preikes ...

De grond was me nog te nat maar mijn zin, dus werd het door heel wat omstandigheden verkort weekend ingevuld met andere dingen dan 'volle grond'. Ik ben daarin misschien streng voor mezelf maar ik heb geleerd dat dat geen theoretisch geleuter is van die 'structuurvernieling' (maar probeer het vooral zelf eens) : als ik natte grond (plakt een beetje) bewerk kan ik wel een paar taken van mijn todolijst schrappen maar krijg ik gegarandeerd van die baksteenklompjes waartussen het niet leuk groeien moet zijn; bewerk je alleen als het kruimelt, dan kruimelt het de rest van het seizoen.
Ik zou nochtans wel weten wat er in die volle grond mag. Schorseneren om te beginnen want die hebben baat bij een lange carrière. En erwten en bonen. De tuinbonen heb ik in dit seizoen-met-valse-start zelfs nog niet eens indoor voorgezaaid. Ik heb een heleboel dingen nog niet gedaan begint het plots te dagen. Gelukkig ook een heleboel dingen wel. En gelukkig valt er ook nog genoeg te doen waarvoor je niet in de grond moet zitten (zoals de grote schoonmaak - vergeet de oude aardbeibladeren niet op te ruimen).

Nog wat bomen gesnoeid, thuis en op verplaatsing. Bij die laatste was het bijna boomchirurgie (ik kruip gelukkig liever een boom in dan een ladder op). Ook nog eens een ervaring-aan-den-lijve dat je niet te spaarzaam moet snoeien bij opgroeiende (fruit)bomen. Als er een tak teveel zit (en die zijn er altijd) wil je hem toch ooit weg, en dan beter nu (potlooddik, op een trapladder) dan over 5 jaar (armdik, 4m boven de grond) - zowel voor snoeier (snoeischaar met twee vingers en de pink omhoog vs. forsbollen, zaagblad, zweet en 'van-ondereuh!!') als voor de snoeiwonden. Snoeien is altijd een beetje een gevecht met jezelf, maar maak gewoon af en toe een steen van je hart en zet de schaar erin ;-).
Als je nog moet snoeien dan moet je je toch wat haasten. Het is te zeggen, je hebt nog wel even de tijd maar nu de knoppen al uitlopen stoot je ze er ook makkelijker af en dat is spijtig. Het is wel belangrijk om fruit te snoeien, zowel bij de aanplant als het opgroeien (opbrengst van 'schoon fruit' en van die dingen).
Ook nog snel de wilgenstekken 'geknot' maar de melding duurt bijna langer dan het knotten zelf.

De compostfabriek een positie doorgedraaid. Bak één weer helemaal leeg, en een paar groene bakken vol compost geoogst uit bak drie, just-in-time voor het zaaien en planten straks (die mogen de kippen misschien volgende week wat onderdabben). Alle snoeihout netjes, verkort in stukjes van maximaal 10 cm, op de bodem van de drie bakken voor een goede drainage. Proper.

Alle winterprei geoogst en gezien dat het goed was. Allemaal fors dikker dan ze erin gingen - dat is ook al anders geweest. Sommige stokken een omtrek van wel bij de 20cm (zeg nu zelf, omtrek staat stoerder dan een doormetertje van 6cm of een straaltje van 3cm). Een tweetal ondergronds afgevreten, en nog een tweetal met rot in het hart. De rest allemaal eersteklas...
Er zijn geen honderd manieren om prei te oogsten, maar er is al zeker eentje hoe het niet moet : wild met rondvliegende aarde die maar al te graag bij de andere prei binnenvalt.
Het is trouwens ook de moment om de nieuwe herfstprei te zaaien, maar bij die uienfamilie heb ik de techniek toch nog niet helemaal te pakken. Geluggiklek kost een zakje zaad omzeggens niets en is er als het niet lukt toch altijd het vangnet van de plantprei op de markt.
Inderdaad aandachtige lezer, prei oogsten is ook "werken in de volle grond" maar dat oogsten is iets meer van te moetes dan het leggen van nieuwe zaden.
We kunnen er weer effe tegen...

PGHG89AMCRTU

Veenbessen opleggen ...

