29.11.07

sweet swedes...


Zweden die volgende week hun rijbewijs willen hebben geleerd hoe ze moeten 'eco-rijden'. Zowel op theorie als praktijk wordt er getoetst of ze die groene gedachte onder de knie hebben. Wat moet er dan zoal onder die knie ?
Motor tussen 1200 en 300 tpm houden, schakelen bij 200-2500 tpm, in de hoogste versnelling(en) rijden bij lagere snelheden (bv 50 in vijfde versnelling), anticiperen om plots versnellen of plotse remmen te vermijden, houden aan de snelheidslimieten, bandenspanning 10% hoger dan standaard aangewezen, airco uitschakelen of niet hoger dan 21°C, fiets gebruiken voor korte afstanden want brandstofverbruik 300% hoger bij 'koude' motor,... Weer geen wereldschokkend nieuws maar als rijstijl zeker nog niet ingeburgerd stille getuige daarvan zijn de vele harmonicafiles op onze autowegen. En toch heeft men het gevoel sneller te gaan als het snel gaat - terwijl de feiten (de boordcomputer die een gemiddelde snelheid van amper 50 km/u geeft, de eco-drivers op het rechter baanvak die quasi even snel rijden als de harmonica spelers op het linker baanvak) meestal het tegendeel aantonen.

Ik moet bekennen dat mijn 'beeldscherm'job niet de allerbeste is wanneer je van een hersenschudding herstelt; al zijn kan het wel 'leuker' (video / productbeschrijving).

Ondertussen komt onze spectaculaire inbouwafwasmachine weer een stapje korter bij - grotendeels vanwege papa; nu schoonpapa nog en we kunnen eindelijk rustig en volledig eco-vriendelijk afwassen.
De zeepnoten voor de wasmachine zijn ondertussen ook besteld, ik ben eens benieuwd hoe wit ze de witte was wassen.

26.11.07

komkommertijd

De spreekwoordelijke komkommertijd voor de tuinier, als die al bestaat, is nu ongeveer; de wachttijd tussen de twee seizoenen die meestal gevuld wordt door planning, boeken lezen en zaden kiezen. Gelukkig is er nog de arm der wet om me ook in deze tijd van het jaar te ambeteren. De prothese-arm der wet vandaag, de parkeerwacht.
Op de letterlijk twee minuten dat ik mijn wagen voor de bankautomaat had gezet, hing er al eentje rond mijn nummerplaat geklemd - blijkbaar hebben die daar een apart zintuig voor ontwikkeld, iets wat je slechts op het einde van de zenuwslopende selectieprocedures aangeleerd krijgt. Gelukkig had ik me net op tijd omgedraaid en kon ik 'haar' overtuigen (kleine charmeur die ik ben) om los te laten, wat ze dan ook gewillig deed. Pas toen ze aan het volgende slachtoffer begon kon ik het toch niet laten haar nog even te complimenteren met haar leuke baan, waarna haar ros haar naadloos leek over te gaan in haar rode jas door een combinatie van schaamduiken en rood aanlopen van het toch wel gigantische hoofd. Ze hield op met 'whatever she calls work' en leek af te druipen richting 'hoofdkwartier' (zag ik daar een traan?). Wellicht is ze pas na wat peptalk van de über-klootzak weer aan het werk gekunnen maar stiekem hoop ik natuurlijk dat ze door mijn toedoen vandaag nog op zoek gaat naar een echte baan.

Ik moet even zelf mijn donker hol in - de dokter heeft vanmorgen een hersenschuddingske gediagnosticeerd en ik heb waarschijnlijk al langer gezondigd dan goed voor me is.

25.11.07

gestekt en gestoken, plagen

Net 10 wilgentakken in de grond gestoken, twee duimen tot een duim dik. Om ze wat kans te geven tegen de zijwind heb ik ze helemaal kaal gemaakt. De rest van het stekmateriaal dat ik gekregen had heb ik 'ingekuild', zo heb ik nog iets om op terug te vallen als er een stek niet wil wortelen. Wilg heeft echter de eigenschap makkelijk te wortelen (soms eerder een plaag dan een zege) en vlug te groeien. Op de natte valleibodem staan ze waar ze graag staan dus binnen een paar jaar heb ik als alles goed gaat weer een mooi bron van snoei/kaphout. Composthoop, wilgenschermpjes, steunhout in de moestuin, brandhout voor de brood/pizza-oven die nog op de 'te bouwen'-lijst staat, ... noem maar op.

