Menck het anoniempje herkend dat ik in de tuinen van Hoegaarden had gezien, en geeft AnneTanne een nuttige voetnoot bij mijn uit-tip naar de plantendag van radio 2 te Bokrijk. Gelukkig (of helaas) moet ik net die kant op (even over de grens naar Nederland heb ik een mooi mega-speeltuig gezien - en ik wil de potentiële winnaar van de digitale prospectie wel eens in het echt zien voor ik mijn investering doe).

Dit weekend moest ik kiezen tussen 'Jarden en fête' in Hélécine, en 'de grootste nationale plantenmarkt van Hombeek'. Omdat ik niet kon kiezen heb ik ze maar allebei gedaan, al is dat een vrije interpretatie van de feiten na de feiten. Hélécine was een beetje tegengevallen, ik had er alleszins meer van verwacht. Enkel de voortuin van het kasteel was bezet met standjes; kwaliteit boven quantiteit dat mag gezegd maar het was toch wat magertjes. We zijn toch niet voor niets naar daar geweest want we hebben er een mooi mobieltje gekocht. Wie mij kent weet dat dit niets met bellen te maken heeft, maar met een kikker en een kroon, een vislijn en een glazen bol, dansend in de wind - misschien moet ik daar toch nog eens foto van maken als het nog eens stopt met regenen.
Dan nog maar even doorgereden naar Hombeek, en dat wordt dan weer wel een blijvertje. Als je niet oplet kom je thuis met wat je portemonnee en handen kunnen dragen, maar ik had me voorgehouden slechts een keur aan planten mee te brengen (time is not on my hand, en wat je koopt moet uiteindelijk zo snel mogelijk in de grond - of gaat het toch nog vriezen?) - ik heb er helaas geen enkele van gevonden. Actinidia kolomikta stond hoog op mijn verlanglijst maar blijkbaar ben ik toch de enige die ervan houdt of er alleszins naar op zoek is.

De rest van het weekend stond weer in het teken van het graven, en was ik dat ook niet op verplaatsing gaan doen dan waren mijn eigen werken zeker klaar geweest. De remorque groencompost (10 euro in plaats van 6 euro wegens 'gewone' compost op, dan maar fijne compost) zag er goed uit en is ondertussen bijna volledig verwerkt, nog een klein stukje afwerken en dan kunnen we de leibomen gaan verplanten. Papa heeft bijzonder mooi werk geleverd om de bekabeling tegen de muur te kunnen bevestigen; straks moeten we de precieze afmetingen voor de gevelplinten maar eens opnemen dan kunnen we die nog zetten voor de bomen op hun plaats kunnen. De installatiekost is hoog maar het resultaat zal "af" zijn.

Ik vond het vreemd dat de plantgoedwereld zo mainstream is geworden. Er lijkt maar één leverancier van kleinfruit te bestaan, en variëteit staat blijkbaar gelijk met 'kleur' (gele framboos, rode framboos, zwarte framboos). Tussen de honderden kraampjes was het aantal verschillende tomatenrassen bv. makkelijk op twee handen te tellen en sommige tomatenliefhebbers worden onwel als ik vertel dat yellow pear met één van die vingers ging lopen (ik heb hem dit jaar ook eens gezaaid om te zien of het nu echt zo'n triestige tomaat is als men zegt - let wel, de referentie is niet de supermarkt 'tomaat'). Waar zitten die promotoren van de biodiversiteit ??
De eerste 24 tomatenfinalisten staan in grotere potten verspeend, en ook al een 50 tal van de anonieme zaailingen uit zaad dat ik in het najaar in binnen- en buitenlandse tuinen heb verzameld. Daar ga ik waarschijnlijk weer beroep moeten doen op de collectieve plantenkennis van 'de blogosphere'. Eentje heb ik er alvast herkend : Mina lobata ofte Ipomoea versicolor. Voor het grafje van ons (toen, voorlopig) laatste poesje, Mina, zochten en vonden we dit gelijknamige klimplantje. Een frivool plantje voor misschien wel de gekste kat die we ooit hebben gehad, en die nooit veel groter is geworden dan kitten-size hoewel ze al een paar jaar oud was toen we ze (aangereden/vergiftigd/..) in ons voortuintje vonden. Als het weer zo blijft dan heb ik de volgende dagen weer tijd genoeg voor de rest van het verspeenwerk.

Elk jaar zijn er vijf Belgen die sterven ten gevolge van wespen. Een paar dagen geleden is er een wesp gestorven tegen gevolge van de 'boekdrukkunst'. Verbazend hoe lang het achterlijfje nog gericht bleef prikken en nog verbazender hoe het achterwerk zich opende om de priemende angel door te laten. De natuur zit mooi in elkaar, en nog mooier als je let op de details.

Het wordt misschien mogelijk om borstkanker op te sporen via tepelvocht. Zo hopen ze een patiëntvriendelijke methode te hebben gevonden die kanker in een vroeg stadium kan verklikken. Nu moeten ze alleen nog een patiëntvriendelijke methode vinden om dat vocht uit die tepel te krijgen. "Door middel van een neusspray is het succespercentage in elk geval gestegen". Hoe bedenkt men zo'n hypothese "als we nu eens een neusspray gebruiken?" : hing de onderzoekende arts te kort met z'n neus op de tepel ?. Ah, blijkbaar is de neusspray met het lichaamseigen hormoon oxytocine bedoelt voor de neus van de patiënte en niet voor de tepel. Maar moet er dan gemolken worden, of tapt men zoals berkensap ?

23.4.08

den uit en thuis...