Zou het kunnen ? De Vaccinium macrocarpon x hibernicum (komt van Hibernia, Ierland, het land van de winter) zien er na 7 jaar in een potje in elk geval nog (redelijk) knapperig vers geconserveerd uit. Alleen de mobiliteit lijkt er niet op vooruit te zijn gegaan, Dolores is zeker geen podiumbeest van het kaliber van de Katzenjammerkatjes, eerder een Maurice-Praga-Kahn-Engelen die zijn smeerbeurt met Jemmeson nog niet heeft gehad (het lichaamsschema van een in de knoop geraakte vouwmeter, rebellion-girlpower kosteloos ingeruild voor mothers-of-four-start-2-line-dance - waarom doen ze dat toch vraag ik me soms af). Ik moest spontaan terugdenken aan die gelukkig niet te lange periode in mijn leven waar ik oudjes na een tergend langzame spurt aan de brug met gelijk leggers in de katrollen mocht hangen, zodat ze met een aangepast contragewicht nog eens op eigen kracht een arm boven het hoofd konden krijgen.
"Liked the Belgian Chocolates, bonne nuite bonjour Belgique", aandoenlijk maar probeer volgende keer misschien een paar 'bières Belgeoises' (iarracht ár eile teanga sé is fionnuar chomh maith) - ze woont tegenwoordig halftijds in Canada, vandaar waarschijnlijk de voorliefde voor frans-met-haar-op. Wat ging ze trouwens altijd in de coulissen zoeken na elke twee-drie nummers (kleine meisjes hebben kleine blaasjes?), dat was maar een beetje vervelend want je verwachtte minstens een kleine Lady GaGa transformatie maar het struisvogeloutfit werd pas bij de bisnummers ingeruild voor iets wat deed denken aan het gouden kleedje van zombie (inclusief de kralenpots).
Het was wachten op Salvation en Zombie voor het dak er in Vorst Nationaal (de concerttempel, niet de gevangenis) echt af ging maar toen ging het er ook helemaal af. Bij Salvation leek iedereen op het podium er zelfs echt zin in te hebben.
(No need to argue ... anymore, mister sound technician. Sir Allen says : YOU'RE FIRED !!).
Maar, Dolores, je mag me nog altijd in slaap komen zingen, met je kort kopke, in een niet te ruime pon achter die iets te grote witte gitaar. Jeugdsentiment, ge moet dat af en toe voorzien van spijs en drank (wat had ik een leuke bootlegcasette van de MTV sessions in 'de tent').

Iedereen kent natuurlijk Zombie, maar deze verse is ook wel 'leuk', al was het maar voor de intro van de Italiaanse schone "that's a gieter", gevolgd door Dolores "under the weather, when we were small, planting seeds and pulling weeds". Je kan niet zeggen dat ik niet mijn uiterste best doe om on-topic te blijven.



De crisis doet de belg blijkbaar niet spectaculair meer in zijn moestuin kruipen, planting seeds, pullings weeds. Slechts een kwart meer, en ook een kwart minder, en rara ongeveer de helft blijft dus ongewijzigd in het midden van de 'normale' verdeling. Gelukkig kon je met een beetje speurwerk op de site van de onderzoekers wat meer informatie vinden dan de samenvatting van de samenvatting in de krant, naast de samenvatting zelfs de volledige studie. Weinig nieuws onder de zon (tomaten zijn de populairste, ...), alleen misschien dat de gemiddelde vlaamse tuin slechts 229m² groot is. Eens nadenken wat me morgen allemaal kunnen doen...

zeg dat het niet waar is ...

Is het nog ver voor dat pre-pensioen grote smurf ?? Ja, nog verder dan voordien.
Lang leve de tweedaagse werkweek (meer daarover op de conferentie in het weekend van 21, 22, 23, 24 en 25 augustus - naar H. Finkers).
Het gaat toch weer niet zo'n seizoen worden : mooi weer door de week, en weer alles behalve mooi weer in de weekeinden (vul de superlatieven langs gene kant van het spectrum zelf in, ik hou het graag netjes op m'n blog) ?
Misschien kunnen we dan zo rond ons 75ste toch al eens volgens het ritme van de natuur maar verder ook een beetje volgens ons eigen boekske een planninkje afwerken zonder te moeten mikken op dat ene droge weekend in de maand. Tegen die tijd kunnen we misschien ook gewoon beter voltijds op ons bankje in de moestuin blijven kamperen willen wij en niet de moestuindieven onze groenten oogsten en verbruiken. Want met toekomstperspectieven van 20 miljard hongerige mondjes en meer krijgt de slogan "eigen legummekes zijn goud waard" toch plots een andere lading. Begin al maar te oefenen.