De tuin (en daar neem ik voor het volgende verhaal even de aanliggende tuinen en velden van de buren bij) lijkt tegenwoordig wel op het San Marco-plein in Venetië. Honderden duiven strijken neer, en springen af en toe als een ongeordend leger bij de minste aanleiding weer op. Ratten met vleugels, noemen de Venetianen ze wel eens, en ik ben geneigd die mening te delen. Weinig aan te doen. Met het carabijn ben ik wel een tijdje zoet en ik zou niet willen dat ik iemand zijn sportduif 5g zwaarder maak (maar ineens verdacht veel trager) - en hier in het dorp zijn er nog een paar 'die spelen'.

Eén van onze mollen begint ook op wat mijn zenuwen te werken. Ik heb sowieso al een haat liefde verhouding met deze beesten. Het zijn mooie diertjes en als ik het blinkende pelsje uit de klem haal dan overvalt de spijt me altijd weer. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog maar één keer eentje heb kunnen vangen, de tweede gesneuvelde was geheel voor de rekening van onze kat Whiskey (zaliger).
In het gazon krijgen ze vrij spel - het is nooit een duur aangelegde biljart-gazon geweest en als ze af en toe wat glooiingen toevoegen dan moet dat maar (wel veel werk die tientallen hopen per week steeds weer uiteenharken, maar het is dat of heel veel plekken dood gras in het voorjaar). Het zijn daar ook kleine helpertjes : ze draineren onze vochtige gronden, houden viezere beesten eruit (engerlingen,...) en snoepen nog wat regenwormpjes die er bij ons gelukkig meer dan genoeg zitten (in een chemie-arme tuin krijgt het leven alle kansen). Je ziet ook goed dat er verschillende territoria zijn, en een aantal zijn nu naar de voortuin (siertuin) getrokken waar ik ze minder graag zie komen. Al het positieve van daarnet is ook daar van toepassing, en mollen brengen normaal gezien geen schade toe aan planten dus wat is dan het probleem zou je denken... Ze bedelven sommige planten wel onder bergen zand die soms kniehoog komen. Erger is echter dat ze ook onder de inkom en het paadje naar de voordeur zitten te wroeten en het allerergste is dat ze nu ook naast de pas aangelegde (dure) bestrating liggen te flaneren. Als daar ook maar een schijn van 'vernieling' in zit dan vrees ik dat mijn groene stoppen tijdelijk doorslagen en dat ik mezelf niet met groene argumenten zal kunnen bedaren en naar 'grove' middelen grijp : in benzine gedrenkte lappen stof in alle gangen, en plankgas met de uitlaat verlengd in de pijpen om er maar enkele te noemen.
Voorlopig dus 'maar' met de klem (ik heb in het verleden genoeg ochtenden naast een hoop gekampeerd om hem met de schup te wippen zoals grootvader zij dat ik het moest doen, maar nooit gelukt, deze kan het zelfs met een schupke) en daar heeft eentje me alvast een ferme pandoerie in de edele delen gegeven. Ik heb, netjes zoals in de handleiding staat : een actieve gang gezocht, vrijgegraven, klem gezet, emmer erover voor 'verduistering ende rust', elke dag inspecteren. Bij mijn eerste ronde had ik al prijs - althans dat dacht ik. Onder het emmertje was het gat netjes weer gevuld met grond (het emmertje was bij wijze van spreken onderste boven gevuld) maar de klem stond nog op scherp.
Het opzoeken van de juiste gang heb ik dus al onder de knie, nu het vangen nog.

22.11.07

acrylwadde ??

Weer een stofje om bij op je angst-lijstje te zetten : acrylamide is voor de mens een niet verwaarloosbare risicofactor voor kankers. En waar vinden wij deze stof ? Pepernoten, speculoos, frieten, koekjes, brood, chips - allemaal dingetjes waarvan we met de komst van de Sint in gedachten binnekort weer een redelijke portie van naar binnen werken. In de nederlandse ontbijtkoek schijnt er ook nogal wat van in te zitten : toevallig onstaan door een ideale cocktail van meel, glucose- en fructosestroop en het bakpoeder ammoniumbicarbonaat. Beter zou zijn natriumcarbonaat te gebruiken (eerder op de blog al alle lof gekregen als huis-, tuin- en keukenwondermiddel) waardoor de vorming van acrylamide fors afneemt. En met name voor baarmoederhals- en eierstokkanker lijkt de relatie sterk te zijn (borstkanker minder).

Recent onderzoek heeft ook aangetoond dat het vaccin tegen het humaan papillomavirus (HPV, virus dat baarmoederhalskanker veroorzaakt), door vaccinatie bij mannen ook wel eens het aantal orale kankers zou kunnen terugdringen. Enkel seksueel ondergestimuleerde personen en jonge papa's (al beweren kwatongen dat dat grotendeels dezelfe populatie is) zien hier een verborgen relatie - voor de anderen een kleine toelichting : kan wat persoonlijke hygiëne bij de cunnilingus misschien soelaas brengen voor minstens één van beide partijen ?

