digitale fotografie - food !

Belgiumdigital.com, het belgische forum rond digitale fotografie, vierde zijn tiende verjaardag en deed dat in San Marco Village (Schelle) met een (bescheiden) aantal standjes en een (tamelijk uitgebreide) rits workshops. Op de planning stonden Lightroom, Werken met Licht en last but not least Foodfotografie (en eerlijkheidshalve ook nog Photoshop Elements om een gaatje in de planning dicht te rijden dat wegens een late inschrijving nog met weinig beters kon worden dichtgereden).

De workshop foodfotografie was veel te snel gedaan, meestal een teken dat het goed was. Wel een indrukwekkende basisopstelling (studiolichten, tilt-shift lens,...) en dito truukendoos waarmee werd gewerkt, het is dus normaal dat je gerechten er niet zo "lekker fris en crispy" uitzien als in de boekjes, en nog normaler dat je eigen foto's van je bord al helemaal niet meer overeenkomen met die van bij het recept.
Vroeger was het eten na een shoot gegarandeerd ongeschikt voor consumptie geworden (bijna levensgevaarlijk) door alle truuken uit de oude doos, nu gaat het (halfklaargemaakte) bord van de middagservice de koelkast weer in en wordt het verder klaargemaakt en gewoon opgediend tijdens de avondservice (yummie ... toch voor wie de foto heeft besteld, niet noodzakelijk voor diegene die het bord voorgezet krijgt).
De truuken uit de nieuwe doos moeten daar dus een beetje op voorzien zijn. Een aantal van die tricks-of-the-trade hebben we mee naar huis gekregen : "huisbereid ijs" voor de fotografie is gewoon boter met belachelijk veel bloemsuiker (dat drijft namelijk niet weg na een half uurke 'styleren'), en voedsel breng je al wat meer tot leven met de waterspuitbussen die je meestal in de rayon van de zonnecrèmes vindt (bv. het zuiverende water met de zeer fijne nevel). Die crème-de-glace-de-fleur-de-sucre gaat uiteraard wel netjes bij het groenafval en niet naar een nietsvermoedende klant (hoewel perfect eetbaar).

De workshop 'werken met licht' was ook fantastisch, behalve voor het zelfvertrouwen, dat kon moeiteloos langs de spleet onder de deur weer naar buiten, in de richting van de binnenspeeltuin die ze voor de aanwezigen hadden geïnstalleerd : oldtimers, modellen op de catwalk, rockgroepje, bodypaint, venetiaans gemaskerden,... in een al even venetiaans decor met zeer weinig licht (want het mag ook niet te gemakkelijk zijn om foto's te maken). Bijna alle aanwezigen hadden dan ook hun speelgoedjes bij, de meesten bijna al hun speelgoed (de stoefers), waaronder statieven en waarschijnlijk zowat elke lens die ze ooit hebben gekocht (met uiteraard hun grootste duurste toeter op de body die het hoogst op hun bierbuikje bungelde). Ik heb nochtans niemand zijn statief ook echt zien gebruiken terwijl de omstandigheden er toch naar waren, en er werd ook niet zenuwachtig gewisseld met lenzen ... dress to impress, not impressed.



Ik ging dus voor de foodfotografie en kwam alleszins met een leuke ervaring en een tof [bokeh] weer naar huis, waarmee ik niet doel op twee snekes bruin met fijne vleeswaren maar op de 'kwaliteit van de onscherpte', typisch in lampjes op de achtergrond. Mijn excuses voor de teleurgestelde nipplegaters, misschien later op mijn flickr (bodypainten gaat tenslotte niet over een slobbertrui en haar meest comfortabele jogging), waar je bijvoorbeeld al deze full body paint kan zien (Rosemarie + schminksetje op de kermis + "ik kan da zellef...")

"ik heb slecht geslapen ..."

zei ze, en ze mompelde iets over 'jij' en 'een schoolvriendinnetje' en 'kussen'. Hmm, haar dromen zijn blijkbaar leuker dan de mijne. 'Eentje met kort zwart haar' ... nope doesn't ring a bell, misschien moet ik maar een line-up met reconstructie organiseren want nu ben ik zelf wel curieus ;-) Omdat kleuren in dromen toch meestal niet zo accuraat zijn zullen we veiligheidshalve alle varianten van rood haar er ook maar bijnemen (van blond tot bruin), en lang haar knippen we wel bij dat hoeft dus ook geen bezwaar te zijn, en schoolvriendinnetjes [tjaajah]... ik heb een groot deel van mijn carrière op een jongensinternaat gezeten, laat maar vallen dat criterium. Aan alle meisjes die ik heb gekust, kus, of nog mag komen te kussen zeg ik : bedankt, en wel met het volgende liedje...