Misschien nog wat Uit-tips (dat zijn van die dingen die je meestal pas zondagavond te weten komt, onder de vorm van een korte reportage over het afgelopen evenement) voor de groene vingers. Volgend weekend (25 en 26 april dus) zijn er tuindagen in het kasteelpark van Hélécine, bij Jodoigne, bij Tienen. En volgende week (1 mei) is er de radio 2 tuindag in Bokrijk, maar daar wordt al wat meer publiciteit rond gemaakt. Vorig jaar zijn we daar wat laatt binnengesukkeld, en het was nogal aan het regenen, dus de meeste exposanten waren vroegtijdig aan het afdruppelen. Ik denk dat we die twee evenementen gaan proberen mee te pakken. Mijn vriendin (verloofde) heeft ontdekt dat dat zowat het betere alternatief is om mij uit den hof te lokken (maar het 'werk' moet gedaan worden natuurlijk).

De composthoop werd al een paar keer 'geschud' en de warmte die eruit komt is enorm - het compostseizoen is dus weer goed op gang.
Als ik ooit nog eens zou bouwen dan zou ik mijn architect misschien de uitdaging voorleggen om de composthoop te integreren in de centrale verwarming. Dat kan misschien gek klinken maar als je ziet hoe die hoop momenteel weer ligt te broeien dan is dat een 'gratis' energiebron die onbenut blijft. In compostmekka, Comite Jean Pain te Londerzeel, ligt er wel een leiding door de composthoop en daar tapt men gratis water van 50° uit de kraan, dus het kan.
Miischien dit weekend al eens gaan zien voor een lading 'externe' compost, ongeveer 6euro per m³ dacht ik in Herent.

Gisteren zag ik de staart van een reportage over de opwarming van de aarde op National Geographic. Iemand, en wellicht een groep wetenschappers met hem, vindt het een ernstig idee om spiegeltjes in de ruimte te plaatsen die een deel van het zonlicht terugkaatsen om zo de opwarming van de aarde te beperken. Nu kan ik als wetenschapper aannemen dat het leuk moet zijn om over zo'n hypotheses te mogen nadenken EN daarvoor betaald te worden. En het moet voor die wetenschappers waarschijnlijk een natte droom zijn als ze dat in de praktijk zouden mogen brengen. Maar de kinderlijke naïeviteit alsof het probleem zou verdwijnen als je even ogen sluit. Trouwens, gisteren heeft een Duitse krant nog een artikel gewijd aan de rommel die we daarboven al hebben achtergelaten (7% gewenst, 93% rommel, puin, brokstukken,... blijkbaar is de mens er goed in om dingen te storten waar ze niet horen). Fragmenten van millimeters groot slagen kraters in telescopen en de ruimtevaartuigen, en als ik mij niet vergis zijn spiegels ook wel gevoelig voor dat soort dingen...

Ik heb me altijd al afgevraagd of de transportsector het 'niet inhalen tussen...'-verbod niet kon gebruiken om de concurrentie een hak te zetten (het kan aan mij liggen maar ik durf de goedheid van de mensen wel eens in vraag te stellen) en ik denk dat dit zich vanmorgen toch wat aan het afspelen was. Een vrachtwagen op zijn dooie gemak, ongestoord een stuk onder de 90 gevolgd door een sliert vrachtwagens die welopgevoed niet durfden inhalen waarvan de eerste chauffeur zo heftig op en neer sprong dat hij onmogelijk nog een voet op het pedaal kon hebben - ik denk zelfs dat hij nog zo'n trekclaxon uit de oude films had waaraan hij hing te bengelen. Eens benieuwd hoe lang die wet stand houdt...

'Onze' twee (verkennende) wilde ganzen zijn ook al weer een paar keer luidkeels gepasseerd. Misschien moet ik dat maar gebruiken als verklikker dat alles weer veilig naar buiten mag. Of kan ik beter wachten tot heel de groep in formatie weer over het veld scheert ?

22.4.08

Lost in Tokyo

Elke keer ik weer een aflevering van Lost in Tokyo zie, groeit mijn wens om er ooit eens naar toe te gaan (en dat hoeft niet zo heel lang meer te duren). De cultuurshock moet enorm zijn. Zoals met deze fiets-parking-automaat :

... dat kunnen alleen die gekken Japanners bedenken, dan doen de Duitsers het wel anders :

Het Duitse adidas goes grun. adidas heeft een 'nieuwe' groene lijn waarin gerecycleerde materialen worden gebruikt maar ook eco-vriendelijke materialen zoals hennep en andere dingen die vroeger een hoog geitenwollensokkengehalte hadden maar tegenwoordig hip zijn (want green sells blijkbaar).
Ter promotie van die groene lijn stimuleert adidas het guerillia-tuinieren (neem eens een braakliggend stukje grond onder handen en maak er een mooie tuin van), je kan er zelfs een groen tenueke mee winnen.

De voedselschaarste is voor sommige 'rijke landen' al geen ver-van-mijn-bed-show meer. In delen van Amerika ligt er geen (of amper) rijst, bloem en olie meer in de rekken omdat de vraag naar die Aziatische spulletjes in Azië te groot is om er nog voldoende van te kunnen exporteren naar bijvorbeeld de Verenigde Staten. Er is nog geen paniek maar sommige Amerikanen zijn blijkbaar toch al aan het hamsteren geslagen. Aangezien de meeste trends met wat vertraging van over de plas komen aanwaaien, ben ik eens benieuwd hoe lang het gaat duren voor we dit fenomeen ook hier gaan zien.