En er is er weer eentje gepromoveerd. Vier jaar hard gewerkt op haar doctoraatsstudie, met wat geluk - en dat hoop ik van harte - bijgestaan door een handvol gewillige en gedreven slaven. En haar conclusie is (tromgeroffel) : 'De hele bevolking neemt te weinig omega 3-vetzuren op. Die vetzuren kunnen heel wat voordelen hebben. Visoliesupplementen zijn een hype en geen wondermiddel en horen thuis in de apotheek voor mensen met een visallergie'. Nou nou, een gewaagde conclusie, en gelukkig volledig in overeenstemming met de artikels die al 10 jaar in de boekskes bij de tandarts of de kapper staan gepubliceerd (en ja, ik heb het even niet over de vakpers). De academische wereld heeft dus nog eens het licht gezien. Wat me in deze wellicht het meeste stoort is de academische blasé, 'het pilletje is niet goed, te gemakkelijk'. Wat ik van een onderzoeker wil horen is of het pilletje doet wat het zegt te doen, een onderzoeker moet voor mij niet de morele overweging maken of dat nu via een pilletje of een filetje vette vis gaat. In een wereld waar alles voor velen te duur wordt, is het niet ondenkbaar dat dergelijke 'supplementen' een belangrijk aandeel in het dieet vormen. In die wereld waar sommigen hun dagelijke aanbevolen portie fruit niet kunnen betalen of zelfs de visblokjes uit de kartonnen doos boven het budget zijn komen te liggen, kan men maar blij zijn met een goedkoop oplostabletje vitaminen, of een bolletje olie. Beter iets dan niets.
Als al die pilletjes maar geen kwakzalverij zijn, en men maar de gezonde bedenking maakt dat een appel leuker is dan een tabletje dus als het effe kan ...
Ik weet dus nog altijd niet of het wel een goed idee is om die bolletjes te beginnen slikken, of ik mijn kippen nu wel of niet met omega3 verrijkt voer moet geven in de hoop daar zelf van te profiteren via de eieren. Ik weet alleen dat omega3 goed voor je 'kan zijn' en dat gerucht doet al langer de ronde.
Maar misschien gaat de samenvatting van de samenvatting wat kort door de bocht.

"Teveel melk voor een baby/peuter (>500ml/dag) zet stress op de nieren en proteïnen in de melk verhogen de kans op obesitas later", vertelt Kind en Gezin ons tijdens ons afgelopen onderzoek.
Los daarvan lees ik vandaag dat wetenschappers hebben ontdekt dat een bepaalde proteïne in de hersenen
verantwoordelijk is voor zwaarlijvigheid. De proteïne zou, via het
hormoon leptine, het verzadigingsgevoel beïnvloeden en zo dus ook
invloed heeft op het gewicht (zoals blijkt uit een Franse studie op muizen).
Heeft Abraham wel op de juiste plaats zijn mosterd gehaald ? We zijn in elk geval weer een jaar of tien zoet in de boekjes.

Ik ben eens benieuwd welke lekkere biologische kool mijn vrouwtje uit de tuin heeft geoogst, het wordt alleszins smullen, met een lekkere vettige worst want pas morgen is het vrijdag-visdag.

20.11.07

Rechts is beter dan links...

Als je nog op zoek bent naar een manier om tijd en brandstof te sparen voor al die hoogstnoodzakelijke tochten met de wagen dan komt hier een trick-of-the-trade : vermijd linkse bochten. Links is vies. Says who ? UPS heeft software ontwikkelt om bij de routeplanning voorkeur te geven aan rechtse bochten waarmee ze naar eigen zeggen vorig jaar 11 miljoen liter brandstof en 45 miljoen kilometer hebben uitgespaard. UPS roadrunners zeggen zelf minstens een minuut te kunnen uitsparen per bestelling.

Gisteren een burgerplicht vervuld - al zullen sommigen het 'klikken bij de flikken' noemen gevoed door rancune. Zondag werden wij opgeschrikt door een onverlicht pleb op de autostrade in een oude mercedes. Toen wij de bestuurder hierop attendeerden antwoordde hij hierop doodleuk dat hij wist dat er geen enkel lampje brandde en reed olijk verder. Waar ik onlangs blijkbaar de gemeenschap in het gevaar bracht door op een zachte berm te parkeren, voelde ik mezelf, mijn gezinnetje en diezelfde gemeenschap veel sterker bedreigd door deze levensgevaarlijke nalatigheid. Ik vond het daarom mijn plicht dit te melden aan de arm der wet van het stukje autostrade waarop dit misdrijf werd gepleegd, niet toevallig mijn eigen gemeente. Een nummerplaat en een email-adres, meer heeft men niet nodig om deze wereld weer een stapje dichter bij die zo begeerde perfectie.