Voor wie het niet herkend moest hebben : "I kissed a girl" van Katy (Kate) Perry en "Kusjesdag van K3 (met hier en daar een lichte variatie op de oorspronkelijke teksten, slechts ter promotie van de dichterlijke vrijheid, de verbeelding en de genitale authenticiteit). Met dank aan Ma fille D'U (mijn ukulele formerly known as Muriel), een pint Guinness en een ietwat hees aandoende stem.


... bij het refrein allemaal samen :
"één klein kusje, één klein kusje, één klein kusje, één klein kusje MAG" (het is tenslotte vrijdag...)

tijd om te stoppen...

"Na drie vierden van de serre ben ik ermee gestopt" verscheen er op mijn msn, "toen zag ik een grellig groot beest op de pepers ... ik heb er een foto van", alsof ze bewijsmateriaal nodig had om te mogen stoppen ;-).



Niet superscherp en had dichter gekund, maar dat vergeef ik haar met haar Canon en allicht caochouen benen. Weer een close encounter van de 3de soort dus, maar dit keer blijkbaar van een andere soort als je hem vergelijkt met de vorige bijvoorbeeld, veel meer roodbruin op lijf, kop en leden. Nog eentje (een koningin?) die denkt dat het lente is ??

Een andere close encounter deze week, onderdekastanjeboom. Geen zuchtje wind maar toch brak er plots een kloeke tak uit één van de paardekastanjes aan de Willem De Croylaan na een veel te kort waarschuwend gekraak(je) ... en streelde zachtjes maar resoluut mijn broek. Fietsen is gezond zeggen ze dan, maar als dove zou ik zeker eventjes doofstom geslagen zijn. De bomenlaan staat dit jaar al van voor het einde van de zomer in herfstkostuum (kastanjemineermot? zoals zoveel paardekastanjes), zou het kunnen dat de boom door deze 'ziekte' verzwakt is ? Dan wordt die laan potentieel wel vrij gevaarlijk want het is een drukke fietsader voor onze studenten.

Zaterdag stond ik rustig "de compostfabriek" een positie door te schuiven om plaats te maken voor het snoeiafval tot ik plots overdonderd werd door een groep staartmezen. Luid kwetterend ("filosofiestudente", maar dan enkel met IE klanken) en stoïcijns als een roodborstje kwamen ze kijken wat ik aan het doen was. Ik denk niet dat ik ooit al een staartmees had gezien, dat zou ik wel geweten hebben met zo'n indrukwekkende "aanwezigheid". Zwart met wit, maar vooral de langer-dan-het-lijfje-staart als een pitteleer (rokjas) is een weggever (benevens de groep van minstens 20 stuks).

dus toch ...

De derde van de drie doodles was duidelijker dan duidelijk met UFO's en tripods, verklarende tooltip en verklarende afbeeldingsnaam : het was dus toch de (143ste) verjaardag van H.G. Wells die vandaag maar dus met een kleine aanloop in de kijker werd gezet. De locatie van de tweede doodle was niet die van de close encounter in Surrey, maar van Horsell Commons in Surrey waar Wells de eerste marsmannetjes liet landen in zijn boek 'War of the Worlds', het boek dat later door Orson Welles werd gebruikt in een legendarisch radiomoment. De meeste luisteraars waren doodsbang want wat de radio vertelde was toen nog altijd voorwaar en ze geloofden dus echt dat de aarde aangevallen werd door buitenaardse wezens (zoiets wat de RTBF een tijdje geleden haar Walen gelapt heeft met de scheiding van België door de Vlamingen). Misschien toch maar eens aan de leeslijst hangen dat boek...

