de seringen luisteren mee ...

... met hele kleine oortjes. Kalenders en dikke tuinbijbels zijn handig voor de novice om op terug te vallen maar "parate kennis" is natuurlijk nog veel handiger. En omdat teveel knopen in de zakdoek de was noch het snuiten bevorderen verzinnen tuinboerkes graag andere hulpmiddelen. Zo starten sommigen zodra ze met hun bloot gat comfortabel op de tuingrond kunnen gaan zitten (ze bestaan, #mbh zal ze wel vinden), of wanneer hun vingers na een half uurtje onkruid trekken niet meer verkleumen. Anderen houden liever de vaste feestdagen in de mot : de eerste erwten op St. Patrick's Day, zaaien van showuien op kerstdag, snoeien van de druivelaar op de eerste dag van het nieuwe jaar,... maar als je moet gaan opzoeken wanneer St. Patrick wordt (werd) gevierd, dan sta je natuurlijk even ver.

Een zeer praktische kalender voor de tuin, is nog steeds die van Velt, die zelfs al een beetje rekening houdt met de tuingrond, maar je kan ook gewoon naar de natuur kijken. Wanneer de blaadjes van de sering (Syringa vulgaris) ongeveer zo groot als muizeoortjes zijn, zou de grond met een redelijke zekerheid voldoende warm zijn voor de eerste erwten, en die is hier ondertussen al verder doorgeschoten dus ... (nu de nattigheid nog want te snel bewerken heeft weinig zin).
Over de haag kijken bij de wat oudere lokale moestuinders werkt natuurlijk ook altijd, maar als die straks gaan serviceflatten dan kijkt de jongere tuinyup wel ineens over jouw haag mee en dan kan je die jongere generatie maar beter niet teleurstellen.

creative commons : Karelj

In de meeste moestuinen is er dus al erwstige bedrijvigheid (bonen nog niet, die leggen bij de minste vries het loodje - een hulplijn daar is dat bonen de maand mei niet mogen zien). Ui-setjes kunnen ook de grond in maar het lokale aanbod nettekes is weer zo rot (ik begrijp daar dus niets van) dat ik dit jaar misschien alle uien maar zelf ga zaaien. Of volgend jaar de setjes van de speciaalzaken over de plas maar eens proberen, zoals de look (geweldige kwaliteit was dat). Maar nee kijk, op de eerste plantenmarkt van het jaar in de tuinen van Hoegaarden stond ons Yo, en die had prima plantgoed bij. Voortaan maken we met de wesp bij de eerste mooie lentedag een uitje richting Sint-Katherina-Lombeek voor de uitjes (en de patatjes,...) maar dan niet zo en al zeker niet zo.

De aardbeiperken verder opruimen, paar rijtjes patatjes in de grond leggen, graskammen, radijs, vroege wortel, sla in de serre (maar dan moet die eerst verhuizen dus "de verhuisploeg" bestellen), koude bak/voorzaai perkje klaarmaken, prei, biet, ... het leven van een weekendtuinder is hard maar ...

opgeschud staat netjes ...

... want toen was de grond (grotendeels) droog genoeg om bewerkt te worden. Een eerste thuiswedstrijd voor mijn nibbi 519 "traktor-op-2-wielen" in de nieuwe borders waarvan ik voor de winter de zoden (met de hand, diep) onderspitte. En ik moet dan wel een masochist zonder gevoel in de leden zijn als ik de moestuinvakken die nog onder het karton lagen ook niet even liet verpulveren.
Slechts een dik half uur later waren die ook allemaal (perfect) rul gelegd en dat brengt de no-digg gardener in mij wel aan het twijfelen moet ik zeggen want zelfs op de bijna onkruidvrije kartonlasagne-perken had ik daar met de spitvork toch weer een paar dagen moeten op wroeten.
Zelfs/ook met de frees blijken de winterbedden een enorm verschil te maken dus het is voorlopig definitief dat we vanaf nu alles voor de winter netjes op ruggen achterlaten... probeer het ook, ge gaat verschieten !

net op tijd voor de supermaan ...