Maar dit weekend was dus (zoals het volgende weekend) net iets te somber (en nat) om met veel plezier buiten te werken, gelukkig perfect genoeg om alvast de serre te verhuizen (dat kan je toch bijna 'binnenwerk' noemen), waarna we op bijna even traditionele wijze aan de après-déménagée zijn begonnen. Ook "binnen" bij de kachel op de eerste verdieping van het d(r)uivenkot, dat voor deze en alle volgende vergelijkbare aangelegenheden tot "'t schop" werd omgedoopt. Een plaats waar al eeuwenlang generatiegeheimen worden doorverteld, een gebruik dat deze generatie bijna zou hebben overgeslagen. Die laatste takken in de bloedlijn zijn bijna even boeiend als die van de eeuwen in het midden. "En wat hebben wij geleerd vandaag ?, Dat ga ik niet aan uwe neus hangen Piet".
Trouwens, hier was het nog te nat om ook maar iets te doen in de tuin (en waarschijnlijk ook een beetje in uw tuin). Tijd genoeg, verniel de structuur die je jarenlang zorgvuldig probeert op te bouwen niet met een premature hyperallergetische voorjaarsprikkel. Nee, bodemkundig is natte grond congé.

Maar er lagen hier zo wel op de valreep nog een 13-tal fruitbomen te wachten op een nieuwe lokatie : een rits Gemblouxvariëteiten voor de 3x6-meter+geleid langs de moestuinperken, 2 kniehoge leisnoeren voor de voortuin, een interimaris-ter-vervanging voor 'de boomgaard' en "de moerbei" (omdat het hier toch van die natte winters kunnen zijn, wilde ik de voorjaarsaanplantoptie wel eens proberen, en het zag er met die halve week voorzomer 'goed uit').

Dan maar een strategisch dagje verlof. Als bij toeval (maar ook een beetje omdat de juffen moe waren na een weekeindje schoolfeestmusical en dus ook een dag verlof nodig hadden) had ik een dag verlof + scheen het vandaag de perfecte "'maan'dag" te zijn voor het aanplanten van fruitbomen (Jawehl Wachtmaar, ik begin die maankalender ondertussen al gewoon spontaan te volgen zie - kijk mama, zonder handen) + scheen de zon == ideaal.
Zelf leibomen knutselen is trouwens niet zo moeilijk, laat die boom in pot van 120 euro dus maar staan en neem dat struikje van 6 euro mee; is ook veel leuker. De moerbei (poging-nummer-drie) in pot deze keer want met blote wortel durven die al eens weigeren te vertrekken (allez gij, wa ge nu zegt), als hij nu niet aanslaat ga ik mijn portie moerbeien wel gewoon in de kruidtuin wegsnoepen.
En zoals je kan zien heeft het gazon ook al een eerste trim gekregen, kunnen we straks weer kammen (voor de mulch in de serre, handig dat ze dus al op de nieuwe lokatie staat), en de rest van de verzorging beginnen.
De wintersierwaarde van de hortensias en de kornoeljes hebben we onderhand ook wel gehad, dus die hebben ook een flinke beurt gekregen.



Het begint dus wel een beetje "drukker" te worden : alle paprika's, pepers (120) en tomaten (240) zijn voor een eerste keer verspeend en doen het prima. Tijd om de kweekkast nog eens vol te duwen ... (kolen, selder, uien en van die dingen). Maar voor vandaag ga ik hem even afkappen als u mij toestaat.

dat was dan jammer ...

FAN-TAS-TISCH jammer. Katzenjammer. In uitgesteld relais enorm genoten van het optreden van Katzenjammer, 4 fijnbesnaarde Noorse jongedames die psychedelische-country-folk-pop-rock-de-cirque brengen. Wie kan daar tegen zijn ? Wij alvast niet, maar de gastheer van de B&B vond het maar kattengejank. Ongelijk en gelijk hebben tegelijkertijd, je moet het maar kunnen (het zijn in elk geval niet die twee pianisten die hebben samengelegd voor één piano, noch de langstlopende strip die nog eens werd genamedropped in Inglorious Bastards). Maar oor-deel vooral zelf ...



of deze thee met kaneel, of op 24 april op Dranouter aan Zee, in kronkelende lijve, samen met Jasper Erkens, Arid, Daan, Raymond van het Groenewoud, Buscemi, Arno, The Proclaimers,... .
Jammer maar helaas was vrijdag ook de vrije dag op de lokale zorgboederij, en nog voor het derde lied had ik weer (ik weer) een aangeschotenuitschotlul die in mijn bier hing te hangen, en ik mocht daar weer niks van zeggen maar één ding is zeker : ik drink mijn Guinness graag straight, daar mag iets bij maar hoeft niks in. Misschien iets om mee rekening te houden als je naar het toch wel amusante muziekcentrumdranouter trekt.

