morgen graven

Morgen een geultje graven naast het huis, ze komen de muur behandelen. Dat is zowat het weinige echte graafwerk wat er gebeurd in de tuin. Ik heb een nieuw perceel in de moestuin afgedekt voor de winter en dat hebben de woelmuizen ondertussen netjes voor me 'omgeploegd', de percelen die al in gebruik zijn worden oppervlakkig met de spitvork was losgemaakt, ontdaan van onkruiden en gelijk getrokken. Ik ben dus niet zo'n tuinier die zijn grond jaarlijks luchtig klopt met een freesmachine alsof hij z'n donsdeken opklopt. Compost, mulchen en nooit rechtstreeks op de grond lopen houdt de grond vanzelf los en je verandert de lagen in de bodem niet te drastisch want het leven dat boven in de grond zit, zit niet graag beneden en omgekeerd. Ik heb een loopplank om op de percelen te lopen, net de breedte van de rijen zodat ik de plank ook meteen kan gebruiken om (recht) te zaaien en te planten. Maar vooral wanneer de grond weer lang nat blijft zoals dit jaar verbrod je er je grond niet mee.

Als dat graven achter de rug is kan ik in Herent eens gaan zien voor wat (groen)compost om de voortuin weer wat te verbeteren van al dat renoveren. Ik heb zelf zeer mooie compost maar uiteraard veel te weinig en die hou ik dan ook liever voor de speciale plaatsen. Ik kan ook kiezen voor het gft-compost van ecowerf maar ik krijg daar altijd de (onprettige) kriebels van als ik dat goedje bekijk - het ziet er lijkedood uit, stinkt en bevat bovendien wel eens niet-organische resten. Ik hoop dat die groencompost wat meer op mijn eigen compost lijkt. Ze hebben allebei het Vlaco label dus dat zal wel goed komen (dat heeft die van mij trouwens ook want ik ben Vlaco-opgeleid).

Minstens één van de dahlia stekken heeft het gehaald; de eerste stek die werd gemaakt trouwens dus voor de stekjes die het hoofd nog niet hebben laten hangen zijn de vooruitzichten dus hoopvol. Waar de meeste wortels meestal gemaakt zijn van het zuiverste wit, lijken deze worteltjes wat rode strepen te dragen (of misschien is dat toch de tekening op de plastic drinkbekertjes, we zullen zien). Wortels, je hebt ze in alle soorten en maten. Ik dacht dat er een beest in de pot van mijn Strelitzia (paradijsvogel) zat toen ik die voor de eerste keer verpotte (en een groot lelijk beest dan nog, de wortel bleek zowat de dikte van mijn duim, en zag eruit als zo'n dikke glazige rijstnoedel). Ik had de (moeilijke) zaden gekregen van familie als souvenir uit Madeira (liever dat dan een t-shirt Ik-hartje-Madeira). De planten zijn nu twee jaar oud, maar het zal nog een jaar of drie duren voor ze de eerste bloemen dragen. Geduld moet je hebben bij het tuinieren.
In de schalen waarin ik de in het najaar her en der verzamelde zaden heb gezaaid, komt ook al aardig wat groen boven - afwachten welke planten het halen, en welke we allemaal kunnen herkennen.

Of het nu door de opwarming van het klimaat komt of niet, planten komen eerder in bloei te staan, waardoor de pollenallergie zich vroeger manifesteert blijkt uit onderzoek (M. Detandt van het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid). Sinds 1974 meten ze de hoeveelheid stuifmeel in de lucht en ziet men dat allergieverwekkende plantensoorten steeds vroeger in bloei staan. Zowel voor de hazelaar (Corylus avellana), de els (Alnus) als de berk (Betulus) is het bloeiseizoen opgeschoven. Ook voor stuifmeel van grassoorten stellen ze die trend vast. 'Er zijn meerdere piekmomenten: in de winter, vanaf januari, bloeien de hazelaar en de els. In de lente is het aan de berk. En vanaf de maand mei is het de beurt aan de grassoorten'. De hooikoortsperiode begint niet alleen vroeger, maar wordt ook langer door het opduiken van uitheemse plantensoorten die op een ander ogenblik van het jaar bloeien. De ambriosa bloeit vanaf de maand september en is de belangrijkste oorzaak van hooikoorts in de Verenigde Staten. Wetenschappers zien ze inmiddels als verwekker van hooikoorts in Hongarije, Oostenrijk en Zwitserland. In België duikt de plant steeds meer op langs wegen, havens en in verwilderde tuinen, maar het aantal ingezamelde of gemeten stuifmeelkorrels is nog beperkt. Een andere uitheemse plant is de Olea europea of de olijfplant, die steeds populairder is in Belgische tuinen en terrassen. De olijfboom is een zeer belangrijk allergeen in het Middelandse-Zeegebied. De Japanse ceder (Cryptomeria japonica) past ook in dat rijtje. Met piekmomenten van stuifmuil in de winter, de lente en ook steeds meer in de late zomer, ziet het er dus naar uit dat we binnenkort het hele jaar door allergisch zullen kunnen zijn aan pollen. Detandt waarschuwt daarom voor de massale aanplanting van uitheemse plantensoorten : "in het zuiden van Frankrijk werden geluidsdempende schermen met Japanse ceder geplant langs de autowegen. Dat is nefast voor de hooikoortslijder. Enkele olijfbomen of andere allergieverwekkende sierplanten in privétuinen kunnen geen kwaad, behalve als de bewoner allergisch is."