De Verenigde Staten willen een totaalverbod op tonijnvissen voor 3 tot 5 jaar inroepen voor de (oost) Atlantische Oceaan en de Middenlandse Zee omdat het visbestand daar dreigt te verdwijnen. De Jappen zullen dit niet graag horen en zullen de andere gebieden die ze nu (onder verschillende vlaggen) al overbevissen, volledig plunderen om hun sushis te kunnen rollen. Diezelfde Jappen hebben hun (culinair) oog ondertussen gezet op de bultrug walvis - ze willen er 1000 van deze al bedreigde soort 'verzamelen voor wetenschappelijk onderzoek'. Het wordt dringend tijd dat die gasten terug lijst met culluy en kipfilet lelen eten.

'De weg naar Mekka' van Leyers is een leuk avondje tv, niet allen bij gebrek aan beter, al valt het bekje toch wel af en toe open; heilige huisjes en absolute taboes die in West-Europa lijken te heersen zijn ter plekke meestal al lang geen 'issue' meer. Ik denk dat de meeste Europeanen zich wel zouden kunnen verzoenen met de geseculariseerde Turk - al zit ik te wachten op de (linkse) trap in de rug om me mijn vaststelling (waarom kan het ginder wel en hier niet) te doen bijstellen, ofwel is mijn interpretatie van de feiten al niet meer zo scherp (het is dan ook al laat op de avond).

Het wordt tijd om de dakgoten en aflopen eens te controleren op al dat gevallen blad. U kijkt toch ook ?

16.11.07

less is moore, more or less...

De wet van Moore, een 'wetmatigheid' die al van in 1965 zegt dat de capaciteit van een computerprocessor ongeveer elk jaar verdubbeld blijkt nog altijd redelijk te kloppen ook al wordt dat interval wel eens gerelativeerd (12mnd, 24 mnd, 18 mnd, 12 mnd,18mnd,...) en neemt men aan dat dat ooit wel eens wat gaat afvlakken. Wat voorlopig nog niet aan afvlakken denkt is de bloghype en die gaat wat aan een scherper tempo : elke 6 maand verdubbelt het aantal blogs en ook de inhoud. (Elektronische) kranten gaan er wat op achteruit. Maar waarom doet ne mens dat toch ? Slechts een handvol bloggers heeft respectabele inkomsten door het bloggen; zij zitten vaak in een niche die zeer veel traffiek trekt en daardoor wel wat reklameinkomsten kunnen vangen. Maar het merendeel verdient pindanoten of (zoals ikzelf) mooie ronde nougabollen. Het is voro de fun maar met een missie want zeg nu zelf wat je zelf groeit, groei je meestal beter...

Mama moet niet alleen multitasken, maar blijkbaar ook steeds meer multi-koken. Uit een engelse studie is gebleken dat er gemiddeld 2.4 verschillende maaltijden worden geserveerd tijdens het avondmaal om aan ieders wensen te voldoen. Dat betekent dus dat er plaatsen zijn waar nog meer dan 3 maaltijden worden geserveerd want ten huize villa Gelrose Place wordt het klassieke one-for-all dieet toegepast (saai blijkbaar maar het moet nog maar even zo). De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er af en toe wel eens een apart potje groenten worden geserveerd omdat ik mijn vrouwtje haar gestoofde witloof, spinazielasagna, of 'robkuulschuiven' niet wil ontzeggen (met de beste wil van de wereld krijg ik die dingen niet voorbij de achterkant van mijn tong) - parels uit de keuken wellicht maar al te vaak onrecht aangedaan. Zoals spruiten bijvoorbeeld, meestal doorgekookt tot er een bittere, eigenlijk oneetbare bijna giftige, geelbruine pap overblijft; als een kind dat wel wil eten DAN heb je pas een probleem. Zo had ik zelf een spruitendegout tot ik ze zelf eens klaar gemaakt (ik kon niet geloven dat ik deze, streekgroente bij uitstek, niet lustte) en in mijn versie 'choux de Bruxelles entre Lyon et Dijon' met een sausje van stroop en mosterd maakt zelfs de spruitenhater krassen in de casserole wat volledig gepermiteerd door de vingers wordt gezien.

15.11.07

de afrekening...

