en den boer hij ploegde voort...

Of toch niet helemaal. Het was me bij het onkruidvrijmaken van vak 2 ook al opgevallen dat de grond nu nog altijd natter was dan normaal.
Vandaag zag ik de boer zichzelf al ploegend vastrijden, en met elke poging om dit recht te zetten zakte hij nog dieper weg. Na wat vloeken en kluitenvoetbal, droop hij af op zoek naar een andere traktor (ondertussen al wat rondbellend, in de hoop dat de andere boer of afgekoeld was of uitgelachen tegen de tijd hij aankwam). De slapstick was compleet toen ook de tweede traktor zich vastreedt, maar uiteindelijk kon die zichzelf bevrijden (met een duwtje van boer A maar ik vermoed dat die kwart pk niet doorslaggevend was).

In de verte zie je nog een stukje van de moestuin, met enkele zuilvormige structuren - ik ga dit jaar mijn experiment met de "Japanse ring" nog eens herhalen (als leistructuur voor de buitentomaten maar ook voor de reukerwten). Vooraan lijkt een boom te staan maar dat is de optische illusie van de hazelaar in het kippenhok op de boompaal die al drie jaar in het gazon staat te wachten op een boom...

Ondertussen is het tuinseizoen in een hogere versnelling geschoten (een gevoel dat elke tuinliefhebber wel zal herkennen, vandaar ook de luwte op het  blogfront). Gelukkig zat het weer mee en was het afgelopen weekend redelijk produktief. Daarbij ook tijd voor extragardinale activiteiten (Bokrijk radio 1 plantendag viel nog goed mee maar geen kolomikta, speeltuig viel wat tegen, eerste ritje op de paardemolen op Meret-kermis,...). En het eerste bruine velletje is ook een feit (mijn 'huid-type' slaat het rode stadium meestal over), dat is ook geen kunst als je met dit stralend weer in de tuin staat te 'werken'.

Zaterdag wel wat kostbare tijd verloren op zoek naar compost en een nieuw mes voor de bosmaaier. De compostboeren uit de streek hadden een wat klantonvriendelijke 'brug' gemaakt met 1 mei (2 mei open, 3 mei toe) dus dat tochtje met de remorque was 'voor het plezier'. Na wat rondrijden nog een mes gevonden en een uurtje later zag de moestuin er al heel anders uit.

Het was ook wat schipperen tussen sier- en moestuin. Naast het keukenterras wordt de border verlengd (voor de planten uit Bokrijk onder andere) maar zonder compost zitten we daar nog een weekje vast (voorbereidende werken - kiezel verwijderen - praktisch achter de rug). Deze week gaan we de serre maar eens aanpakken.

In de "bloembak" in de voortuin is onze clematis weer opgedoken. Misschien niet zo heel verwonderlijk want er zijn nog wel clematissen die nu nieuwe uitlopers maken (er staat er thuis zelfs eentje mooi in bloei). Maar deze clematis (die al een hele tocht achter de rug heeft) hadden we vorig jaar opgegeven - het leek alsof hij de laatste trip niet had gehaald. Maar dus toch.
Ik had tijdens de snoeiles een paar weken geleden "bij meester Wim" ook wat druiventakjes in mijn jas gestopt in plaats van op de kruiwagen te leggen (blauw druif met muskaatsmaak, moet het precieze ras maar eens vragen). Ik was die takken zelfs nog een weekje in mijn jas vergeten maar van de oogstekken die ik ervan had genomen zijn er nu toch al twee aan het uitlopen precies dus dat ziet er goed uit. Eénoogstekken gaat dus blijkbaar nog gemakkelijker dan mijn vorige favoriete manier van stekken (samengevat : neem bussel snoeimateriaal en graaf die in op een noordmuur, meer info : google). Dat komt goed uit want het vrouwtje - die me zoveel tijd (en plaats) gunt om deze leuke hobby uit te oefenen (waarvoor 'I love her to pieces') - had in haar enthousiasme en grotendeels onwetendheid één van de jonge druivelaars gekortwiekt bij het grasmaaien (zelftrekkende mulcher met elektrische ontsteking, zelfs de bomma heeft geen uitvlucht meer).