Vrijdag wordt het misschien nog een wat killige nacht (4°) dus ik ga dan maar tot het weekend wachten om de planten naar de serre te dragen, dan heb ik nog een paar dagen (avonden) de tijd om ze in wat grotere potten te verspenen. Gisteren nog wat meloenen en pompoenen gezaaid, mijn vorige lading was ik ook weer even uit het oog verloren en dat kan bij jonge zaailingen snel fataal zijn. Nobody's perfect.

21.4.08

Streepjescode

meisje, rivier en blaadje

De buurgemeente Rotselaar is blijkbaar druk in de weer om alle flitspalen te voorzien van de verplichte streepjes op de rijbaan, dat wordt dus opletten geblazen want dat betekent dat ze die waarschijnlijk zeer consequent willen gaan inzetten. Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen cowboy op de weg, maar ik leef nu éénmaal liever naar de geest van de wet en niet noodzakelijk naar de letter van de wet; daarenboven bevind ik mij niet graag in een schietkraam en daar begint ons wegennet wel op te trekken. Mijn tomtom is voorzien van de (legale) lijst met flitspaal POI's (met koekoek als 'verklikker') en het was weer werkendag voor het arme beest toen we naar de tuinen van Hoegaarden reden, op het irritante af..
Die functionaliteit heeft me al aardig wat centen uitgespaard, weer : niet omdat ik graag snel rijd, maar omdat ik wel eens ergens kom waar ik volledig ontheemd meer aandacht moet schenken aan de nieuwe horizonten dan aan mijn snelheidsmeter en daardoor mis je wel eens een plaat (soms is de situatie voor 'de locals' al niet heel duidelijk en gegarandeerd staat er op van die plaatsen een flitspaal).

'De tuinen van Hoegaarden' was wel een aangenaam domein om te bezoeken. Alleen jammer dat er niet meer planten waren 'gelabeld' want hoewel mijn plantenlijst met de dag groeit waren er vele onbekenden. De tuinplannen die vooral in de tuinen van hEden werden toegepast waren wel handig in het identificeren van sommige planten maar ik geloof dat de gemiddelde bezoeker die niet goed kan planlezen daar niet bijzonder veel aan heeft (dus liever plaatjes met de namen erop). Maar het was er aangenaam wandelen met het jonge gezinnetje (maar dat heb ik wel met meer tuinen als de zon schijnt). Wanneer was je zelf nog eens zo onder de indruk als een kind dat het spel van een droog blaadje op een stroom van water ontdekt, of een zandbak waarin je vormen kan bouwen waarin zij waarschijnlijk iets anders ziet dan wij.
Je vindt er eveneens een kleine plantenmarkt ten voordele van het domein en als luchtige noot ligt er centraal in het park een biertuin waar je niet alleen de ingrediënten van de witte van Hoegaarden terugvindt maar ook een gekoelde tap waar je 'ne witte' mag tappen onder een koperen pergola in de vorm van een stookketel. Zeker een aanrader dus voor de bescheiden 5 euro inkom. Ik ga zeker nog eens terug.
Er staat trouwens een mooi voorbeeld van een 'wiglo', met een lange ingang (of uitgang). En achter de ingang (of voor de uitgang als je niet te lang blijft hangen in het cafe) staat er een mooi plantje, maar voorlopig naamloos, wie kent het ??

Net als je denkt dat je de Brunnera met zijn mooie karakteristieke blauw wel van ver kan herkennen, 'in deze tijd van het jaar', kom je enigszins bedrogen uit als je hem zo ziet staan tussen de ossetong (Anchusa var.), de hondstong of vergeet-me-nietjes (Myosotis var.), amerikaans vergeet-me-nietje (Omphalodes verna),... een lesje in nederigheid en opmerkingsvermogen.

In mijn eigen tuin was het een niet zo productief weekend als ik wel had gewild (lang leve de todo-lijsten). Zaterdag de resterende halve dag (voormiddag praktijkles) aardbeistekken gerooid (inclusief zoden wieden) om die weer netjes uit te kunnen zetten op het nieuwe bed (zondag). En zaterdag nog eens gemaaid met al het slechte weer in het vooruitzicht maar voorlopig is daar weer weinig van te zien. Integendeel, de vooruitzichten zijn zo zacht dat ik mijn collectie tomaten maar eens naar de serre moet dragen waar ze overdag wat meer zonlicht en warmte krijgen dan binnen (en dan kunnen de lampen ook even rusten); en waar ze dan misschien ook 's nachts kunnen blijven. Ik ga me wel moeten voorzien tegen de slakken want daar ben ik al teveel van dat jonge goed aan verloren (vooral mijn pepers vorig jaar, ik hoop dat er goed veel capsaïcine in het blad zat (het brandende goedje) maar ik vrees dat die enkel in de vruchten zit). Misschien moet ik volgend jaar mijn variëteiten toch maar wat meer spreiden in mijn groentebakken dan kan ik één mand buiten zetten met het risico om van elk ras maar één plant te verliezen, nu staan ze per drie van elke variëteit in een mand; handig om in één oogopslag te zien welke de beste plant is maar dus niet zo goed qua risk management.
Het gros van de zondag is opgegaan aan het laatste stukje graven aka puinruimen waar de leiperen komen te staan (containerplanten) - het royaalste plantgat dat een boom ooit heeft gezien als je het mij vraagt (todo : blauwe steen gevelplinten plaatsen, rvs kabelwerk + latten monteren, compost inbrengen, planten - zucht, nog veel...)

18.4.08

Pieper-de-pip, hoera...