Onlangs de jaarlijkse afrekening gehad van het oh zo gevreesde diftar afval inzamelingsconcept dat de stad Aarschot al een aantal jaren (één van de pioniers) hanteert. Een bescheiden 21 euro, voor een al even bescheiden 105 kg afval. Maar dat kan uiteraard nog beter. Groenafval zit er al jaar en dag niet meer bij (al verdwijnt er al wel eens iets in het gewone huisvuil wat eigenlijk wel op de composthoop had gekunnen - er verdwijnen zelfs dingen op de hoop die er misschien beter niet hadden ingekunnen). 14 keer laten ophalen met een gemiddelde van 10 kg per maand en 7.5 kg per ophaling (en een 'uitschieter' van 16 kg).

In de eerste les tuinkunstgeschiedenis werd als toppunt van de renaissance tuinen de Boboli tuin in Firenze aangehaald. Een tuin van de Medici, een familie die wel het één en ander nagelaten heeft in Italië - ook de tuinen op de eilandjes in de grote meren bijvoorbeeld, die we al bezocht hebben en wel prettig waren om te zien. We kijken dan ook al uit om tijdens onze volgende vlucht uit de 'rat-race' naar Toscane in september een bezoekje te brengen aan de Boboli tuin.

Gisteren was het prettig werken in de tuin, met het roodborstje dat (mee)genietend van de zon komt toekijken of je het wel allemaal goed doet. Nog wat gesnoeid en een laatste keer het gras afgereden - het werd me toch nog wat te lang, en lang gras valt plat en creëert zo veel te mooie omstandigheden voor schimmels en ander onheil. Lang afrijden is zoals altijd, zeker bij de laatste maaibeurten, de boodschap; zo houd je de mossen uit het gazon en dat spaart 'de mensen' weer wat koper- en andere anti-mos middeltjes in het voorjaar. In diezelfde moeite zijn ook de gevallen bladeren geruimd - gek hoeveel bladeren er lagen te weten dat ik eigenlijk zelf amper bomen heb (buiten de boomgaard zelf), het bos strooit zijn goedheid gul en breed uit.
In het droge zonnetje nog maar wat poortjes ge(bio)carbolit, wat de duurzaamheid van mijn palettenhouten omheining weer wat zou moeten verlengen.

Goed brood uit de broodmachine trouwens, al heb ik weer geleerd hoe je de kleine lettertjes moet lezen van sommige meelzakjes. Een enkele keer maken ze daar kant-en-klaar deegmengelingen van (lees met zout en gist) - het duurde wel niet lang eer de euro viel maar was toch niet zo prettig om vast te stellen dat er precies wat veel zout zat in het brood. Dus indien met dan zonder en anders met.

Het ranzige kerstmannetje is er weer vroeg bij dit jaar. Hij kan zijn beurt weer niet afwachten. Dat ontneemt me dus elke goesting om nog in die winkels te kopen (awoerd Carrefour); "als we dat nu eens met z'n allen deden". Zondag mag Rosemarie voor de eerste keer bij de Sint op de knie. Ik probeer haar al een beetje voor te bereiden bij de promobeelden op Nederland (1-2-3) met name voor die 'zwetten'. Ik ben toch benieuwd hoe ze het zal hebben daar naast die witte baard.
Misschien nog iets om ergens op een cadeaulijstje te zetten (ook dat zit er weer aan te komen : de lijstjes) een A vormige plooifiets van strida die er precies toch wat beter uitziet dan de a-bike. Met name de wielen die groter zijn lijken comfortabeler fietsen. Als ik een nieuwe vuilnisemmer mag kiezen dan zou het dedeze zijn, waar ook meteen een fles/blik propper inzit maar het is weer zo'n item dat je voorlopig niet naar hier kan halen. Bijna bovenaan de lijst staan ondertussen Nellie's dryerballs (werkt wat beter in IE met name voor de demo filmpjes, onbegrijpelijk hoeveel sites er nog steeds browser specifiek zijn opgebouwd). Wat groot om als chinese ballen te dienen, maar ze 'zouden' het droogproces van de droogtrommel wat moeten versnellen (25%) en 'zouden' de was ook zachter maken. Een radicale anti-consumptie-groene-jongen zou zeggen dat tante Maria dat al jaren met tennisballen doet, maar tennisballen zijn niet zo leuk om onder de kerstboom te leggen natuurlijk.

