Dat het terrein nu genivelleerd is is leuk meegenomen maar het hoofddoel was om er nog eens een bloemenweide van te maken. Nog eens, al bleef de vorige poging beperkt tot het hier en daar wegkrabben van een plukje kweekgras om er eens boven te schudden met de bloemenweidemengelingbus van de doe-het-zelf-zaak.
De bloemenweidespeciaalzaak had een betere mengeling, maar voor een slordige 5 are ging het toch al snel om heel wat meer centen dan ik had verwacht, en het succes van de installatie bleek ook niet gegarandeerd (bestaande grasmat, rijkelijk mestende (boeren)buren,...) en als het niet goed 'pakt' dan wordt de investering nog duurder. "Gelukkig" was er onlangs een promotie van een vierletterketen : bloemenzaden voor een derde van de kiloprijs. Ik vermoed dat er hier wel weer wat truuken van de foor gemoeid waren want in de ongeopende dozen zaten bijzonder weinig pakjes van het verwilderingsmengsel (zomerbloemen zeer goedkoop, verwildering wat duurder, gemiddelde nog vrij goedkoop ... iets in die aard ??). Hoe het ook zij, ik had nog alle keus, die na mij kwamen al een stuk minder. Of het zaad op kan tegen dat van de speciaalzaak valt nog maar af te wachten, maar in het slechtste geval gebeurt er toch al iets.
Het materiaal van het groendak werd geleverd, ligt op het dak en blijft daar hopelijk nog een tijdje liggen. Misschien moet ik voor alle zekerheid de Vespa toch maar weer een tijdje in de keuken zetten. Voor de aandachtige kijker : de afvoer is inderdaad nog los, de eerste aftrekjes gaan beter niet de regenton in.
Ook hier : wat je zelf doet doe je meestal beter (toch als je de tijd neemt om het op je dooie gemak te doen, en iets te herdoen als het niet meteen goed zat). De opbouw van het groendak is niet zo moeilijk als je begint met een waterdichting in EPDM (of vijverrubber). Drainagemat erop, eventueel een rotswolachtige bufferlaag, en uiteraard het lavasubstraat. Ik heb gewerkt met stekjes, maar je kan ook zaaien, potplantjes planten of een kant-en-klaar sedummat gebruiken. Ik ben wel tevreden met het resultaat, als de stekjes aanslaan wordt het alleen maar mooier.
De rabarbervodka staat weer te trekken, een vaste waarde op het verjaardagsfeestje van Rosemarie (voor de kinderen uiteraard het kiddy-spul). Dit jaar ben ik gegaan voor rozer dan roze, want het lukte me niet altijd om het zo roze te krijgen als in het boekje ('hoe word ik een goddelijke huisvrouw'). Na wat extra advies uit de Nigella-hoek en van foodbloggers ben ik gegaan voor de combinatie van alle tips : enkel de rode stukken van de rabarber, met schil, suiker goed schudden en laten trekken op de rabarber voor de vodka erbij mag, minder lucht in de bokaal,... en warempel op dag twee zag het er al Knots-roze uit. Het lijkt dus gelukt maar door het amalgaam is niet duidelijk waarom nu wel (terwijl ik dit typ lees ik terloops dat je de rabarber er beter na een maand of twee weer uithaalt of het drankje wordt vanzelf weer grijzer, misschien is het daar steeds misgelopen).
Wie dit recept nog niet heeft geprobeerd moet het zeker eens doen : 300g suiker op 600g rabarber in stukken, schudden, 1 liter vodka op de rabarber , schudden, bokaal afsluiten en donker wegzetten (en af en toe schudden). Te genieten vanaf 6 weken, bij voorkeur voor 6 maanden. Voor dit recept alleen al verdient de rabarber een plek in de tuin, en voor het recept alleen al zou ik het boek weer kopen (het blijft natuurlijk ook een sterke titel).
La nouvelle camera est arrivée, 't is te zeggen ik heb hem gehaald en het zal vriend(in) noch vijand(in) verbazen dat het de Sony alpha 300 is geworden (met het alomgeprezen Sony 18-250 glas). Eerst nog wat oefenen voor de eerste foto's hier verschijnen, ik wil de tegenstanders van het toestel niet teveel de pap in de mond geven door mijn onkunde (het groendak is er al eentje van maar dat soort foto's kan je met een kartonnetje trekken).
Met wat geluk mag ik een workshop gaan volgen met gelijkgezinden (a300/a350) want Sony had blijkbaar een promotie lopen. Helemaal zeker is dat nog niet want 'de-heuvel-van-knaagdieren-met-lange-oren-maar-niet-zo-lang-als-die-van-een-haas' staat dan wel borg voor scherpe prijzen en een goede begeleiding maar blijkbaar zitten ze toch niet helemaal in het "reguliere" circuit. We zien wel (en als het er goed uit ziet trekken we er een kiekje van).
