11.5.10

het zijn de laatste ...

... het is misschien al een tijdje niet meer echt van te moetes, maar laten we hopen dat het in elk geval bij de laatste keren geweest is dat het van te moges was dat we het kacheltje op het druivenkot aanstaken om de koude wat van bij de tomatenplanten weg te houden (ze kunnen wel wat koude verdragen maar echt aangenaam vinden ze het niet).
De metser in u begint misschien spontaan de rijen stenen te tellen naast de tomaten om de niet onaardige hoogte te schatten, steekt op geen tien centimeter : ze zijn er meer dan klaar voor.
Mamertus zijn we al kwijt, Pancratius, Servatius, Bonifatius mogen beschikken. Sophie mag blijven, zij heeft toch nooit willen meegaan in dat frigide gedoe, of toch ??

stoveke houdt de tomaten warm

8 comments:

Anonymous said...

Het valt me op hoe 'licht' die tomatenblaadjes lijken te zijn. Bij mij zijn dat redelijk stugge, harde, dikke bladeren (mits enige overdrijving). Maar ja, ze zijn groooooooooooot! (overigens vind ik dat 'druivenkot' een prachtige plaats voor een leeshoek, of een schildersatelierke, of zoiets; bijna 'jammer' om het voor tomaten te gebruiken.) Wat de rassen betreft: er zijn wel meer van die heiligen die tegenwoordig de arena moeten verlaten. Maar schone namen verder :-)

bart said...

Mij valt vooral op dat ze mooi recht staan, en inderdaad, dat ze groot zijn! Is kou zo'n groot probleem? Ik dacht dat, zolang het niet vriest, het geen echte ramp is?

@onderdeappelboom: naar (ijs)heiligen verwijzen als zijnde 'rassen'?! Als dat u maar niet aangerekend wordt later, als ge voor Sintepieter zijn grote poort staat...

Anonymous said...

Oeioeioei, dat komt ervan als je knipt in je eigen berichten wegens weer een beetje te lang... Maar ik vermoed dat tomatenrood op de wangen wel past bij dit stukje... :-(

fruitabc.blogspot.be said...

Met koude en veel licht kan je planten laag houden.
Mijn planten zijn reeds 2 weken buiten onder lage plastiek tunnels uitgeplant. De zijkant is meestal open.
Van enkele planten zijn de grootste bladeren bruin geworden door de vorst of koude wind, maar ca 80 % heeft nog groene bladeren.
Groeien doen ze wel niet, maar zodra het warmer wordt hernemen ze wel hoop ik...

Guy

the666bbq said...

de belichting was een tikkeltje aan de langere kant - die "keuze" heb je als je om 20u30 nog per se een foto wil nemen voor je blogje - om alles nog redelijk belicht te krijgen met een kantje boordje overbelichting van de planten aan het venster tot gevolg ofte de meeste planten zijn donkerder dan je op het eerste zicht zou denken. Het vagevuur in de kachel is daar ook een stille getuige van, de kachel kan zo razen maar het is niet echt efficiënt stoken op die manier ;-)

Als vandaag even een gecondenseerde karikatuur mag zijn voor het voorjaar dan mag je zonder blozen zeggen dat het te koud en te donker was voor een optimale start 'zonder supplementen'. De planten hadden dus wel wat kleiner kunnen zijn maar overdreven groot vind ik ze ook weer niet. Zolang de afstand tussen de "oksels" niet te groot wordt EN de planten volledig op eigen kracht kunnen blijven staan vallen ze naar mijn normen niet onder de "gevreesde" 'limpy leggy' slappelingen. Met die hoogte en maar twee niveau's echte bladeren was ik wel lichtelijk in paniek geweest (en zelfs dan).

De planten lopen geen "schade" op zolang het maar niet vriest, maar het blijven natuurlijk "warmteminners", die (spontaan) kiemen rond de 20°C en zich waarschijnlijk een stuk beter voelen rond die temperatuur. Sommige bronnen zeggen dat ze een nachttemperatuur van meer dan 7°C verlangen, dat hebben ze vandaag amper overdag gekregen. De temperatuur in de koude (onverwarmde) serre zal overdag misschien wel comfortabel oplopen maar 's nachts zakt ze oncomfortabel ver terug, zoveel warmte zal de grond nog niet bufferen (dat dachten mijn blote vingers toch toen ze vorig weekend door de grond gingen).

Als ik een handvol planten had dan hadden ze misschien al in de serre gestaan, maar SOS-het-vriest op 42 planten die in volle grond al in de touwen hangen is pure stress en bijna onbegonnen werk zo na de dagtaak; been there, done that ;-).
Sommige liefhebbers hebben meer lef, een aantal zelfs verwarmde serres of een micro-klimaat eigen aan de streek of de ligging dus het is moeilijk om te vergelijken maar ik vermoed dat mijn tomaten zich niet al te prettig hadden gevoeld in mijn serre op het open veld, en er ook niet veel meer licht hadden gekregen dan in de kas op het druivenkot (hoewel, met 50 planten in een bak is het ook een beetje meer vechten voor licht dan één plant op 40x80cm).

Als de mini ijstijd toch nog een paar eeuwen wil wachten dan komt dat allemaal in orde ;-)

Anonymous said...

En toch vind ik het reuzen hoor, die planten van jou! Die van mij zijn hooguit 10 cm hoog, maar omdat ze 'dus' maar zo'n 3cm hebben tussen de oksels, denk ik dat dat nog goed te keuren valt? Overigens... Sinds ik ze heb uitgeplant in de serre 'schieten' ze de hoogte in...
De 'potplantjes' die nog op een nieuwe eigenaar wachten lijken nu achter te blijven. Ik ga er maar van uit dat dat in elk geval betekent dat de planten voldoende afgehard waren.

chelone said...

Zo'n verwende tomaten! Je zal ze zeer langzaam moeten laten gewennen aan de buitenlucht.
@onderdeappelboom
lol, over die heilige rassen

the666bbq said...

hoog is niet noodzakelijk beter, maar laag dan ook weer niet altijd want dan wordt 'diep verplanten' weer een relatief begrip (en nochtans oh zo handig) ;-)
Ik heb er hier nog een paar rondslingeren voor in de potterie (Patio Orange, Golden dwarf) en die zijn ook nog maar een goede 15cm hoog - maar ik denk dat je niet dat soort rassen bedoelt ;-)

Daarom heb ik soms nog het liefst een omgevallen en weer rechtgekrabbelde plant, die kan ik gewoon plat in het plantgat leggen en klaar.

Dat is dan weer het voordeel van het druivenkot Chelone, er zijn voldoende tochtspleten om u tegen te zeggen, dus ze hebben eigenlijk altijd met één been buiten gestaan, met het stoveke voor de ergste nachten (al heeft het daar op het eerste verdiep nooit echt gevroren..). Na een halve week in de serre heb ik er alleszins alle vertrouwen in, totnogtoe geen transplantatieblues (maar het mag toch nog wat warmer worden)