De meeste pepers zijn ondertussen individueel verspeend in grotere krantenrolletjes (van 4 'knus' in een rolletje van 2,5 cm naar 1 'ruim' in een rolletje van 4,5 cm). Er zijn al genoeg start-to-sow lijstjes, misschien is het handiger om de meest voorkomende valkuilen nog eens op een rijtje te zetten, dat spaart je misschien weer de lastige klim uit die kuil, zo zonder grootvader om te helpen. De enthousiaste moestuinder doet namelijk meestal te hard zijn best om zijn planten te vertroelen.

NIET OVERDREVEN VEEL WATER GEVEN. Misschien wel de meest voorkomende fout is de overmatige watergift. Symptoom nummer één is de frisgele kleur van de bladeren, zoals Urbanus het zou zeggen.
Beetje bodemkunde om het nooit nog te vergeten : Ongeveer de helft van de grond is vast materiaal, de andere helft 'hol'. In die holte zit ongeveer evenveel lucht als water. Als je teveel water geeft loopt de vrije ruimte verder vol met water, verdrijft de lucht en de plantjes gaan stikken. Teveel water is dus misschien nog erger dan te weinig. Soms is het beter om het plantje dan even te verplanten in nieuwe grond die correct vochtig is (vochtig genoeg zodat je handen vuil worden als je met de potgrond bezig bent, niet zo nat dat er ook maar een druppel water uitkomt als je het in een bolletje knijpt).
Watergeven doe je best van onderen uit, gewoon het plantpotje 'even' in een bodempje water zetten en zo water laten opnemen door de drainage gaten (of het krantenpapier) (mijn potjes staan in korven, zo moet ik niet potje voor potje verzetten) Zo hou je de toplaag relatief droog : je voorkomt schimmelziektes bovenaan en je forceert de wortels om beneden hun water te gaan zoeken. Het water loopt ook niet gewoon langs de uitgedroogde kluit weer uit de pot zoals bij normaal watergeven al eens gebeurd. Eigenlijk alleen maar voordelen.
Grote-Moeder-Aarde regelt die huishouding (met de hulp van de maan, die grote krachten uitoefent op het water van onze planeet ... hebd'em ??) al wat meer vanzelf dan in zo'n potje.

NIET OVERDREVEN DIEP (VER)PLANTEN. Eén van de adviezen die je wel eens hoort vliegen is "diep verplanten". Voor pepers (en nog meer voor tomaten, maar minder voor meloenen en pompoenen) is dat zeker een goed idee maar probeer daar ook weer niet in te overdrijven. De planten maken wel wortels op die stammetjes, maar ik heb daar nog geen spectaculaire wortelkluiten uit zien ontstaan over de volledige stam bij de jonge zaailingen (zeker niet als je regelmatig verspeent). Op de onderstaande foto zie je al de knobbeltjes waaruit, heb ik me laten wijsmaken, zo'n wortels kunnen ontstaan. Het heeft volgens mij weinig zin om te verspenen tot net onder de bladeren, maar zet ze dus gerust een beetje dieper bij elke verplantbeurt. (als je niet weer waar je iets zou moeten zien op de foto, even met de cursor erover gaan...)



