... na de hevige onweerstormen toch maar eens Heverlee bos gaan inspecteren. Voor het zelfde geld lagen al mijn favoriete shrooms-plekken onder het hout bedolven (hmm materiaal voor nog meer shrooms, de één zijn dood is de ander zijn eekhorentjesbrood).
Maar het viel allemaal nog redelijk mee precies, zo'n bos vangt waarschijnlijk minder wind dan een paar solitaire hoge bomen. En het mocht dan wel al een tijdje herfst lijken, de natuur foppen we er niet mee : je viel nog niet overdreven veel over de paddestoelen.
Maar ik viel wel bijna over een slang. Daar leek het toch op, maar het bleek een zeerheellange naaktslak te zijn (15cm minstens en dat vind ik voor een slak behoorlijk lang). En knaloranje, zo had ik ze ook nog niet vaak gezien. Kiekte een foto van haar rechterkant, maar daar zat een vlek op (leek wel gebeten door een vogel of zo ocharme) dus ik nam galant nog snel één "van haar goede kant".
Even later zag ik er weer één (ze moeten maar niet oranje knallen in een donker bos willen ze niet opvallen), met nethetzelfde vlekje. Nu kan ik mijn snelheden te voet redelijk inschatten tegenover die van een slak : dat was niet dezelfde slak, dus dat kon niet hetzelfde (letsel)vlekje zijn, een vlekje dat ze trouwens vernuftig kunnen openen en sluiten.
Het was maar bij de derde slak (waar ik de "face-recognition" van de camera had afgezet en wat meer inspraak had over het scherpstellen) dat mijn Canon SX110 inzicht gaf in de asymmetrische anatomie : een ademgat (pneumostoma, hoe voorspelbaar dat latijn), met zeer snel daarachter de long.
Kan het ook anders ineenzitten als je heel de dag met je bek over de grond (en onze legumen en blommen) ligt te schrapen ?
Het kan verrassen de macro op een point-and-shooterke. Ineenkrimpen kan ze ook ... de gewone wegslak (Arion rufus), ook wel rode of grote wegslak.
Bij tomaten moet het gat blijkbaar wel aan de onderkant liggen. Ze schijnen langer te bewaren met de neus in de lucht, en de meesten onder ons (including me) leggen ze toch met het steeltje omhoog. Zo ondersteboven liggen ze ook op de stevigere 'schouders' dus er is wel iets voor te zeggen (als het steeltje niet in de weg zit tenminste). Deze tip zal dit seizoen niet veel potten meer breken (daarnet één van de laatste kisten geplukt, hoewel black cherry en oranje van goeijenbier voorlopig niet van plan zijn uit eigen beweging te stoppen; waarmee black cherry jaar op jaar zijn vaste plaats weer bevestigt) maar kom tips blijven leven en wie kijkt er nog niet uit naar het volgende seizoen ??
Gisteren met de harde kern van het tuinklasje nog op audiëntie geweest bij prairietuin-guru Jan 'vasteplant' Spruyt, om het prairietuinieren wat op te frissen en zijn nieuwe concept de macho-planten te ontdekken. Jan zou zeggen dat dieje van groenland zijn plantjes (zijn, en die van hem) toch wat vaster in de grond mag zetten... en alle planten op 30cm is toch wat kort door de bocht me dunkt, voor iets wat 170cm hoog wordt al zeker. En moeten bollen nu al water krijgen als je ze in pot (buiten? binnen?) zet ??