"ik kan niet op vakantie want ik heb een moestuin", "ik kan niet moestuinieren want ik ga veel te graag op vakantie", ... en nog van dat soort "excuses" ;-) Toegegeven, het is niet eenvoudig om een (moes)tuin te hebben als je op vakantie vertrekt maar ook niet onmogelijk. Hoe dan, vertel vertel ?
Een voor de hand liggend advies is natuurlijk om een "babysit" in te schakelen (en bij voorkeur meerdere, zodat iedereen met wat afspraken maar één keertje moet langskomen; met een krat vruchten als beloning, ahja). Het voordeel is dat de planten (en de dieren) tijdens de afwezigheid de nodige zorgen krijgen. Het nadeel is dat ze soms teveel zorgen krijgen, sommige mensen doen teveel hun best (ze bestaan werkelijk). "Hygiëne" is echter belangrijk om ziektes te voorkomen (ook in de serre) en als de babysitter dat niet weet kan het snel fout gaan : een week de serre potdicht, om de andere dag de serre onder water zetten of water geven waarbij het water alle kanten (en vooral de bladeren) opvliegt, wat ruwer omspringen met planten dan ik zelf zou doen en de beschadigde delen laten hangen of laten slingeren in de serre, 'snel' dieven (wonden,...), foutief dieven (toppen,..), oogsten behalve die 'eikes!' vruchten die eigenlijk al twee weken geplukt hadden moeten geweest zijn geworden,... een beetje "opleiding" vooraf is dus toegestaan. En discipline : screen uw babysitter ;-)
Net voor ik op reis vertrek pluk ik de tomatenserre praktisch kaal. 't Is te zeggen : alles met ook maar een beetje kleur op het groen gaat eruit. Wat nog volledig groen ziet kan minstens een week (of twee) zonder toezicht, die al rijpen riskeren alleen om overrijp van de plant te vallen. Vroeger volgde ik de "vine-ripe"-hype (afrijpen aan de tros dus) maar door artikelen zoals deze durf ik ze al eens wat vroeger te oogsten (in de rijpe-niet-volrijpe fase, omdat in die laatste periode de kans op barsten toch alleen toeneemt zonder dat er nog iets aan de vrucht wordt toegevoegd, dus normaal niet "at first blush").
Wat kleur heeft (blos of rijpend) geraakt nog rijp zonder verschil in smaak, volume en voedingsstoffen met de trosgerijpte (betaal niet het driedubbele in de winkel omdat er trosgerijpt op het mooie doosje staat). Zodra er kleur op de tomaat zit is "het knikje" namelijk verzegeld, kan er alleen nog water bij (en niet meer uit : boem!) en hangt de tomaat daar verder maar wat te hangen. Wat er al in zit "matureerd" maar dat doen ze net zo goed naast de appelen binnen (zonder scheuren, ziekte, groenteuilen,...). U begrijpt zelf het subtiele verschil wel met groen ingevlogen tomaten, denk ik.
De volrijpe tomaten worden dan nog snel verwerkt, rijpe en rijpende tomaten gaan gewoon mee op reis.
Een beetje geluk hebben met het weer helpt natuurlijk ook. Juli was ideaal voor diegene die niet graag gras maaien, juni en augustus waren ideaal voor wie niet graag tomaten oogst. Hadden we juli-weer in augustus gehad ... (ja, hadden jullie maar juli-weer gehad in augustus, net als wij ... maar het had wel meer rijpe tomaten gegeven terwijl je weg bent)
Spaarzaam gieten is ook meegenomen. Als de tomatenplanten maar eens in de week water krijgen gaan ze dieper wortelen en zijn ze vanzelf iets minder afhankelijk van vocht (en als ze dan ook nog eens dieper uitgeplant werden kunnen ze normaal gezien al eens een beurt overslagen). Juli-weer en drie weken zonder water ? Pijnlijk vrees ik.
Als je kan kiezen voor de periode is augustus (niet voor niets de oogstmaand) wellicht niet ideaal om er vandoor te gaan. Dit jaar hadden we die keuze helaas niet, volgend jaar zal het weer vroeger op de zomer zijn.