9.11.07

soppige panties

Meer en meer zie je de nylon theezakjes opduiken waarbij de producent de consument met elke synthetische vezel in zijn lijf probeert uit te leggen wat voor een wonderlijke verbetering deze innovatie met zich meebrengt : meer aroma met minder thee want de papiersmaak van de traditionele zakjes moet niet worden gecompenseerd.
Helaas is het zoals steeds weer winst die enkel in de zakken van de fabricant terecht komt : de theezakjes kunnen goedkoper geproduceerd worden, de consument betaalt evenveel (als het al niet meer is voor 'de innovatie') maar uiteindelijk is het weer het milieu die de echte rekening betaalt. De papieren versie kon redelijk eenvoudig worden verwerkt, op de composthoop zijn ze verdwenen voor je parallellepipedum kan zeggen. Nylon is niet biologisch afbreekbaar maar daar ligt de producent uiteraard niet meer van wakker als hij zijn euros telt op één of ander tropisch, elitair, maagedelijk ongeschonden, zandstrand terwijl jan modaal leeggemolken staat te ploeteren
Gelukkig zet de bewuste consument deze geldwolven een hak door nog steeds voor de traditionele zakjes of nog beter, de losse thee te kiezen - want het vullen van het theebolletjes is toch bijna zo rustgevend als het drinken van de thee zelf.

We zijn toch goed in recycleren ? We worden er in elk geval steeds beter in, maar post-consumenten recyclage/verwerking is nu eenmaal moeilijker dan pre of post-produktie. De Verenigde staten zijn het enige geïndustrialiseerde land waar het niet illegaal is om gevaarlijk afval naar minder ontwikkelde landen te sturen en dat doen ze dan ook gretig zoals je in eDump kan zien, een documentaire over de (onzichtbare; wat de boer niet weet...) omstandigheden waarin het puin van de IT-elektronische (r)evolutie wordt verwerkt. De sector zorgt ervoor dat je elke drie maanden met een achterhaald systeem opgescheept zit, en helaas zijn die ondingen niet gauw een andere functie in huis te geven (een zonderling maakt er wel eens een mail, file, web of ftp-servertje van maar op een gegeven moment houdt het dan ook weer op).
Dat doet er me aan denken dat ik nog eens bij de pc verhuur moet gaan checken of ze geen kapot toetsenbord voor me hebben dat ik dan met wat knutselen een nieuw leven als gitaar/ukulele effectenpedaal kan geven.

Na een half uurtje sleutelen heeft mijn garagist mijn wagen een nieuw oog gegeven, voor de bespottelijke prijs van 12,04 euro (weggeefprijzen zijn dat). Spijtig dat ik net twee ogen had gekocht bij den didldaldi voor 5 euro.

8.11.07

cancer is in the air, blowing in the wind...

De Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (VWA) heeft in heel wat soorten honing een kankerverwekkende stof gevonden. Het gaat om pyrrolizidine alkaloïden (PA's), die afkomstig zijn van onder meer het plantengeslacht waartoe het Jacobskruiskruid behoort. Imkerij stond nochtans ook nog op mijn verlanglijstje, ooit eens achteraan in de boomgaard een kastje op te zetten.
Een tijdje geleden trouwens nog een reportage gezien waarbij ze nog wat honingmysteries uit de doeken deden. Blijkbaar was de Aziatische honing nog niet helemaal op het zelfde niveau geregelneefd als de onze, en mocht hij tot voor kort zelfs Europa niet binnen. Voorlopig zou hij toch voornamelijk worden gebruikt in bereide produkten (koekjesbakkerijen, tabakindustrie,...) onder het motto daar kan het al een stuk minder kwaad. Heel af en toe wordt hij echter al eens stiekem onder de Europese honingen gemengd om de kosten wat te drukken van sommige low budget merken - in de reportage werd een 4 letter keten genoemd waarbij de gastheer zich wel verontschuldigde (pro forma?) omdat hij niet wilde bedoelen dat die keten dat wel effectief zo deed om zijn prijs te drukken maar het was wel de manier om de prijs te drukken. Om nog maar eens te zeggen hoe weinig we weten van wat we zoal in ons mondje proppen.

Het artikel over hoe goed organisch voedsel wel is werd trouwens het meest bekeken in de laatste medische nieuwsbrieven. Niet schrikken dus wanneer je huisarts, diëtist, kinesitherapeut of andere witte schort plots meer aarde onder de nagels vertoond.

En alsof er nog niet genoeg gekankerd wordt, komt de kankerpreventiespecialist van de universiteit Gent en woordvoerder van het Steunpunt Milieu en Gezondheid nog eens verkondigen dat uiteindelijk 2,5 tot 12,5 procent Van de niet-rokende Vlamingen sterft aan kanker als gevolg van de milieuvervuiling, waarbij ik me dan afvraag hoeveel verschil er dan nog overblijft tussen wel roken en niet-roken (misschien krijg je enkel kanker van het roken van met aziatische honing geparfumeerde honing).
Misschien wordt het eens tijd om een ionisator uit te testen om te zien of fijn stof en andere vuiligheid inderdaad uit de lucht kan worden gefilterd tot de heerlijkste berglucht uit de documentatie.
Maar eerst ga ik voor een andere gadget, de HYmini, een moderne versie van de windmolentjes van Scherpenheuvel om bv op de fiets te monteren en zo je 20km/u windverplaatsing om te zetten in energie om je gsm, je digitale camera of andere hebbedingetjes van stroom te voorzien. Het is me alleen nog niet duidelijk hoeveel het me weer gaat kosten om dit naar Gelrode te krijgen. Ik ben ook weer niet goed consumptie-arm bezig maar dat compenseer ik dan wel weer met mijn lichturen op het werk (hoewel ik het al even moeilijk heb met dat compenseer-gedrag als met de consumptie-maatschappij maar allez).