(indrukwekkend die maan, nog meer dan anders)... lagen ze er weer allemaal in. Zoals steeds, in willekeurige volgorde en met slechts een bescheiden overschotje voor seizoen 2011 :

brandywine sudduth, banana legs, costoluto genovese, principe borghese, butter and bull heart, kosmonaut volkov 68D, cherokee purple, caspian pink, erdie family oxheart, amish paste, CDB, Pink Brandywine, 1884 purple, brandywine, millionaire, marizol purple, caro rich, dark purple beefsteak, earliana, brandywine cherry, carbon, grubbs mystery green, oranje van goeienbier, voyage, black sea man, northern lights, black cherry, earl faux, amana orange beefsteak, black elephant, crnkovic yugoslavian, broad ripple yellow currant, mortgage lifter bicolor strain, blushing yellow, debarro black, black brandywine, belarus orange, hawaiian white cherry, stump of the world, prudence purple, rose quartz, bloody butcher, anna russian, cabin, marmande jaune, pruple calabash, black oxheart, ...

Een beetje van alles maar wel weer een redelijk aantal osseharten blijkbaar (en ik had er nog zo op gelet). Voyage aka Reisetomate, de niet-anomale anomalie van Uli, zit er ook weer tussen. Niet omdat die vorige keer zo goed was (mooi om naar te kijken maar behoorlijk melig, een beetje zoals de gele peerkes ... jakkes) maar omdat ze in het tomatenforum voor een wedstrijdje "de zwaarste Voyage" gaan (en ik stiekem toch ook een beetje hoop dat de Voyage toch niet helemaal hetzelfde is al de Reisetomate, of ergens onderweg een 'lucky cross' is tegengekomen). (nonde, Jaune flammee vergeten).

Het zaaien met wat vertraging want een deel van de pepertjes moest nog met lichte spoed verspeend worden. Ondertussen zijn die bijna allemaal verpot. Met de "hulp" van een vaste klant in de nieuwe plantenkamer : een Gehoornde metselbij (Osmia cornuta). Mooi beestje met zijn rode poep en witte snor maar onhandig. Als hij niet verdwaalt, diep in mijn haardos (die zijn voorjaarsnoei nog niet gehad heeft, dus ruimte zat), dan valt hij wel twintig keer op rij in de bak potgrond ook al zet ik hem steeds weer netjes op vaste grond. (misschien dronken van die pint bier die sneuvelde toen hij de eerste keer (zonder steentjes of broodkruimels, en al zeker geen pellekes) de haarbos introk, en ik daar "gesticulerend" nog een beetje aan moest wennen. Misschien later eens een mugshot (als de kodak boven ligt en mijn handen niet zo vuil zijn van de potgrond).
Next stop in de zaailijn : de blommekes, want subiet is het toch al weer bijna april. Misschien weer stinkerkes in de serre want die zouden niet alleen de bodem "ontsmetten" maar zo al goed samengaan met tomaten (tegen nematoden, witte vlieg, ..., al eens 'the tomato growing secret' genoemd, en in geval van wedstrijden kunnen we niks aan het toeval overlaten ;-).



De moestuin op de meeste plaatsen nog altijd te nat, hooguit goed om wat onkruid te trekken (zonder op de grond zelf te komen; en dan vooral tussen de aarbeien). Plezierig wel met dit weer, maar na een uurke was ik het toch alweer een beetje lui beu en heb ik, vele kleintjes maken groot, versterking ingeroepen. Niet van de kinderen (daarvoor moeten ze minstens 5 zijn), maar van de kippen want dat zijn toch kampioenen in het dabben en kaal zetten (met uitzondering van netels en nog een paar). Met nog een halve rol draad een parcours uitgezet in de moestuin (ik wil niet dat ze aan de look of de ui zitten; goegedacht want de niet zo lang geleden pas geplantte narcissen werden als eerste uit de grond gewipt - met worteltjes dus ze willen nog wel proberen precies).
En ze doen zij dat goed, die kippen... moet je ook maar eens proberen.

Update: 60 van de 100 rolletjes staan al boven de grond, helaas is mijn administratie weer niet goed genoeg om te weten of dat de zaailichting van vrijdagavond is of die zatermiddag; maar kom die halve dag..., is wel ongeveer het aandeel van vrijdag ... 2,5-3 dagen, Just In Time, bedankt janneke maan.

ik is in zijn nopjes ...