Extra grondig dieven is natuurlijk ook belangrijk want ik verwacht niet dat mijn babysitter de dieven kan volgen (daarvoor heb ik een hond) - ben al blij dat er water bij de tomaten geraakt en niet alle tomaten blijven hangen. Ik verwacht dus altijd wel wat inhaalwerk als ik thuiskom maar over het algemeen valt dat nog mee. Hier gaan een paar planten al weer door het dak (ben dus geen topper, veel te curieus hoe ver de planten geraken, zelfs de reuzezonnebloem mocht binnen blijven, al heeft em er ne rare nek aan overgehouden... maar da's toch niet voor alle jaren).
Het kan dus zeker en als het goed is heb je zelfs een lading heerlijke vruchten mee in je dakkoffer. Vooral handig als je het van de Franse keuken moet hebben, man man quelle blague is me dat daar wel niet. Maar dat is iets voor later, eerst nog even wat tomaten passeviten. Volgend weekend is er het Tomatenfestival op het arboretum in Kalmthout (volgende blogmeeting ?). Zaterdag ga ik de was uithangen op Laundry Day maar ik denk dat ik daar zondag wel eens mijn kop ga binnensteken. Misschien hebben ze daar zelfs Coeur de Boeuf, ik hoop het zelfs een beetje dan is het wat kalmer boven de andere proevertjes...
Het leven in en om de moestuin, extreme slow food (van zaadje tot dessert), nog slower door het leven. Liefhebber/verzamelaar van tomaten en pepers, lekker eten en drinken,... en als het kan biologisch
31.8.10
29.8.10
uit en thuis ...
"Samenkomen aan de ingang" is flou concreet genoeg om met minstens drie ingangen van 'domein+evenement' toch voor een gezonde spanningsopbouw te zorgen. En natuurlijk was er nergens een courgette te bespeuren, en werd er nog minder beurtelings getongzoend.
Groepjes met kinderen werden dan maar aan een kritische inspectie onderworpen ("die daar zien er uit alsof ze elkaar nog niet heel lang kennen", "dat zien er ginder geen tuinmensen uit", "neink, altegoaren spuiters, da ziede van hie", ...) en bij één koppeltje dacht ik zelfs diezelfde grondig zoekende ogen te herkennen, maar zij gingen resoluut weer naar buiten - zelfs Columbo zou ze voor die reden al van z'n lijst hebben gepotlood (en zomaar iedereen tegenhouden met 'u zoekt?' was onbegonnen werk). Onterecht zo bleek later want het waren de natuurlijk-rijken.
Leuk om weer enkele gezichten te kunnen plakken op (pseudo)namen en verhalen. Een prettige manier om een vele-kleintjes-maken-groot-verlof-nog-groter-verlof af te sluiten.
Maar hoe goed het allemaal ook was : eindelijk weer thuis, opgeladen, met vele nieuwe verhalen voor het dagboek.
maar eerst, iets anders ...
een avondje doorzakken ...
op de bank.
Groepjes met kinderen werden dan maar aan een kritische inspectie onderworpen ("die daar zien er uit alsof ze elkaar nog niet heel lang kennen", "dat zien er ginder geen tuinmensen uit", "neink, altegoaren spuiters, da ziede van hie", ...) en bij één koppeltje dacht ik zelfs diezelfde grondig zoekende ogen te herkennen, maar zij gingen resoluut weer naar buiten - zelfs Columbo zou ze voor die reden al van z'n lijst hebben gepotlood (en zomaar iedereen tegenhouden met 'u zoekt?' was onbegonnen werk). Onterecht zo bleek later want het waren de natuurlijk-rijken.
Leuk om weer enkele gezichten te kunnen plakken op (pseudo)namen en verhalen. Een prettige manier om een vele-kleintjes-maken-groot-verlof-nog-groter-verlof af te sluiten.
Maar hoe goed het allemaal ook was : eindelijk weer thuis, opgeladen, met vele nieuwe verhalen voor het dagboek.
maar eerst, iets anders ...
een avondje doorzakken ...
op de bank.
25.8.10
back ... on the road ... again
Iets langer dan 5 minuten (zelfs geen file mee gemoeid), mijn oprechte dank voor uw geduld waarop ik misschien nog een laatste keer beroep ga moeten doen.