6.11.07

sad sad planet

Moeilijk te geloven en toch gebeurd het, na de graancirkels het buitengewoon trieste fenomeen van de maïsroof. Wie haalt het in zijn hoofd om met een dorser (niet meteen een kameleonesk vervoersmiddel) een hectare (of zeven) leeg te rijden ? Ik weet niet precies hoeveel een dorser kan meezeulen maar het lijkt me dat daar nog minstens een vrachtwagentje bij mocht om het gedorste goed op te vangen. De kranten meldden dan doodleuk dat de boefjes, stout als ze zijn, nog een rijtje of tien lieten staan als geluidsbuffer (tot wel 20 rijen waar het veld dicht bij huizen liep). Ik weet niet of die stadsjochies die die 50 lijnen mogen volschrijven wel eens ooit een dorser hebben gezien, die verstop je in elk geval niet achter tien rijtjes maïs.
Maar het is haast de perfecte misdaad : iedereen is ondertussen twee verdiener en deze periode is niet superpopulair om je verlof aan op te offeren dus niemand is nog thuis, en de weinigen die nog wel thuis zijn zitten naast de kachel (kolen zijn alsmaar meer in trek) als het effe kan met de ipod-dopjes in de oren en kennen boer-buur of zijn machines amper (als die boer zijn veld al niet heeft uitbesteed aan een loonwerker). Daar sluip je dan met je 130 m³ grote paard van Troje. Helaas hebben de niet zo snuggere boeren een paard gekozen dat nogal zeldzaam bleek te zijn, zo zeldzaam dat zelfs onze politie op punt staat ze te vatten. Straf hen hard, dan moeten wij onze hardverdiende centen niet achterlaten omdat er een licht stuk is in de wagen, omdat we iets te hard reden waar er ooit werken zijn geweest (ondertussen hebben ze zowat iedereen die voorbij Option-Imec moet wel eens geflitst, proficiat), omdat je je wagen deftig probeert te parkeren, of om God weet welke idiote wetten ze nog in die boekjes van die snorren hebben staan.

Mijn voorlicht is inderdaad stuk, en de flokken kunnen me inderdaad volledig volgens hun boekje een bekeuring geven; zelfs ondanks het feit dat ik 'reservelampjes' in de wagen heb. Waarom vervang je het lampje dan niet snel, o-handige-Peter (er is tenslotte in theorie niets waaraan je je kan verbranden of snijden). Wel omdat ik mijn auto half uit elkaar moet halen om bij de lampjes te kunnen in mijn knusse familiewagentje. Maar het kan nog erger; er zijn er die hun bumper mogen demonteren of gewoon een volledig nieuwe koplamp mogen hangen als een lampje stuk is.
De handleiding van de wagen is weinig verhullend : "vanwege de beperkte toegangkelijkheid (soms is het nodig om organen (?) van de carrosserie of mechanische organen te demonteren), raden wij u aan de lamp(en) door een [hier stond het merk]-dealer te laten vervangen". Ik heb me laten wijsmaken dat ze dit voor de prijs van een lampje doen, ik zal morgen weten of dit effectief zo is. Tot die tijd blijf ik lekker in de legaliteit.