... heb je gezien hoe hij met z'n (pretty expensive looking) zevenmijlslaarzen weer letterlijk zeven mijlen per pas aflegde in z'n eigen tuintje ?? Monty, aka my garden guru, is back !! Rondleiding bij hem thuis dus, waar het nieuwe seizoen blijkbaar gedraaid zal worden. Hij vond het altijd al jammer om in de "tv-tuin" te moeten werken, waar de geur van de aangelegen autoparking nog een beetje overheenhing. "Die zijn allemaal 18 jaar geleden gestekt, hier, hier en hier liggen mijn (overleden) honden, daar is de moestuin, dit is mijn serre, ...", grijpt één van zijn dozijn felcos-aan-een-haakje en gaat aan de slag.

En dan vliegt een mens met nog meer goesting zelf het weekend en den hof in. (Moes)tuinfitness. De compost is geoogst, de rest weer doorsgeschoven (volgende bak was eigenlijk ook quasi 'rijp'). Voor de composteerder is het dan een compliment wanneer een toevallige voorbijganger zegt : "ik heb dat ook maar bij mij zit er zoveel zand niet in!". Zeker als je weet dat er geen zand in de composthoop gaat, en het "zand" dus niet meer is dan het perfecte eindprodukt zelf. "Vroeger" sloop er wel al eens zand in de compost wanneer ik de bodem van de bak voorbijgroef, maar sinds er dikke drainagelagen op de bodem liggen (al het grof materiaal na het ziften) is je compost niet alleen nooit nog te nat maar weet je dus ook wanneer je mag stoppen met graven. Het kippenhok is daarmee ook weer proper genoeg om er een Alys Fowlerke in te doen (die jammer en helaas blijkbaar niet meer mag meespelen in GW, Carol gelukkig nog wel).

De tuinbonen en de schorseneren liggen in de grond. Voor die laatste schrijft Velt wat later voor, van Franz (die andere tuinbijbel) mag het zelfs nog wat vroeger maar in elk geval voor half maart (zakje zaad geeft maart en april aan om te zaaien dus het lijkt toch toegestaan). Vroeger zaaien geeft kans op doorschieters, later geeft een magere opbrengst (of als je echt laat bent, en tweejarig teelt zoals men dat vroeger al eens deed, houtigere stokken). De nieuwe rassen zijn naar 't schijnt wel beter bestand tegen doorschieten (de Va sneed in mijn eerste seizoen de kop van de doorschieters en ... ik had schorseneren - of was dat toen tegen de meeldauw?). Soit, we zetten later op het seizoen nog wel eens een rijtje.
De Cornus alba'ssen van de voortuin werden nog redelijk kortgezet want zowat de halve familie kon blijkbaar stekmateriaal gebruiken, hij had maar niet zo de aandacht moeten trekken naar "zijn eigen" met die mooie helrode takken in de wintertuin (gelukkig is dat snoeien ook net de truuk om de dieprode takken te krijgen). Stekt vlot in elk geval, de vlechtwerkjes die ik een paar geleden had gemaakt om wat planten te ondersteunen waren bijna allemaal vanzelf geworteld ("en eigenlijk he," was da niet de "edoeling" zei Bram).
En de tuin is gekalkt, als we er vanuit gaan dat de regen nog altijd zuur is (waarom zou dat ooit nog veranderen) dan kan een beetje onderhoudskalk nooit kwaad.
Als mijn grasmachine niet weigerde in zijn enige versnelling te gaan (rondelleke dat de koppeling vasthield is "kwijt") dan had ik zelfs al een eerste keer over de pelouse gereden. Zal voor volgende week zijn (als ik dat stukje vastkrijg, en een halve dag extra weekend eventueel).

En wat is er dan leuker dan nog eens een kameleon-knutselprojectje uit Gardeners World Magazine (het boekske in tegenstelling tot het programma van de eerste paragraaf - op BBC2/hd op vrijdag avond maar wie moet ik dat nog vertellen ??) van maart 2008 : a caravan of Love voor de plaatselijke Housemartins (deel 1) :



lekker smossen met behangpap, krantenpapier (moeten altijd geen rolletjes zijn) en een ballon. Minstens 5 lagen, nog het gat op de juiste plaats, donker kleurtje, laagje vernis, dak en rugje en klaar is straks deel 2. Of we er ooit een zwaluw logie krijgen is niet zeker maar plezant was het al weer wel.