Zo doen ze dat dus in Frankrijk (nummerplaat voor privacy en andere redenen "een beetje" aangepast). Soit. Even thuis. Net lang genoeg om de tuin, die er blijkbaar uit ziet als na een lange vakantie (met veel regen en zelfs een flinke stoot wind), even onder handen te nemen (misschien snel eens langs de feeërieën te fietsen, en de nieuwe valies alweer te pakken en van dat soort dingen, ohja en de blogmeeting, al iemand kriebels in de buik ??) ...
Zo doen ze dat dus in Frankrijk (nummerplaat voor privacy en andere redenen "een beetje" aangepast). Soit. Even thuis. Net lang genoeg om de tuin, die er blijkbaar uit ziet als na een lange vakantie (met veel regen en zelfs een flinke stoot wind), even onder handen te nemen (misschien snel eens langs de feeërieën te fietsen, en de nieuwe valies alweer te pakken en van dat soort dingen, ohja en de blogmeeting, al iemand kriebels in de buik ??) ...
23.8.10
17.8.10
10.8.10
kapitein ukulokio ...
Folk Dranouter is geen folkfestival meer. De organisatie had het beloofd en ze hebben woord gehouden. Ik heb wel nog een leuk parcours kunnen uitstippelen en de allerplezantste optredens zaten zeker in het folkho(e)kje (letterlijk zelfs) maar het festival heeft zijn ziel (definitief) verkocht. Het probleem is niet zozeer de niet-folkprogrammatie, hoewel de Anouk'en niet echt konden overtuigen. Het probleem is zelfs niet de te grote mensenmassa waarvan de meeste gewoon interesseloos op het terrein lijken te liggen. Leuk misschien zo'n "familiefestival", maar op die manier een dure en vooral saaie vakantie als je het mij vraagt. Aan de moeders-met-oorstopjes (meervoud) met platte baby's-zonder in de veel te luide tent : ge moest u schamen ....
Mijn beste lezers uit de Westhoek, ik bied u nu al mijn excuses aan. Ga alvast even zitten. Staat u mij toe te veralgemenen, wat "gemakkelijk" en onder de gordel misschien, en op basis van slechts een paar duizend schoffies totaal ongehoord, not done, dat begrijp ik - daarom vraag ik nogmaals en oprecht verschoning. Maar. Een dronken West-Vlaming is echt geen plezier om in uw achtertuin te hebben, laat staan uw voortuin.
Drie minuten nadat ik mijn festivalbandje aanhad (dag 1), had ik alweer ambras - ik weer. Een groepje autochtonen stond doodleuk patatten uit te trekken en ik kon natuurlijk mijnen toot weer niet houden (die patatten stonden daar in de buurt overigens bijzonder schoon, heelder moestuinen eigenlijk). "als ge dat met mijn patatten doet dan hedde mot vast", iets in die aard. En met mot bedoel ik dan niet het Meerhouts Observatie Team, de privé-militie uit het geboortedorp (had ik dertig jaar geleden geweten welke doorstroomkansen er waren naar werk in eigen streek dan was ik misschien wat langer bij de jujitsu gebleven). In elk geval, hij zou ze teruggestoken hebben als hij geweten had hoe. En ze zagen er plots de grap niet meer van in en zijn ermee gestopt. Toch al dat.
Maar eigenlijk waren er teveel van dat soort incidenten op en rond het terrein : dwaze vernielingen, diefstallen aan de lopende band bij de kraampjes (vooral de brillen waren populair), staan pissen onder de buffettafels voor de Irish Pub, bier over en in een toevallig passerende wagen kieperen, ... mijn geweten heeft nogal getrokken aan mijne callee.
Zij zijn de echte doodsteek van het festival, het is een pensenkermis geworden zonder beuling. Meneer Wannabe-Schuurmans heeft zijn schaalvergroting, zijn vier megacampings met hangjongeren - strontzat maar zeker niet van uw bier - ik heb het geprobeerd (if you can't beat them, join them) maar het was bijna niet mogelijk.
Dat het creatief programmeren van (pure) folk een onbegonnen zaak is, is niet alleen een belediging voor het genre maar ook niet echt een toonbeeld van uw competenties als programmator - probably the worst carreer move in the world. Net zoals Willem Vermandere & friends in die kleine tent te proppen terwijl de main stage nog een halve dag leeg staat. Pure provocatie. Wacht maar.