Er hangen al een stuk of 8 bloempotten in de boomgaard. De bedoeling is om hiermee oorwormen aan te trekken die de nachtshift kunnen  trekken. Met wat geluk gedogen ze nog wat lieveheersbeestjes dan kunnen die de dagshift voor hun rekening nemen. Want beide beestjes  lusten nogal wat beestjes, en dan kan het weer wat meer 'zonder -icides'. Je kan dus maar beter je personeel kort bij het werk  huisvesten. Dit seizoen ga ik nog wat meer van die insectenhotels voorzien; een versleten theepot, een achtergebleven snelbouwsteen,  ... kijk maar eens even rond of je dat rondslingerende 'afval' geen tweede leven kan geven.

Britse wetenschappers zijn erin geslaagd om een hybride embryo te creëeren. Het embryo is ontstaan uit menselijke huidcellen en de  ledige eicel van een koe. Het embryo bleef drie dagen in leven. 'Voor de wetenschap' mag dit soort experimenten blijkbaar als het  embryo na 14 dagen maar wordt vernietigd. Ze zouden bedoeld zijn om ziekten als Alzheimer en Parkinson te bestuderen en remedies te  ontwikkelen. Het schijnt niet de bedoeling te zijn dat je binnekort borstvoeding in de winkelrekken vindt, of tegen je geclonede  vriendin kan zeggen 'Je bent weer om op te eten vandaag'. De reden waarom ze die dierlijke eicellen gebruiken is omdat er te weinig  menselijke cellen beschikbaar zijn; en die lege cel 'besmet' het embryo niet met dierlijk materiaal, het dient enkel als omhulsel.
Wetenschappers die graag dit soort spelletjes spelen, roepen uiteraard luidop dat de bedoeling 'echt echt' niet is om mensen te clonen  maar als de technologie er éénmaal is en op punt staat dan is die volgende stap slechts een kwestie van tijd (dat weet toch het  kleinste kind). Gek, om in een tijd waarin men beseft dat de huidige bevolkingsgroei al voor problemen zal zorgen, dat men zich nog  eens toelegt op het creëren van leven à volonté.

cloon van mens en dier

We gaan een toekomst tegemoet waar er onvoldoende voedsel zal zijn om de hele wereld te voeden (toenemende bevolking, afnemende  landbouwoppervlakte, voedsel als brandstof,...), en daarom roepen de Verenigde Naties 2008 uit tot jaar van de aardappel, omdat onze 'nederige' pieper volgens hen een deel van de oplossing vormt.
Aardappelen kennen vele voordelen, ongeacht wat de anti-koolhydraten beweging er van vindt : het heeft weinig water nodig voor de  teelt, kan op een 50-tal dagen geoogst worden en heeft twee tot vier keer zoveel opbrengst per hectare als graan of rijst. Het is een  bron van complexe koolhydraten, ze hebben slechts 5% van het vetgehalte van graan (tenzij ze rijkelijk met boter worden be/verwerkt),  ze bevatten slects een vierde van de caloriën in vergelijking met brood, en bevatten daarenboven proteïnen, calcium, vitamine c,  ijzer, zink en kalium.
Gefrustreerd door de enorme prijsstijgingen van het afgelopen jaar is de Peruaanse regering gestart met een programma om bakkers aan  te moedigen om aardappelbloem te gebruiken om brood te bakken.
Misschien is het onder de knie krijgen van het moestuinieren wel 'the next best investment'.

16.4.08

sappelsap

Kinderen van 21 maanden kennen gemiddeld vier woorden volgens het tijdschriftje van 'de Bond' - zouden de vrije interpretaties als 'sappelsap' voor appelsap, 'pikken' voor de kippen, of 'boven' voor de living (wat enkel waar is  vanuit de keuken en niet meer van in de slaapkamer) en 'boenk' voor America's Funniest Videos ook tellen ? Vier lijkt me in elk bijzonder weinig... maar ik heb maar één kindje om die wetenschap te toetsen.

De eerstelingen liggen eindelijk allemaal in de grond, eindelijk want binnen een weekje zouden de late aardappelen ook al de grond in  mogen - dat plantmoment ga ik maar een beetje uitstellen dan, zodat beide oogsten niet te kort bij elkaar komen want eerstelingen  bewaren toch niet zo goed.

Ik dacht 'even snel' mijn drie oude aardbeidbedden te rooien en de antiworteldoek die ik daar had gebruikt te recupereren voor de  nieuwe bedden met het stekgoed (btw : de stekken die ik gemaakt heb door scheuren zien er bijzonder goed uit dus de kans is groot dat  ik nooit nog op een andere manier aardbeiplanten vermeerder - al zal dat ook nog van de opbrengst afhangen uiteraard). Die  antiworteldoek hadden ze beter worteldoek genoemd als je het mij vraagt, en de uitvinder van die doek is waarschijnlijk ook de  uitvinder van de overlock machine want het doek was perfect en onwrikbaar omgezoomd door wortels. Na wat uurtjes trekken en sleuren  waren de bedden vrij (aanvankelijk voorzichtig in de hoop de doek te kunnen sparen, na doek twee was mijn goesting over en werden de  stukken automatisch kleiner). Ik weet nog niet of ik de worteldoek nog wel wil hergebruiken op mijn nieuwe bedden.
Bij het vlaktrekken van het laatste bed lag de grond plots bezaaid met roze lijfjes, alsof ik net een struikje roze aardappelen had  gelicht, en dat was toch weer even schrikken. Babymollen. 'Weer' want vorig jaar lag er een gelijkaardig nest in de serre (ook wel  verdacht kort bij een aardbeibed dat ik daar had liggen, zien zij in mijn bedden het Hilton van de molshopen ?). Ik heb ze weer wat samen gelegd onder het nestmateriaal, want eentje begon  nogal snel te zweten (hartproblemen, gewoon stress, of teveel zon op het zwakke velletje). Of ze het nu gaan halen weet ik niet, ze  moeten hun lokaties maar wat beter kiezen; aan de punten van mijn spitvork is in elk geval geen goed idee, daar is al menig aardappel eervol gesneuveld.