NIET OVERDREVEN SNEL VERPLANTEN. Ik ken mensen die nooit verspenen en die halen daar ook hun resultaten mee, maar zelf verspeen ik nogal graag. Het is een manier om overzicht te houden over je plantgoed (selectie van de goede en de slechte presteerders) en je geeft de plantjes telkens 'correct' vochtige grond in een potje van aangepaste grootte. Potje te groot is lastig om water te geven en neemt teveel plaats in, te klein kan de groei beperken (minder bij krantenrolletjes want daarin groeien ze gewoon door naar het volgende rolletje).
Meestal zegt het advies om de planten te "transporteren" via de kiemblaadjes (de eerste blaadjes die ontstaan) omdat het stammetje te broos is. Daar is iets van, maar bij de pepers vallen die er nogal snel af, en een val van anderhalve meter stellen ze nog minder op prijs dan zachte intimiteiten op het blote vel. Misschien is het beter om even te wachten tot het stammetje wat dikker is voor je een eerste keer gaat verplanten. Zo heb je meteen ook een mooier kluitje, een plantje met wat meer wortels slaat waarschijnlijk makkelijker weer aan dan met één miezerige wortel die je misschien nog afbreekt onderweg. Anderzijds moet je ook niet te flauw doen over die wortels, een beetje 'snoei' mag...
Maar wacht gerust tot je de eerste echte blaadjes ziet voor je ze gaat verplanten, haast en spoed is zelden goed.

NIET OVERDREVEN AANDRUKKEN. Eentje waarop ik mezelf ook nog af en toe betrap (en dan zie ik weer die overschotjes, die zonder veel aandacht in wat potgrond sukkelen omdat ik ze niet meteen in het groenafvalemmertje wil gooien, en die nog even een klein spurtje trekken). Als je de grond te hard aandrukt, druk je ook weer de lucht eruit en moet die jonge zaailing meer moeite doen om z'n wortels er door te krijgen; die moeite kan het wel voor andere dingen gebruiken.

NIET OVERDREVEN BIJMESTEN. Eigelijk nog niet bijmesten. De meeste potgrond heeft toch al een basisbemesting en eigenlijk heeft zo'n zaailing niet veel nodig (fotosynthese weet je nog : licht, lucht, water en bladgroen = suiker en zuurstof, sterven van de honger zal hij alvast niet doen). Laat je niet intimideren door de afmetingen van de geforceerde planten die je soms nu al in het tuincentrum kan aantreffen...allemaal voor niks nodig.

NIET TE DONKER, NIET TE WARM, EN KIETELEN. Alles zodat de plantjes rustig gaan groeien. Plantjes krijgen goesting om te groeien als het comfortabel warm is. Meestal verwachten ze bij die warmte ook aangepast zonlicht die deze groei toelaat. Maar zo rond deze tijd kan dat nog aardig tegenvallen dat zonlicht. Dus zoveel mogelijk licht en niet teveel warmte.
Kietelen is elke vorm van 'mechanische stimulatie' (thigmomorphogenese, voor wie er wil over lezen). Van schudden met de bak, tot strelen met de hand of een pluim, tot blazen, ... als ze maar niet een paar maanden stil staan op te groeien op de vensterbank.
Licht kan vanalles zijn maar liefst 'vanrechtvanboven', van een prettige dakkoepel, of TL tot speciale groeilampen. De LED groeilampen zijn de laatste jaren vrij populair maar zijn wel wat duurder in aanschaf en schijnen nogal een smalle lichtbundel te geven (planten dus zeker aan de wiggel houden). Als je investeert in een lampje, hang je lampen dan vrij kort bij de planten (uiteraard wel een beetje uitkijken met de warmte die je lamp zou afgeven).

Voor de liefhebbers : You say tomato, I say potato. Op onderstaande foto zie je bij de jonge zaailingen al het verschil tussen tomaten met gewoon blad (Regular Lead, RL) en tomaten met aardappelblad (Potato Leaf, PL, zoals Prudence Purple, Brandy Boy, Brandywine,...). Zeg nu nog eens dat ze geen familie zijn... (als je de verschillen niet ziet, gewoon even over de foto gaan met je cursor)

Net op tijd ...

Even vitamientjes (vooral vit. D) gaan plukken op blauwe, rode en zwarte hellingen, onder een blauwe lucht zonder wolkjes en dus volop zon, ik kan ergere dingen verzinnen voor mijn eigen. Alhoewel, het hotel (oh leuk een rebus : L'étendard -D +D, van skiwereld) was wel erg. (Ik maak niet snel reclame voor iets, tenzij het echt goed is, of echt slecht).