Bart gaat zeggen : told you so. Inderdaad niks nieuws onder de zon maar ik hou van die muziek. Ook niet teveel zorgen of paniek. Ik heb waarschijnlijk voldoende alternatieven (bij voorkeur in het weekend voor of na Oxygen, dan kan ik Werchter ook laten vallen, dus eigenlijk heeft u, meneerke Megalo-Duurmans, mij een plezier gedaan). U heeft als organisator helaas heel wat minder alternatieven, laat staan de kans om de klok nog terug te draaien.
"Ja maar, da's dan ook weer te gemakkelijk, gewoon het probleem beschrijven, stel dan zelf eens een oplossing voor". Wel beste West-Vlaamse ouders met onhandelbare kinders, de oplossing is vrij eenvoudig : stuur uw kinderen gewoon een paar keer naar een fuif in de Kempen : ge gaat ze een paar dagen moeten soigneren in een kamer met niet teveel licht en ze zijn misschien nog moeilijker te verstaan maar u krijgt een ander kind terug, gratis.
Het betere werk (binnenkort op het nog betere festival in uw buurt - in willekeurige volgorde, of misschien ook niet) : Emily Portman, Carolina Chocolate Drops (helaas Cornbread niet gespeeld, maar deze kent u misschien ook wel (zeker gaan zien op bv. Leffelingeleuren = feest), Isbells (zeer aandoenlijk met mini performance van zijn dochtertje) - binnenkort eventueel weer op de (gratis) Feeërieën, Absynth Minded, Peggy Sue, ... ... ...
Het optreden van The Pogues, top of the bill en verzoenend optreden voor voor- en tegenstanders van de vernieuwing, was eigenlijk exemplarisch voor het festival. Shane te zat om nog te zingen, bijna te zat om zijn plateau bier te vinden (die hij toch nog redelijk leeg heeft gezopen). Buiten de bindtekst 'the text is right' (na al het boe-geroep) kon je er geen letter van verstaan. Ik geef al zijn platen weg (het zijn wel die van Caroline maar kom), wie ze hebben wil mag ze komen halen.
Na vier dagen begon ik m'n ukuleles wel een beetje te missen want elke groep gebruikt er tegenwoordig wel eentje. Er was zelfs een gratis ukulele workshop, en daar had ik een ukulele zien staan die nog op mijn buy-a-licious lijst staat. Of ik even mocht tokkelen. Flarden van het daaropvolgende gesprek : "in welke groep speel je", "mag 'em buiten", "project met kinderen", "nog geen solist", "opnamestudio in Wezemaal",... misschien eerst toch maar eens wat notenleren voor ik in een studio of op een podium kruip (misschien wel Dranouter), als ik nog eens 5 minuten tijd heb.
Wel een leuke ukulele. En ook wel een leuk project.
Last but not least nog een kleine camping tip :
24u daglicht in de tent heeft zo z'n voordelen (die ene lamp kon de hele camping verlichten tot de zon het overnam om 7u 's morgens). Niet aan geluidsprotocols onderhevige generatoren een stuk minder. Met proppen in de oren en een lichte alcoholroes was het ok maar toch... als ge kunt kiezen.
Nu even nog eens zo'n lading tomaten verwerken. En dan ... iets anders.
Mijn beste lezers uit de Westhoek, ik bied u nu al mijn excuses aan. Ga alvast even zitten. Staat u mij toe te veralgemenen, wat "gemakkelijk" en onder de gordel misschien, en op basis van slechts een paar duizend schoffies totaal ongehoord, not done, dat begrijp ik - daarom vraag ik nogmaals en oprecht verschoning. Maar. Een dronken West-Vlaming is echt geen plezier om in uw achtertuin te hebben, laat staan uw voortuin.
Drie minuten nadat ik mijn festivalbandje aanhad (dag 1), had ik alweer ambras - ik weer. Een groepje autochtonen stond doodleuk patatten uit te trekken en ik kon natuurlijk mijnen toot weer niet houden (die patatten stonden daar in de buurt overigens bijzonder schoon, heelder moestuinen eigenlijk). "als ge dat met mijn patatten doet dan hedde mot vast", iets in die aard. En met mot bedoel ik dan niet het Meerhouts Observatie Team, de privé-militie uit het geboortedorp (had ik dertig jaar geleden geweten welke doorstroomkansen er waren naar werk in eigen streek dan was ik misschien wat langer bij de jujitsu gebleven). In elk geval, hij zou ze teruggestoken hebben als hij geweten had hoe. En ze zagen er plots de grap niet meer van in en zijn ermee gestopt. Toch al dat.