babymollen

Voor de winter had ik de helft van het kippenhok afgespannen zodat die helft ten minste de winter zou overleven. Gisteren heb ik de  kippen weer op dat stuk met gras gelaten, en heb ik het ondertussen kale stuk weer ingezaaid (snelzaad van Barenburg, 5 weken, ben eens benieuwd) en afgesloten. Niet vanwege het dioxine verhaal maar gewoon omdat dat zo op de planning stond. Ik heb trouwens nog nooit een kip gezien die niet in de grond krabt, al was het maar om wat steentjes op te rapen die ze nodig hebben om voedsel in de maag te kunnen 'malen', dus elke vrijloopkip zal wel eens waar aarde binnenspelen ook die van de 'goedgekeurde biologische kippen'. Heel die anti-thuiskippenei campagne kan me dus gestolen worden.  De kippen krijgen in elk geval al geen extra dooierkleurstoffen (E160d, E161c,...) noch antibiotica binnen dus dat hebben ze dan weer minder. Wanneer ze voldoende groenvoer krijgen worden de dooiers vanzelf oranjegeel (de kleur van de schaal is afhankelijk van het ras : kippen met een witte oorlel geven witte eieren, rode oorlellen geven bruine eieren).

Voor de firefoxers, en de liefhebbers van foto's is er een leuke nieuwe plug-in : picLens. Daarmee kan je op een andere manier  doorheen een aantal afbeeldinglijsten 'vliegen' in een '3D muur'. Schitterende manier om eens op een andere (snellere) manier door google images  te snuisteren en zo bv. je plantenkennis op te frissen (maar dat maakt de plantenwijzer uiteraard niet overbodig want die is doordacht  samengesteld, becommentarieerd en gesuperviseerd; maar het is wel een leuke aanvulling). Bedankt voor de tip, tipgever, ik geef de tip even door...

14.4.08

toeval bestaat niet...

kievitsei en mereleiToeval bestaat niet en het was te mooi geweest als het geroofde eitje bij de kievitseitjes (Fritillaria meleagris) ook een kievitseitje was; even snel googlen leerde al snel dat het een merelei was.

Het graven viel niet echt mee. Enkele helpers hadden in al hun enthousiasme besloten om wat puin onder te graven en die 'historische vervuiling' bleek nogal in de weg te zitten, de zandschop ging er niet echt vlot door.
In principe goed dat ik er op uitkwam want ik wist niet dat de toestand zo erg was. De leifruitbomen die daar geplant moeten worden waren daar waarschijnlijk ook niet gelukkig mee geweest. Met mijn compost-zeef-bed-ressort (één van de beste recuperatie-tuin-investeringen die ik de laatste jaren heb gedaan) kon ik vrij eenvoudig puin en grond weer scheiden maar het blijft een gedoe. Ik zal nu wel wat extra compost en/of grond moeten voorzien.

Dat maakt wel dat het mooie weekend grotendeels op ging aan de graafwerken en ik had nog wel wat dingetjes op mijn 'todo' lijstje staan. De buxusbollen hebben ook nog een voorzichtige snit gekregen, één van de volgende dagen ga ik er nog wel eens door maar dan wat meer 'in de diepte'. De graskanten werden getrimd met diezelfde Engelse buxusschaar en daar ben je dan wat langer mee bezig dan het maaien zelf. En toen ik daar zo zat, met mijn hoofd gevangen in de bessenstruiken zag ik een rosse hommelachtige bij die gelukkig meer aandacht had voor de bloempjes dan voor mijn weinig mobiele hoofd (ik denk dat het een vosje was, de Andrena fulva).
Ik weet dat er 'handige' kantenmaaiers bestaan maar lans de afsluiting en rond planten moet je toch altijd 'met de hand' afwerken en dat komt dan ongeveer op hetzelfde neer - om van het geworstel met 'den draad' nog maar te zwijgen.

Een andere goede investering voor de tuin was de weedpull, waarmee je onkruid in het gazon moeiteloos uittrekt met redelijk wat wortel als je geluk hebt. Hoewel die investering minder en minder nodig blijkt want je moet al goed speuren om nog iets te vinden (behalve aan de kant van één gebuur ahum ;-)).

11.4.08

morgen graven

Morgen een geultje graven naast het huis, ze komen de muur behandelen. Dat is zowat het weinige echte graafwerk wat er gebeurd in de tuin. Ik heb een nieuw perceel in de moestuin afgedekt voor de winter en dat hebben de woelmuizen ondertussen netjes voor me 'omgeploegd', de percelen die al in gebruik zijn worden oppervlakkig met de spitvork was losgemaakt, ontdaan van onkruiden en gelijk getrokken. Ik ben dus niet zo'n tuinier die zijn grond jaarlijks luchtig klopt met een freesmachine alsof hij z'n donsdeken opklopt. Compost, mulchen en nooit rechtstreeks op de grond lopen houdt de grond vanzelf los en je verandert de lagen in de bodem niet te drastisch want het leven dat boven in de grond zit, zit niet graag beneden en omgekeerd. Ik heb een loopplank om op de percelen te lopen, net de breedte van de rijen zodat ik de plank ook meteen kan gebruiken om (recht) te zaaien en te planten. Maar vooral wanneer de grond weer lang nat blijft zoals dit jaar verbrod je er je grond niet mee.