Ik ben om te beginnen al geen fan van 'ALL IN' formules (zeker als ik ze niet niet kan kiezen). Niet alleen omdat ik die achtergelaten halfvolledige glazen frisdrank een bedenkelijke vorm van luxe vind. Maar vooral omdat de alcoholische dranken uit het 'forfait' echt niet te zuipen waren en dan ben je al helemaal gejost. Exemplarisch voor het concept ?? Totaal onbegrijpelijk hoe de kannetjes toch binnenliepen bij sommigen. Hoegaarden stond strategisch op 'de sterke kaart' (dus daarom word ik daar zo zat van, al na een pint of 13) aan de volle democratische prijs van 4 euro.
Ik ben er zeker van dat ik wijn noch bier aan geen enkele van mijn voorvaderen had moeten voorschotelen, nochtans stuk voor stuk dragers (en brengers) van het alcoholofielologisten-gen (waarvan één bloedlijn gedocumenteerd door pater Patteet in "het geslacht De Kock, deel 2" tot bij Keizer Karel via Anne De Percy, als zoon van de zoon van Rosa Maria J. uit generatie 39; jaja, welle naar het genealogisch cliché dus ook (#41), gelijk de helft van Vlaanderen, maar die andere helft dan ook weer niet ...).

Dat we de badkamer en vooral het bad(dekke) zelf nog moesten proper maken was niet echt een prettig vakantiegevoel maar dat wilden we nog bedekken met l'étendard de l'amour (want je had terloops een leuke originele openingszin bij de mensen die beneden stonden te vertrekken : "seg ken ik jou niet ergens van" - ahja, jouw haar lag all over the place tot in het putteke van mijn bad). Ook al omdat de patron vooraf had gezegd dat zijn 5 heterosexuele helpertjes, stoere snowboarddudes waarvan de muts permanent anatomisch vergroeid is met het hoofd, de dienst uitmaakten en ... 'niet altijd werk zagen' (as in "check toiletpaper ... zal wel ... sigaret smoren druk druk druk ... check"); gezellig onderhouden wachten in de bar op een spoedinterventie van de kuisploeg was al geen leukere optie, dus dan maar even zelf aan de slag.
Ik heb op de hele vakantie ook geen enkel zuiver bord gezien (nochtans een nogal elementaire voorwaarde in een hotel), ze zullen wel in de buurt van water geweest zijn maar het was pas nadat het minst vuile bord van de stapel een paar keer de ronde van mijn bil had afgegleden dat het te gebruiken was met een ontspannen gezicht. De keuken was sowieso niet geweldig maar ik denk dat de kok zoals bij de wijn gewoon wat meer budget nodig heeft om er iets deftig van te kunnen maken; het was nochtans geen budgetreis.
Het was pas nadat de patron doodleuk en onbevangen kwam vertellen dat we konden douchen voor we de bus naar huis op trokken als we 15 euro betaalden voor de saunaruimte dat ze mijn lontje hadden gevonden, en ik onverwijld met mijn moestuinvuist op tafel mokerde. De boodschap kwam knikkebenend aan ... "maar daar heeft nog nooit niemand een probleem van gemaakt". So what, iedereen heeft ook gezien dat de borden vuil zijn (ik heb gezien dat zij het zagen - moet ik nu de horeca in omdat ik daar een oog voor heb ?), velen drinken stilletjes de niet te drinken wijn, en iedereen vind het normaal dat je mag douchen na een shortski. Douchen speelt immers een cruciale rol in het succes van het ski-van-het-werk-naar-het-werk-concept, en u meneer patron profiteert rijkelijk van dat specifieke succesverhaal.
Maar niemand spreekt, of toch niet op tijd. Dan ik maar weer (gevolgd door twintig thumbs up, dat dan weer wel).

De rest van de bus had nog slechtere ervaringen met het hotel in la Norma, maar dat heb ik maar uit tweede hand.
Van het skigebied 'Les Sybelles' zelf hebben we absoluut geen klagen, zeker voor een shortski een aanrader. En de latten (Rossignol Zenith Z9.5 Oversize) waren Fe-No-Me-Naal (ijsplekken, welk ijsplekken ?), ik denk trouwens dat die al de revolutionaire Avatar bindingen hadden, met een rechtstreekse connectie naar het brein. Maar één keer gevallen zelfs, uit het skikot van het hotel dan nog, de eerste dag, te voet, voor we naar de pistes vertrokken; zo begin je als eigenaar van dat pad al niet op een goed blaadje natuurlijk.



