het (pijnlijke) einde ...

... nee, geen paddestoel in de lentige herfst en ook geen koddig muizeke, maar een autochtone stuifmeelkorrel die op de rug van het bovenste(!) mini-orchideetje-van-verliefde-Matthias is gevallen. Het had zich waarschijnlijk een ander einde voorgesteld. Iets met veel seks en van die banale dingen, al was het maar voor de voortplanting. Pijnlijk.







Maar wat eigenlijk nog pijnlijker is, en te laat werd opgemerkt bij het publiceren, is al het stof (en stuifmeel) dat zich weer heeft opgestapeld op de sensor (filter), al eens goed voor een tripje naar de konijnenberg. Tijdrovend en kostelijk bovendien want daar in die snoepwinkel blijft de eindrekening vaak niet bij die schappelijke onderhoudsbeurt. Toch maar eens de doe-het-zelf toer op, moest het apparaat zichzelf vernietigen dan bestaan er tegenwoordig knappe opvolgers. Kitje bestellen. Controle plaatjes schieten (klein diafragma f22, scherpstellen op oneindig, en ge moogt schudden - in bewerkingssoftware dmv levels een beetje accentueren). Vuil dus.

Voor : Eerst eens blazen: Na(t):

Kind kan de was doen, op minder dan 5 minuten. Niet helemaal proper proper, maar dat was bij de experten ook nooit 100% (terwijl ik daar minstens 20 minuten tussen het snoepgoed 'mocht' rondkijken).
Die enkeling poetsen we er wel weer uit als hij al in het oog zou springen bij de gemiddelde opname.

Verder ook een (pijnlijk) einde aan het (moes)tuin-seizoen, want vanwege die-ingreep moet ik het een paar weken rustig aan doen. Gelukkig kreeg ik het gros van de tuin op tijd winterklaar, en begint de look alweer door de grond te prikken, de aardbeien goed aan te slaan,...; dus dat einde is al geen einde meer, maar een nieuw begin dat al begonnen is ...