catastrophe ...

riep de oude Franse skileraar zuchtend als er weer eens iemand durfde te wankelen op z'n latten, een bocht te missen op de st!jle hors-piste waar nog geen bochten inzaten of gewoon in een boom bleef hangen omdat die boom niet van zijn plaats ging... catastrophe zuchte ik toen ik terug thuis kwam en de zaailingen veel te nat zag staan in het kweekkastje (niet dat ze zoveel water hadden gekregen maar normaal moet je de kas toch wat vaker dan om de tien dagen luchten - zaaien en op vakantie gaan, niet ideaal; maar wel leuk) ... en catastrophe riep ik nadat ik vandaag de kweekkast weer wat overmoedig bij de zon had gezet. Dacht (voor de tigste keer) dat de zon wel zo straf niet zou zijn en ik zo toch, met die dure elektriciteit van tegenwoordig, weer wat licht- en warme-maturen kon uitsparen. Ik had er al spijt van toen ik amper twee bochten dichter bij het werk was ... Ik heb vandaag misschien wel 3 frank elentriek gespaard maar toch een redelijk aantal zaailingen verloren.



Maar geen reden tot paniek, ook genoeg wel gelukt en van de meeste andere rassen heb ik nog genoeg zaden (met uitzondering van een aantal aubergines maar zo'n grote fan zijn we daar toch niet van). En we hebben nog wel wat tijd voor een nieuwe lading. Voor wie niet meer kan wachten zijn het vandaag (excuus, er was weer iemand op mijn schoot in slaap gevallen waardoor die dag al grotendeels gepasseerd is) en morgen trouwens ideale dagen om aan de tomaten te beginnen (als ik morgen wat bekomen ben en de schade heb overzien leg ik wellicht de gerateerde peperzaadjes), voor mij zal het voor de tomaten eerder ergens tussen de 17de en 19de zijn. Volledige volgens plan trouwens.

De vogeltjes fluiten kwiek en sommige boeren schudden hun velden alweer op. Tijd om zelf goed uit de doppen te kijken dus. Een paar rijtjes geprobeerd op veldje 5 maar de grond is er eigenlijk nog te nat. Toch bewerken breekt je later zuur op (met garantie), maar twee rijtjes zondigen met de zon op uw snuit doet wel deugd na de lange winter. Zodra het nog wat meer droogt kunnen de schorseneren en de tuinbonen erin, en waarschijnlijk niet zo heel veel later de rest.
De look en de winterui doen het gelukkig nog steeds zeer goed.

Nu we toch aan het kalenderen zijn : wie op 18-20 maart in de buurt van Amsterdam verblijft kan het food film festival meepikken met films, workshops, proeverijen, ... en nog wat rondom eten. Ze spelen er onder andere 'goddelijk varken' waar ik het laatst onderdeappelboom nog over had. En dus nog meer van die eye-openers. Altijd wat te doen in Amsterdam (moet zelf helaas nog twee maanden wachten voor ik er nog eens "in de buurt" ben).
In het Foto museum in Antwerpen loopt nog tot 5 juni de tentoonstelling Hungry Eyes. Daar moet ik wel nog zien te geraken, al dan niet met workshop (in elk geval zonder fotoclub want ik ben al geschorst wegens 'maatschappelijk gevaarlijk en verwerpelijk gedrag' - tjaja ik had ruim voor en kort na Het Bezoek openlijk durven stellen : " 't is Rollin en niet Rolain " (Verlinde), boetedoening schijnt dan als vanzelfsprekend in zo'n club maar het blijft Rollin en niet Rolain; in het centrum van een actieve genocide binnen de club blijken pikjes wat korter en teentjes wat langer).
Volgende week maandag is er in Diest 'wiskunde in de natuur' waar nog (minstens) één plaats vrij is omdat ik dubbelgeboekt naar KT moet. En de eerder beschreven bloemenzeëen zijn zo mogelijk nog indrukwekkender aanwezig (in de Kruidtuin staan er ondertussen zelfs Paasbloemen te pronken - zal voor de onzen die we eergisteren nog snel in de grond legden nog wel even duren, als ze nog willen).
Allez, we weten weer wat doen (en u ook, tomaten zaaien en al ;-)