Thuisgekomen nog even van de slechte wijn, wijnpokken voor ons Rosemarie dan wel, maar voor de rest is thuiskomen nog altijd leuk. Zeker als ondertussen (cfr. 7 dagen geleden) de tomaten voor bijna 100% recht staan.
Maar net op tijd thuis want ze begonnen zich al een beetje op te maken voor de eenzame reis richting licht. Snel onder de lampen dus (mengeling TL aquarium groeilampen) om te vermijden dat ze al te lang en slap doorgroeien want ze moeten volledig op eigen kracht kunnen blijven staan tot ze klaar zijn om - zo ongeveer kniehoog - buiten uitgeplant te worden (dus niks geen stokken of krukken aan de jonge tomaten hier). En zo dienen zich aan voor de volgende rondes 'survival of the fittest' (in willekeurige volgorde) :

binnentijds :
Blueberry, Black Krim, Kentucky Beefteak, Yasha heart, merveille de marchée, american wonder, tigrovy, crven, besser, rose quartz, ashleigh, druzba, prudence purple, marizol purple, aker west black, aunt ginny purple, marmande jaune, cabin, jaune flammée, tenessee brichtes, abraham lincoln, brandyboy, aunt gertie's gold, earl faux, black cherry, holyland, giraffe abricot, hawaïan orange cherry, hawaïan white cherry, hawaïan yellow cherry, blushing yellow, bloody butcher, kalman hungarian pink, black sea man, saljut, cherokee purple, purple passion, caspian pink, mortgage lifter, black brandywine, stump of the world, clear pink, northern lights, rufus carrigan mex, king humbert (adempauze)

een beetje achter :
summer cider, legend, azoychka, golden dwarf, debarro black

over en uit ? :
patio orange, royal hillbilly

Zo is de kast ook weer leeg voor de volgende zaadjes. Diepvriesgroenten mogen dan misschien wel meer vitaminen bevatten dan groenten die al een tijdje in de rekken liggen (ik hou niet van weinig concrete bepalingen als 'een tijdje' en 'recent onderzoek'), zelf geteelde groeten van de tuin op het bord zijn natuurlijk nog beter (smaak, voedselkilometers, genoegdoening,...).
Ik zou zeggen : Start.

't is gebakken, weer 5 stuks ...

witte chocoladetaart met yoghurtglazuur en slimmertjes, en twee muffins in de oren.



want, een zoon die twee wordt dat mag gevierd worden en wel met drie lasagnas en twee taarten (waarom bent u niet verrast?)



En aan de hand van het vorige plaatje van de maan is het u wellicht ook bijgebleven dat het zaaien der tomaten op de planning stond (lijst volgt later). Ondertussen zien we ongeveer zoiets (en ben je dus rijkelijk TE LAAT). Eigenlijk is die bijna volle maan veel boeiender dan de helemaal volle maan, die kratertjes in de schemerzone vrolijken het witte schijfje zo op...



Maar met de zaadjes in het kweekbakje hebben dus wel weer wat tijd voor "zachte" informatie. De nieuwste Adobe Photoshop uitbreiding bijvoorbeeld, Adobe PS Cook :

Adobe Photoshop Cook from Lait Noir on Vimeo.

De "gewone" CS4 is net zo handig (roteren van het canvas zonder kwaliteitsverlies is voor het opkleuren van plannen wel nuttig), alleen het tablet loopt nog niet zo vlot als bij 3, zonder diep in het menu te prullen.
Bij het samenstellen van mijn nieuwe PC (nieuw, toch ook al weer een half jaar oud; de oude was vooral een bron van frustratie geworden, maar de nieuwe met Vista en nu Windows 7 moet op dat vlak voorlopig eigenlijk niet onder doen) heb ik vooral gelet op de fluisterstille elementen .. met uitzondering van de ventilator op de processor. En ismenu net die standaard I7 ventilator toch een beetje aan de luide kant... Maar gelukkig zijn er (gratis) handige hebbedingetjes zoals speedfan waarmee je koelertjes wat trager kan doen draaien (en vanzelf weer wat sneller als het daarbinnen te warm wordt - processorkoeler op 25% en de rest gewoon op 100% want die hoor je toch niet). En trager is natuurlijk zuiniger en dus ook beter voor het milieu ... wel oppassen geblazen want een verbrande processor is natuurlijk niet zo goed voor het milieu (noch voor de portemonnee).

En meanwhile, subiet, zo'n 800 km van hier ... de geschiedenis van sprongetjes.