Maar eigenlijk waren er teveel van dat soort incidenten op en rond het terrein : dwaze vernielingen, diefstallen aan de lopende band bij de kraampjes (vooral de brillen waren populair), staan pissen onder de buffettafels voor de Irish Pub, bier over en in een toevallig passerende wagen kieperen, ... mijn geweten heeft nogal getrokken aan mijne callee.
Zij zijn de echte doodsteek van het festival, het is een pensenkermis geworden zonder beuling. Meneer Wannabe-Schuurmans heeft zijn schaalvergroting, zijn vier megacampings met hangjongeren - strontzat maar zeker niet van uw bier - ik heb het geprobeerd (if you can't beat them, join them) maar het was bijna niet mogelijk.
Dat het creatief programmeren van (pure) folk een onbegonnen zaak is, is niet alleen een belediging voor het genre maar ook niet echt een toonbeeld van uw competenties als programmator - probably the worst carreer move in the world. Net zoals Willem Vermandere & friends in die kleine tent te proppen terwijl de main stage nog een halve dag leeg staat. Pure provocatie. Wacht maar.
Bart gaat zeggen : told you so. Inderdaad niks nieuws onder de zon maar ik hou van die muziek. Ook niet teveel zorgen of paniek. Ik heb waarschijnlijk voldoende alternatieven (bij voorkeur in het weekend voor of na Oxygen, dan kan ik Werchter ook laten vallen, dus eigenlijk heeft u, meneerke Megalo-Duurmans, mij een plezier gedaan). U heeft als organisator helaas heel wat minder alternatieven, laat staan de kans om de klok nog terug te draaien.
"Ja maar, da's dan ook weer te gemakkelijk, gewoon het probleem beschrijven, stel dan zelf eens een oplossing voor". Wel beste West-Vlaamse ouders met onhandelbare kinders, de oplossing is vrij eenvoudig : stuur uw kinderen gewoon een paar keer naar een fuif in de Kempen : ge gaat ze een paar dagen moeten soigneren in een kamer met niet teveel licht en ze zijn misschien nog moeilijker te verstaan maar u krijgt een ander kind terug, gratis.
Het betere werk (binnenkort op het nog betere festival in uw buurt - in willekeurige volgorde, of misschien ook niet) : Emily Portman, Carolina Chocolate Drops (helaas Cornbread niet gespeeld, maar deze kent u misschien ook wel (zeker gaan zien op bv. Leffelingeleuren = feest), Isbells (zeer aandoenlijk met mini performance van zijn dochtertje) - binnenkort eventueel weer op de (gratis) Feeërieën, Absynth Minded, Peggy Sue, ... ... ...
Het optreden van The Pogues, top of the bill en verzoenend optreden voor voor- en tegenstanders van de vernieuwing, was eigenlijk exemplarisch voor het festival. Shane te zat om nog te zingen, bijna te zat om zijn plateau bier te vinden (die hij toch nog redelijk leeg heeft gezopen). Buiten de bindtekst 'the text is right' (na al het boe-geroep) kon je er geen letter van verstaan. Ik geef al zijn platen weg (het zijn wel die van Caroline maar kom), wie ze hebben wil mag ze komen halen.
Na vier dagen begon ik m'n ukuleles wel een beetje te missen want elke groep gebruikt er tegenwoordig wel eentje. Er was zelfs een gratis ukulele workshop, en daar had ik een ukulele zien staan die nog op mijn buy-a-licious lijst staat. Of ik even mocht tokkelen. Flarden van het daaropvolgende gesprek : "in welke groep speel je", "mag 'em buiten", "project met kinderen", "nog geen solist", "opnamestudio in Wezemaal",... misschien eerst toch maar eens wat notenleren voor ik in een studio of op een podium kruip (misschien wel Dranouter), als ik nog eens 5 minuten tijd heb.
Wel een leuke ukulele. En ook wel een leuk project.