Als dat graven achter de rug is kan ik in Herent eens gaan zien voor wat (groen)compost om de voortuin weer wat te verbeteren van al dat renoveren. Ik heb zelf zeer mooie compost maar uiteraard veel te weinig en die hou ik dan ook liever voor de speciale plaatsen. Ik kan ook kiezen voor het gft-compost van ecowerf maar ik krijg daar altijd de (onprettige) kriebels van als ik dat goedje bekijk - het ziet er lijkedood uit, stinkt en bevat bovendien wel eens niet-organische resten. Ik hoop dat die groencompost wat meer op mijn eigen compost lijkt. Ze hebben allebei het Vlaco label dus dat zal wel goed komen (dat heeft die van mij trouwens ook want ik ben Vlaco-opgeleid).

bloem, kolen, maar geen bloemkolen

Minstens één van de dahlia stekken heeft het gehaald; de eerste stek die werd gemaakt trouwens dus voor de stekjes die het hoofd nog niet hebben laten hangen zijn de vooruitzichten dus hoopvol. Waar de meeste wortels meestal gemaakt zijn van het zuiverste wit, lijken deze worteltjes wat rode strepen te dragen (of misschien is dat toch de tekening op de plastic drinkbekertjes, we zullen zien). Wortels, je hebt ze in alle soorten en maten. Ik dacht dat er een beest in de pot van mijn Strelitzia (paradijsvogel) zat toen ik die voor de eerste keer verpotte (en een groot lelijk beest dan nog, de wortel bleek zowat de dikte van mijn duim, en zag eruit als zo'n dikke glazige rijstnoedel). Ik had de (moeilijke) zaden gekregen van familie als souvenir uit Madeira (liever dat dan een t-shirt Ik-hartje-Madeira). De planten zijn nu twee jaar oud, maar het zal nog een jaar of drie duren voor ze de eerste bloemen dragen. Geduld moet je hebben bij het tuinieren.
In de schalen waarin ik de in het najaar her en der verzamelde zaden heb gezaaid, komt ook al aardig wat groen boven - afwachten welke planten het halen, en welke we allemaal kunnen herkennen.

Of het nu door de opwarming van het klimaat komt of niet, planten komen eerder in bloei te staan, waardoor de pollenallergie zich vroeger manifesteert blijkt uit onderzoek (M. Detandt van het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid). Sinds 1974 meten ze de hoeveelheid stuifmeel in de lucht en ziet men dat allergieverwekkende plantensoorten steeds vroeger in bloei staan. Zowel voor de hazelaar (Corylus avellana), de els (Alnus) als de berk (Betulus) is het bloeiseizoen opgeschoven. Ook voor stuifmeel van grassoorten stellen ze die trend vast. 'Er zijn meerdere piekmomenten: in de winter, vanaf januari, bloeien de hazelaar en de els. In de lente is het aan de berk. En vanaf de maand mei is het de beurt aan de grassoorten'. De hooikoortsperiode begint niet alleen vroeger, maar wordt ook langer door het opduiken van uitheemse plantensoorten die op een ander ogenblik van het jaar bloeien. De ambriosa bloeit vanaf de maand september en is de belangrijkste oorzaak van hooikoorts in de Verenigde Staten. Wetenschappers zien ze inmiddels als verwekker van hooikoorts in Hongarije, Oostenrijk en Zwitserland. In België duikt de plant steeds meer op langs wegen, havens en in verwilderde tuinen, maar het aantal ingezamelde of gemeten stuifmeelkorrels is nog beperkt. Een andere uitheemse plant is de Olea europea of de olijfplant, die steeds populairder is in Belgische tuinen en terrassen. De olijfboom is een zeer belangrijk allergeen in het Middelandse-Zeegebied. De Japanse ceder (Cryptomeria japonica) past ook in dat rijtje. Met piekmomenten van stuifmuil in de winter, de lente en ook steeds meer in de late zomer, ziet het er dus naar uit dat we binnenkort het hele jaar door allergisch zullen kunnen zijn aan pollen. Detandt waarschuwt daarom voor de massale aanplanting van uitheemse plantensoorten : "in het zuiden van Frankrijk werden geluidsdempende schermen met Japanse ceder geplant langs de autowegen. Dat is nefast voor de hooikoortslijder. Enkele olijfbomen of andere allergieverwekkende sierplanten in privétuinen kunnen geen kwaad, behalve als de bewoner allergisch is."

9.4.08

Italy goes cheap, Italy goes sheep

Het is na het werk/voor de les altijd weer twijfelen wat nog snel te gaan eten. Onder de keukens die vlot te bereiken zijn staan wokken en frituren bovenaan, maar daar ontbrak de goesting voor. Het zou dan maar een broodje of een salade worden tot ik daarover een 'nieuwe' italiaan zag. Italiaans is zowat het enige wat er wel elke dag in gaat dus ik zou het er maar op wagen, ook al zag het er wat obscuur uit - maar dat is in Italië ook een maat voor niets. Maar de deur was, ondanks het feit dat de service al bezig moest zijn, gesloten. Uit de koffer van een nabijgelegen auto sprong evenwel een gesnorde italiaan die zag dat ik weer verder wilde en hij liet me binnen. Een echte kaart had hij niet, en in zijn beste italiaans-frans vertelde hij welke pasta's hij kon maken met de ingrediënten die hij in huis had, maar alles à la minute dus het kon wel even duren. Hij hing zijn zwarte lederen jas naast de lange zwarte lederen overjas. Ik durf te gokken dat de brave man uit het Zuiden van Italië komt en een heimelijk glimlachje tovert als hij 'cosa nostra' hoort maar misschien is hij gewoon een oude motard (dat suggereerde de 'Hell's angels classics' elpee die hij oplegde dan weer). Ik had tijd genoeg om duistere scenario's te bedenken hoe de gijzeling daar zou kunnen eindigen want het duurde inderdaad een eeuwigheid, al kwam hij de tijd af en toe breken met een parolleke. Een uur later kreeg ik een matig gevuld bord, met een hoegaarden in een borrelglas en hij zal wel wat verbaasd geweest zijn hoe ik dit in mijn gehaastheid op twee minuten achter de kiezen had. Dat ik hem daarmee misschien tegen de maffiaborst kon stoten kon me niet schelen, ik was al te laat.