Monty Don, één van mijn groene-vinger-voorbeelden laat zich nog eens even gaan tegen de olie-afhankelijke-maatschappij. maar ook boer en tuinder -met de beste bedoelingen- zijn nog op een heleboel vlakken afhankelijk van olie.
In tegenstelling tot wat je zou denken ontwijkt hij de groene-vinger-gemeenschap niet met zijn pijlen, sterker nog hij richt ze eerst op hen (hem, ons). We doen wel zo ons best met onze (biologische) groentjes, en ons zwarte goud (compost-eren), zorgen goed voor onze beestjes en onze groene (of anders gekleurde) omgeving.
Helegans akkoord maar anderszijds ook wel een beetje bij de haren getrokken. Plantpotjes en andere plastics zijn inderdaad uit olie ontstaan maar de gemiddelde amateur doet wel zijn best om die zo lang mogelijk te herbruiken (anders dan de professionals die elk jaar nieuwe potjes kopen omdat reinigen/ontsmetten meer kan kosten dan nieuwe steriele potjes te kopen). Machines lopen inderdaad meestal op brandstof. Duwertjes, zeis, heggeschaar, ... worden zoveel mogelijk ingezet maar soms zijn er grenzen aan tijd of ruimte die onverzoenbaar zijn met de motorloze verzorging.
Hoe het ook zij, zelfs de groenste groene vinger ontvangt al die tips en alternatieven met open armen en geest want het kan altijd beter, en soms liggen die dingetjes zo voor de hand dat je ze al lang niet meer ziet.
Bijvoorbeeld : morgen staan er bij de Aldi tochtstrips in de aanbieding, en je hebt altijd wel een aantal deuren die grenzen aan een koudere ruimte. Al die deuren verdienen tochtstrips, en jij verdient die tochtstrips gauw terug. Dus 't is de moment (maar als je in Aarschot gaat, laat er dan nog een paar voor mij).

Trendwatchers hebben een nieuwe trend en term ontdekt : eco-fatigue. Iedereen, alles, altijd en overal met het vingertje wijzen om het maar eens allemaal anders te doen, heeft, zoals deze blog ook al opmerkte de mensen al snel verzadigd - en dat komt de zaak uiteraad niet ten goede.

5.11.07

back to the future

De toekomst ligt in het verleden. Want in het verleden was alles beter, toch ? Een tijd waar de mensen die gooiden met 'onthaasten' werden gezien als halve garens die waarschijnlijk zelfs niet eens wisten wat werken was; nu gaat zelfs het onthaasten te snel.

Waarom is het statiegeld niet verplicht op alle flessen. In het weekend werd er een vergelijkende test gedaan tussen kraantjeswater en flessenwater, een o-zo populaire groen geheiligde polemiek vandaag de dag. "U drinkt toch ook van de kraan ?". Uit de vergelijking bleek flessenwater het meest vervuilende te zijn, meer dan PET en uiteraard meer dan kraantjeswater. Nu kan ik aannemen dat sommige mineraalwaters uit hetzelfde grondwater worden getrokken als sommige leidingwaters (bij het nederlandse voorbeeld stonden beide 'fabriekjes' op neem een kilometertje van mekaar) en dat dat dus goedkoper en groener kan zijn. Maar hoe kan een duurzame glazen fles de ene keer de ecoprijs winnen en de andere keer vele malen meer vervuilend zijn ? Is dat misschien omdat we met z'n allen die zware bakken vervoeren, om ze leeg te maken en dan in vele gevallen in gekleurde bollen stuksmijten zodat iemand anders die zware bollen weer kan komen leegmaken, vervoeren naar nog iemand anders die ze dan weer kan heelmaken ? Hoe kan glas dat je schoonmaakt/spoelt nu vervuilender zijn dan plastiek dat je weer moet smelten en verwerken ?

Carlo Leifert, de coördinator van het Europees onderzoek naar biologische groenten, deelt graag mee dat het onderzoek heeft uitgewezen dat groenten die niet chemisch werden 'verzorgd' niet alleen gezonder waren, maar heel veel gezonder.
Organisch geteelde groenten en fruit bevatten veel meer goede
ingrediënten dan bespoten exemplaren. Zoals veertig procent meer
antioxidanten en die stoffen zijn een belangrijk verdedigingsmechanisme
tegen dodelijke aandoeningen als kanker en hartziekten.
Af en toe een open deur intrappen, het moet kunnen. Duh!

Boekenbeurzen zijn leuk, maar niet als je in tropische temperaturen door de zalen moet schuifelen. Een leuk souveniertje heb ik er wel aan overgehouden.
Tijdens ons bongo-kado-ontbijt dat we met de boekenbeurs hebben gecombineerd, lazen we één van de boeken die op de lange (gemeenschappelijke) ontbijttafel lagen en vielen we van de ene verbazing in de andere. "Het mysterie van je geboortedag". Karakterbeschrijvingen voor elke dag van het jaar, analyses op basis van de personologie een combinatie van psychologie, geschiedenis en astrologie; hocus-pocus 'written all over it'. 22 juli, de dag van de beroepsschommelingen. Wie deze dag leest en de overeenkomst niet ziet is stekeblind. Dus de boekenbeurs werd een dag met een missie. Mission completed. Wie wil weten of zijn persoonlijkheid klopt met de dag waarop hij geboren is (of zoals het dus zou moeten zijn volgens 'De Boek') komt maar eens een biologisch tomatensoepke drinken, hij ligt op salontafel. Ik heb er alleszins gemoedsrust door gevonden ;-)