Last but not least nog een kleine camping tip :
24u daglicht in de tent heeft zo z'n voordelen (die ene lamp kon de hele camping verlichten tot de zon het overnam om 7u 's morgens). Niet aan geluidsprotocols onderhevige generatoren een stuk minder. Met proppen in de oren en een lichte alcoholroes was het ok maar toch... als ge kunt kiezen.
Nu even nog eens zo'n lading tomaten verwerken. En dan ... iets anders.
4.8.10
u heeft (weeral) overschot van gelijk ...
... als u zegt dat ik niks te klagen heb ...
... alleen, ik klaag niet, dus u heeft eigenlijk ook een beetje ongelijk ;-) (die hadde nie zien aankomen he, ik duiref nogal iet zeggen e jom)
En nee, de prijs hangt er niet nog op, dat zijn de nummers (positie in de serre), omdat de namen zo lang zijn om te schrijven terwijl ik ze oogst (er moest zo maar eens zaad in zitten).
Trouwens, waarom is schilderstape altijd voor de vuilbak als 'em in de regen is blijven liggen, zelfs als het (weer) een spiksplinternieuwe rol is ? Kunnen ze dat niet beter maken, gij daar schildertapemaker ?!
... alleen, ik klaag niet, dus u heeft eigenlijk ook een beetje ongelijk ;-) (die hadde nie zien aankomen he, ik duiref nogal iet zeggen e jom)
En nee, de prijs hangt er niet nog op, dat zijn de nummers (positie in de serre), omdat de namen zo lang zijn om te schrijven terwijl ik ze oogst (er moest zo maar eens zaad in zitten).
Trouwens, waarom is schilderstape altijd voor de vuilbak als 'em in de regen is blijven liggen, zelfs als het (weer) een spiksplinternieuwe rol is ? Kunnen ze dat niet beter maken, gij daar schildertapemaker ?!
2.8.10
Basilicum, tomaten, panna cotta ... anders
Voorlopig een aanzienlijk lagere tomaten opbrengst in vergelijking met andere jaren (van sommige trossen - vooral tweede en derde generatie - hebben alle bloemen zich laten vallen) maar de tomaten beginnen stilaan toch aan een aardig tempo (en nog altijd ruimschoots voldoende) uit de serre te rollen.
Gelukkig lusten we daar, zou het moeten, bij wijze van spreken elke dag tomaat mozarella van (een caprese allez) maar soms mag het toch al eens iets anders zijn. Vooral als er 'goe volk' op bezoek komt. Een variant op de klassieke tomaat mozarella (maar daarom niet minder italiaans) zou dan misschien de basilicum panna cotta kunnen zijn. Uit het boek 'koken met Philippe', gesigneerd en al uit de kringloopwinkel, een boek vol met 'anders' (wie doet zo iets van de hand ? waarvoor dank trouwens).
Het is de lichte versie van panna cotta (half half melk room), niets belet de liefhebbers om volledig voor de "zware" versie te gaan (zoals ikzelf waarschijnlijk de volgende keer).
Eerst en vooral moet ik zeggen dat 150g basilicum wel heel veel basilicum is Flupke. Na 35g had ik al een redelijk deel van een fatsoenlijke plant gestript. 150g zou me ongeveer nog twee planten extra gekost hebben. Wie ben ik om iemand die (onder andere) bij El Bulli heeft gewerkt tegen te spreken, maar ik denk toch niet dat dat echt-echt nodig is (ik kom eens proeven als je me van het tegendeel wil overtuigen). Soit, ik had geen 150g en ik had de rest ook nog 'zo' nodig.
Zoals met de klassieke panna cotta week je de gelatine even in ijskoud water terwijl je de melk/room opkookt. Geen suiker en vanille in deze versie, basilicum is al wat zoeter en als je dan toch een plant of twee decimeerd dan moet daar geen andere smaak tegen concurreren.
De gespoelde basilicum blaadjes en de gelatine toevoegen aan de niet meer kokende melk en een paar minuten staafmixen (ik heb er nog een beetje limoen ondergeknepen om het recept niet blind te kopiëren). Afschuimen en verder afwerken met wat peper en zout. Om het verlies aan basilicum-power wat te compenseren heb ik de kleine stukjes er niet uitgefilterd zoals Philippe, de mensen mogen ten slotte ook zien wat de herkomst is van dit 'kazeke'.