Ik kijk al weer uit naar die jaarlijkse vakantie naar Italië, al moet ik dit jaar misschien wel wat ruimte laten in de reisplanning voor onvoorziene omstandigheden. Enkele Italiaanse overheden hebben beslist om de grasmaaiers te ruilen voor schapen. Turijn heeft er 700 in dienst genomen om het groen in de stad kort te houden. Alleen al het grasonderhoud in één van de grotere parken in Turijn kostte hen jaarlijkse 30.000 euro dus ze doen het niet alleen voor het populaire groene label. Politie moet het schapendrijven bijstaan maar aangezien er op elke straathoek wel twee carabinieris of gewone flikken staan kan dat geen probleem zijn. Of het rijgedrag van de gemiddelde italiaan compatibel is met schapen in de straat is maar een andere vraag.

italie goes cheap, goes sheep

In de tuin staan nu ook de Frittilaria boven, in mijn tuin F. meleagris, het kievitseitje. Exochorda, Iris bucharica, Iberis sempervirens, Lamium (nemerosa, maculatum), Anemone, Epimedium, Pulmonarium, Erythronium dens-canis, Waldsteinia, Pterostyrax hispida,  Dicentra spectabilis, Lathyrus vernus, Peltoboykinia watanabei, Omphalodes verna, viooltjes maar ook het donkere Viola labradorica, Stylophorum,... Thuis ook nog de mooie witte bodembedekker die ik nog eens moet determineren.

6.4.08

productief weekend...

Oost-Indische kersZo mogen ze nog slecht weer voorspellen. Ik zag het weer gebeuren dat het weekend doornat zou worden dus zaterdag morgen al maar gauw twee rijt,es eerstelingen geplant. Wie graag 'nief patattekes' eet weet dat je die niet in de winkel kan kopen. Een echte 'uit het veld in de pan' groente. Maar ik heb ook de voorgezaaide labbonen, de sluimerwten en al wat ui en sjalot kunnen planten.
Ook twee schalen gezaaid met éénjarigen, zaad uit mijn strooptocht in het najaar. Allemaal anonieme zaadjes in zeer uiteenlopende maten en vormen maar allemaal vers en dus met wat geluk zeer kiemkrachtig. 

Ik heb gezien dat de Oostindische kers ter plaatse opnieuw aan het uitschieten is, dus heb ik een aantal van mijn backup planten in de moestuin gezet (als de natuur zegt dat ze er klaar voor is dan mag je haar daarin volgen denk ik).

Een eerste lichting van de pepers heb ik naar de grotere potten verspeend (8,5cm) en de megalomanie wordt op dat moment altijd weer pijnlijk duidelijk : ik ga weer heel veel plaats tekort komen. Misschien moet ik het er toch maar eens op wagen om de planten in de serre verder op te kweken maar dan moet ik het weerbericht wel heel goed in de gaten houden want één prik kan voldoende zijn om al het werk in rook op te zien gaan.

Eén van de twee wilgen die de kippen onderpoten hadden genomen was inderdaad verloren (ondertussen vervangen), de andere was maar half afgekrabt en die heb ik dan wat dieper gestoken (helaas niet helemaal voorbij 'de wonde') - had al mooie wortels gekregen trouwens. Ook een aantal loopgraven van de kippen ontdekt, de desertrice van vorige week had dus waarschijnlijk de benen genomen in plaats van de vleugels.

Ik heb me dit weekend nog gauw een meetlat gemaakt met intervallen van vijf centimeter (ondiepe zaagsnedes op een niet geïmpregneerde panlat) wat bij het uitplanten geen luxe is. Niet dat het allemaal tot op de centimeter moet kloppen maar meestal ben je geneigd om alles te kort op elkaar te zetten en dat komt de opbrengst meestal niet ten goede (aardappelen te kort op elkaar : mooi loof, weinig aardappelen). Een aanrader voor moes- en siertuin zo'n lat.


Wat blijven staan is op het kolenbed staat ondertussen in bloem en daar moet ik nog een foto van proberen te trekken (liefst met evenveel zon als vandaag). Je zou bijna kolen zaaien voor de bloemen in plaats van het gewas. In principe zou ik er dus binnekort zaad van kunnen nemen maar er staan teveel soorten te kort op elkaar en kolen zijn nogal sterke kruisbestuivers dus je zou niet weten wat daar van voortkomt (ik heb dat perceeltje trouwens weer nodig). Dat doet me er aan denken dat ik morgen (dringend) de gezaaide kolen moet verspenen morgen want die deno-zak stond redelijk 'opgeblazen'. Het seizoen gaat in hogere versnelling.

