Het (kunstmatig) verlengde weekend is een leuk weekend geworden (wat meteen ook betekent dat er niet bijzonder veel werd geblokt). In de serre staan nu 42 tomatenrassen, buiten nog eens een dozijn, en er hangen er nog 5 ondersteboven aan de pergola (in zinken emmers bovenaan afgedekt met wat hanglobelias).
Maar de kers op de taart was waarschijnlijk wel de aankoop van mijn eerste vespa-motor, een gele sprint veloce (150cc, 1976). Een oldtimer met wel wat sporen van de tijd, maar ik heb ze liever zo dan super-gefacelift. Vrijdag dus snel even naar Nederland gereden, ritje gedaan en verkocht! In Nederland viel het weer op hoe klein de huisjes waren maar hoe verzorgd ook de (voor)tuintjes lagen...
We hebben ons onderweg ook nog eens laten gaan in het plantencentrum, en zo staat de vernieuwde border ook bijna vol. En staat er eindelijk een Actinidia kolomikta te wachten om uitgeplant te worden. Het plantencentrum had zelfs twee soorten (verschillende leveranciers, geen bijzondere variëteiten vermeld), maar bij eentje waren de bladeren duidelijker hoe ik ze graag heb : groen met een roze tip.
Ik geef het toe, een oude tweetakt motor is niet meteen het allergroenste transportmiddel maar dat is ook allemaal relatief; als de minister van milieu en de minister van transport onder hun tweetjes nog eens naar Zweden vliegen om te zien hoe groen ze het daar allemaal kunnen dan maakt hun vliegtuig vuil wat ik in mijn leven niet vervuild krijg met de vespa. En wie durft sjeik dinges op z'n vingers tikken wanneer die al die energie "versmost" om z'n kunst(mat)ige zandbankjes op te werpen, of de Cubanen die aan een paar eurocent de liter met hun dorstige oldtimers en monstertrucks van tankstation naar tankstation dwalen ?
Vanmorgen om 7u gelaarsd aan een begeleide wandeling met natuurpunt begonnen op de vorsdonk, een natuurgebied om de hoek waar vroeger turf werd gestoken, en een overstromingsgebied van de demer met een rijke begroeiing dus. Muggenzalf is geen luxe in dit drassig gebied maar de bloemenzee was fenomenaal : de gewone gele lis (het symbool van Aarschot), de gevlekte en andere orchissen, koekoeksbloem, valeriaan, smeerwortel in alle kleuren, grote ratelaar, vergeet-me-nietjes ... Bijzonder spannend was ook het trilveen, een plantaardig net over de vijvers, soms niet te herkennen van de vaste bodem tot je erover loopt. Betreden op eigen risico, volgens de overlevering heeft het veen wel wat levens genomen (van de boer en z'n ezel tot een legertje Duitsers te paard). Over een week of twee zou het er nog mooier zijn en gaan we dus terug MET muggenzalf want ondertussen zien mijn handen eruit als twee bokshandschoenen - geen laag fenigel dik genoeg om me te verlossen van de ellende.
No comments:
Post a Comment