Oefen eerst even droog (nat, een gelijk volume water bijvoorbeeld), tenzij je heel vlot bent in geometrie, welke schotel je een mooi schijfje zou kunnen leveren van ongeveer 1 à 2 cm dik, en laat alles nog een paar uur (2 à 3) afkoelen in de koelkast voor je mooie vormpjes uitsteekt.
Perfect om eens een vreemd schijfje in de caprese te verstoppen, maar net zo goed bij een stukje vis of gewoon als dessert.
Voorlopig is het ietwat gekunsteld rustig in de moestuin, lees "als de prei niet wil groeien moet hij ook niet verwachten dat hij verder veel voorkeursbehandeling krijgt". De serre krijgt wel nog (de gewone) aandacht, voor de rest is het hier over het algemeen gedoseerd verwaarlozen en wachten (zijn de bonen eigenlijk nog iet van plan of vinden ze één portie genoeg en van die dingen; wel nog eens even over wat overblijft van de aardappelen gaan heb ik gezien want daar zitten 'snoepers' op, misschien moet ik al het loof gewoon maar wegnemen).
Minder tuinieren betekent meer tijd voor iets anders, bv Bruksellive. Een aardige affiche en vooral ook weer gratis : School is cool (eigenlijk wel), de energieke Bent en zijn Das Pop ("allez jong waarom zijn die zo tam", fluistert Bent zijn gitarist toe, "oh nu zie ik het, het regent ... oh ocharme" - ne brave meneer), Isbells, Marble Sound, ..., en niet te vergeten de dj battles waaronder Majik, l-Fêtes en la Fille d'O, die snelle van Gent waarnaar ik één van mijn ukuleles heb genoemd (Muriëlleke, Ma Fille d'U) - en ja die kan, naast vanalles met textiel en schoenen, ook plaatjes draaien. Iemand van de organisatie was zelfs zo vriendelijk om me met mijn derde oog bij haar op het veel te kleine podium te sturen maar ik kreeg weer last van m'n flanellen knieën - ik had waarschijnlijk haar, enofwel haar platen, enofwel de stroom omvergelopen, verder dan de trap ben ik dus weer niet gedurfd (en er was daarboven toch geen licht, ook daar troost ik mijzelf al twee dagen mee).
Maar de absolute knaller van de avond was SoldOut, klinkt-als een redelijk pretentieuze naam misschien voor een aanstormend bandje zou je denken maar deze Waalse vrienden verdienen hem heleg(l)anst. Een kruisbestuiving tussen Vive la Fête, Dresden Dolls, New Wave en vette minimalistische elektro maar eigenlijk een gewoon niet in hokjes of andere termen te beschrijven symbiose tussen haar mooie stem en hun opzwepende ritmes. Helemaal het-dak-eraf, daarom gewoon eens gaan zien, op Laundry day bijvoorbeeld (4 september, Antwerpen). Wel een pain in the ass om foto's van te nemen, zoveel licht uit de videowall dat ze de lichten van het Atomium twee weken gaan mogen uitlaten en de kodak ervan begon te hallucineren ende zweten ... of was ik dat ?
More fascinating concertpics ;-) the666bbq @ FLICKR, and all @ Flickr
Gelukkig lusten we daar, zou het moeten, bij wijze van spreken elke dag tomaat mozarella van (een caprese allez) maar soms mag het toch al eens iets anders zijn. Vooral als er 'goe volk' op bezoek komt. Een variant op de klassieke tomaat mozarella (maar daarom niet minder italiaans) zou dan misschien de basilicum panna cotta kunnen zijn. Uit het boek 'koken met Philippe', gesigneerd en al uit de kringloopwinkel, een boek vol met 'anders' (wie doet zo iets van de hand ? waarvoor dank trouwens).
Het is de lichte versie van panna cotta (half half melk room), niets belet de liefhebbers om volledig voor de "zware" versie te gaan (zoals ikzelf waarschijnlijk de volgende keer).
- Basilicum panna cotta :
- 250ml melk
- 250ml room
- 150gr basilicum
- peso (zout en peper)
- 6g gelatine
Eerst en vooral moet ik zeggen dat 150g basilicum wel heel veel basilicum is Flupke. Na 35g had ik al een redelijk deel van een fatsoenlijke plant gestript. 150g zou me ongeveer nog twee planten extra gekost hebben. Wie ben ik om iemand die (onder andere) bij El Bulli heeft gewerkt tegen te spreken, maar ik denk toch niet dat dat echt-echt nodig is (ik kom eens proeven als je me van het tegendeel wil overtuigen). Soit, ik had geen 150g en ik had de rest ook nog 'zo' nodig.