3.4.08

Voorlopige inventaris pepers

Volgende pepers staan klaar om aan het seizoen te beginnen (in alfabetische volgorde) : 

aji dulce, aji omnicolor, bhut jolokia, biker billy jalapeno, black hungarian, black namaqualand, cabaça, cascabella, chile de arbol, chocolate habanero, columbian rainbow, filius blue, hungarian hot wax, jalapeno early, lemon drop, maxi jalapeno, mme jeanette, pasillo bajio, peach habanero, pepper fish, purple jalapeno, red cherry, red fratalli, red rocotto, san felipe, sivri demre, tam jalapeno, yellow fratalli

zoete pepers en/of paprika's :

antohi romanian, big red, californian wonder, cubanelle, marconi golden, morron, padron, purple beauty, red marconi, sweet hungarian, white bell

Er kunnen er nog een aantal afvallen maar normaal gezien zouden deze de moestuin moeten kunnen bereiken. Een aantal voorzichtige vaststellingen bij het opmaken van de inventaris : ik heb weer veel soorten en het werd pijnlijk duidelijk dat er eentje tussen de mazen is geglipt (vergeten te zaaien ?) : de ietwat schunnige 'Peter Pepper' (google images op eigen verantwoordelijkheid).
Daarnaast zijn de jalapenos ook in groter aantal vertegenwoordigd en wel om minstens twee redenen. Deze klassieker 'van bij de mexicaan' is breed inzetbaar in de keuken (de bhut jolokia bijvoorbeeld, de heetste pepersoort op aarde, is zelfs te gevaarlijk om peperspray van te maken), maar tuinders zijn altijd wel in voor een wedstrijdje, dus we gaan voor de grootste jala en dan kan je beter op verschillende paarden wedden.

Niets komt nog alleen...

Scharreleieren bevatten teveel dioxine, de pil geeft dan weer borstkanker (toen ik nog op de kandidatuursbanken zat complimenteerde de prof bij wijze van voorbeeld elke dertiende studente met haar borstkanker, nu is dat blijkbaar één op acht), vele babytjes hebben last van reflux, autorijden doe je meestal in de accordeonfile, ... je krijgt toch altijd iets meer tegenwoordig, ook al heb je er meestal niet om gevraagd.

Gisteren ben ik voor de eerste keer één van onze kippen gaan vangen buiten het hok. Gek hoe die beesten af en toe de benen nemen maar al gauw niets liever doen dan terug in de ren te geraken (wat dan meestal niet zo vlot gaat als 'the big escape'). Gelukkig is die drang zo groot, en hun verstand enorm veel kleiner dat ze zichzelf snel in het nauw drijven - tevergeefs door de omheining springen is overlevingsstrategie nummer één; dat bespaart je wel wat minuten kippendrijven en dat kwam goed uit want daar had ik absoluut geen zin in. Met de nek dik opgeblazen liet ze zich graag weer in het hok zetten. Misschien moet ik tik, tok en bella nog maar eens opnieuw kortwieken. Als straf wat minder dioxine in de eieren graag.
De kippen hebben trouwens de twee (mooiste) wilgenstekken die ik (domme ik) onbeschermd in het kippehok had gepoot bijna rondomrond geschild dus daar kan niet veel goeds meer van komen. Ik kan nog wel proberen om ze uit te graven en een half metertje dieper te steken (opnieuw beginnen dus); dan weet ik meteen ook of de stekken al aan het wortelen waren (wat uiteraard alleen nog voor de overgebleven stekken nuttige informatie kan zijn). Voorlopig een streep door de rekening want je moet er minstens tien op een rij hebben wil je (ooit) aanspraak kunnen maken op de onderhoudssubsidies.

Ondertussen is het gazon overal droog (genoeg) geraakt en kon ik er snel even met het strooiwagentje over. Organische gazonmest, zowat de helft van de aanbevolen hoeveelheid op de zakken gebruikt, de rest moet het gazon maar (terug)krijgen via de mulcher.
Met wat geluk kan ik de eerstelingen nog op hun plaats krijgen voor de volgende reeks buien, en misschien nog de voorgezaaide peulen want daar begint de tijd nu wel te dringen.

Net nu ik stilaan gecharmeerd werd door het ranke voorkomen van de Amelanchier word ik geconfroneerd met zijn grootste nadeel : één tuin op twee heeft er minstens ééntje staan, je kan dus momenteel geen kant op kijken zonder een krenteboom te zien. Misschien kan hij me opnieuw bekoren met zijn volprezen herstkleuren. Maar daar zitten nog twee leuke seizoenen tussen. Dan maakte het frisse groen van de statige Cerciphyllum japonicum met zijn hartvormige blaadjes meer indruk. De groenblijvers worden meer en meer overtroffen door het jonge geweld. Het is ook de moment om die nieuwe nog onaangetaste, in showroomstaat bevindende lichting blaadjes eens van wat nader te bekijken, met wat lentezon erbij wordt een mens daar snel gelukkig van. In de kruidtuin staan de eerste tulpen open, en staan ook de muscari net als thuis getooid. de Malus floribunda staat wat te stoefen met zijn twee kleurige bloemen, lichtroze aan de binnenkant en donkerroze aan de buitenkant. Epimedium pinnatum ssp colchicum en E. warleyense bloeien, en Brunnera macrophylla staat nog steeds als een blauwe toorts te blinken in de schaduwhoek. Malus 'profusion' staat donkerrood. Pieris japonicum heeft ook zijn rode kuif op staan (subtieler dan de Photinia), dat doet hij ook thuis maar daar heeft ziet hij 'frisgeel' (naar Urbanus) - stress van de gevelwerker als je het mij vraagt. Tussen de Platanus Orientalis en de Ailanthus is er een oudje gerooid, het naambordje is niet symbolisch als zerk blijven staan (zo snel mogelijk alle bewijsmateriaal verwijderen?). Waldsteinia, Lamium, Anemone coronaria, Pachyphragma macrophylla, ... je moet niet echt hard meer zoeken om kleur te vinden in de tuin.