Zoals met de klassieke panna cotta week je de gelatine even in ijskoud water terwijl je de melk/room opkookt. Geen suiker en vanille in deze versie, basilicum is al wat zoeter en als je dan toch een plant of twee decimeerd dan moet daar geen andere smaak tegen concurreren.
De gespoelde basilicum blaadjes en de gelatine toevoegen aan de niet meer kokende melk en een paar minuten staafmixen (ik heb er nog een beetje limoen ondergeknepen om het recept niet blind te kopiëren). Afschuimen en verder afwerken met wat peper en zout. Om het verlies aan basilicum-power wat te compenseren heb ik de kleine stukjes er niet uitgefilterd zoals Philippe, de mensen mogen ten slotte ook zien wat de herkomst is van dit 'kazeke'.
Oefen eerst even droog (nat, een gelijk volume water bijvoorbeeld), tenzij je heel vlot bent in geometrie, welke schotel je een mooi schijfje zou kunnen leveren van ongeveer 1 à 2 cm dik, en laat alles nog een paar uur (2 à 3) afkoelen in de koelkast voor je mooie vormpjes uitsteekt.
Perfect om eens een vreemd schijfje in de caprese te verstoppen, maar net zo goed bij een stukje vis of gewoon als dessert.
Voorlopig is het ietwat gekunsteld rustig in de moestuin, lees "als de prei niet wil groeien moet hij ook niet verwachten dat hij verder veel voorkeursbehandeling krijgt". De serre krijgt wel nog (de gewone) aandacht, voor de rest is het hier over het algemeen gedoseerd verwaarlozen en wachten (zijn de bonen eigenlijk nog iet van plan of vinden ze één portie genoeg en van die dingen; wel nog eens even over wat overblijft van de aardappelen gaan heb ik gezien want daar zitten 'snoepers' op, misschien moet ik al het loof gewoon maar wegnemen).
Minder tuinieren betekent meer tijd voor iets anders, bv Bruksellive. Een aardige affiche en vooral ook weer gratis : School is cool (eigenlijk wel), de energieke Bent en zijn Das Pop ("allez jong waarom zijn die zo tam", fluistert Bent zijn gitarist toe, "oh nu zie ik het, het regent ... oh ocharme" - ne brave meneer), Isbells, Marble Sound, ..., en niet te vergeten de dj battles waaronder Majik, l-Fêtes en la Fille d'O, die snelle van Gent waarnaar ik één van mijn ukuleles heb genoemd (Muriëlleke, Ma Fille d'U) - en ja die kan, naast vanalles met textiel en schoenen, ook plaatjes draaien. Iemand van de organisatie was zelfs zo vriendelijk om me met mijn derde oog bij haar op het veel te kleine podium te sturen maar ik kreeg weer last van m'n flanellen knieën - ik had waarschijnlijk haar, enofwel haar platen, enofwel de stroom omvergelopen, verder dan de trap ben ik dus weer niet gedurfd (en er was daarboven toch geen licht, ook daar troost ik mijzelf al twee dagen mee).
Maar de absolute knaller van de avond was SoldOut, klinkt-als een redelijk pretentieuze naam misschien voor een aanstormend bandje zou je denken maar deze Waalse vrienden verdienen hem heleg(l)anst. Een kruisbestuiving tussen Vive la Fête, Dresden Dolls, New Wave en vette minimalistische elektro maar eigenlijk een gewoon niet in hokjes of andere termen te beschrijven symbiose tussen haar mooie stem en hun opzwepende ritmes. Helemaal het-dak-eraf, daarom gewoon eens gaan zien, op Laundry day bijvoorbeeld (4 september, Antwerpen). Wel een pain in the ass om foto's van te nemen, zoveel licht uit de videowall dat ze de lichten van het Atomium twee weken gaan mogen uitlaten en de kodak ervan begon te hallucineren ende zweten ... of was ik dat ?
More fascinating concertpics ;-) the666bbq @ FLICKR, and all @ Flickr
Subscribe to:
Posts (Atom)