Surrey waar trouwens oppertuinguru Gertrude Jekyll ook haar roots had zitten, 23 en dus al goed op dreef toen Wells geboren werd; een naam die dan door vriend des huizes, die andere schrijver Robert Louis Stephenson, werd gebruikt in zijn boek 'Dr Jekyll & Mr Hyde'.

en als we dan toch aan het lezen zijn (het schoolgedichtje van Clementine J., door Clementine J. voor een andere J., dieje van de Ludo) :



En nu ik dit gedicht weer een paar keer gelezen heb valt het me op dat mijn neiging om zeer lange zinnen te schrijven (of punten te vergeten) ook genetisch bepaald lijkt (ik heb zo eens een volledig opstel geschreven met slechts een punt (een point final om u tegen te zeggen) op het einde van de vier bladzijden. De arme meester vond dat opstel zo bijzonder dat hij het ook in één asem probeerde voor te lezen in de klas - wat hem uiteraard zelfs op karakter en met het nodige blauw op gezicht en lippen net niet is gelukt...

wat, water, waterder, waterst ...

Virtueel plonsen in een waterbekken op de binnentuin van een kasteel vonden ze leuk, maar met een beetje meer water (en zij haar prinsessenkleed) hadden ze het waarschijnlijk nog leuker gevonden (maar dan mama en papa misschien weer wat minder). Zaterdag een facultatief bezoekje gebracht aan de moestuindagen van Hex (Heks is het bijna gelijknamige dorpje, slechts zo groot als het bijna gelijknamige kasteeldomein), met het nieuwe klasje (een verademing trouwens daar in Heusden, Veni Vidi Contenti).
Met de barometer nog vers in het geheugen geen planten gekocht (verschrikkelijk moeilijk want ik had er wel een paar in gedachten - wat oude ramblerrozen bijvoorbeeld voor de 'hemelpoort' naar de moestuin; of moet ik daarvoor toch maar eens uitkijken naar de 'nieuwe' Engelse rozen, die de geurkwaliteit van de oude roos combineren met de groeikracht van de moderne roos ??).
Rosemarie wilde wel een paar plantjes kiezen, en haar kan ik zelden iets weigeren (pappatje toch). Het zijn twee Cyclamens geworden - een geluk dat het geen twee bomen waren want de auto stond zo ver als hij maar geparkeerd kon staan. "Door omstandigheden" werd de planning zodanig in de war gestuurd dat ik een aantal mensen op en naast het terrein niet ben kunnen gaan 'bezoeken' (klinkt nu een beetje alsof ze ziek waren) ... volgende keer beter.

Water 'bloot' in een zinken ton is geen goed idee voor een waterelement in de tuin. Ik weet niet welke chemische reacties er allemaal betrokken zijn, het water kreeg in elk geval alle kleuren maar voornamelijk rood en zwart, niet echt kleuren die zich laten associëren met 'leven'. Waterzuiverende planten hebben het even klaarder gekregen maar begonnen er zelf alsmaar slechter uit te zien en moesten uiteindelijk het 'zinkje' leggen. De waterplanten die ik erin gezet had hebben al helemaal niets gedaan. Bij een volgende poging dus toch maar een onderkleed in rubber voorzien; misschien ook maar meteen voor het zinken kruidenbad dan.
De waterlelie in de melkkruik vond ik dan weer wel een succes. Tegen alle verwachtingen in want voor een lelie denk je al gauw aan een diepte van een metertje of zo en daar haalt zo'n ton met moeite de helft. Toch hebben we een opeenvolging van bloemen gekregen die je wel zelf moest gaan 'ontdekken' want met één blad lag de kruik al weer toe. Wel leuk voor de ontdekker, zo'n vette rooie knipoog. Wel regelmatig controleren op de waterstand want als je in één keer teveel moet bijvullen verzuip je 'per direkt' misschien een prima bloem.
Een echt erfstuk die melkkruik, van grootvader, wellicht de enige 'boer' (in alle betekenissen van het woord) die met z'n koeien 'op de met' van Meret zat. Ik vermoed dat ik dat 'twaalf stielen-gen' ook van hem heb (smid, schrijnwerker, bakker, boer, koopman, zatlap, andere lap, ... dingen waar hij in uitblonk voor de goede orde), en ik weet nog altijd niet of ik hem daar wel zo dankbaar moet voor zijn ... misschien wel, alvast bedankt ... voor de ton (Mien waar is mijn feestneus, Mien waar is m'n neus).

heb je hem gezien ??

... Google's nieuwe puzzelstukje. Zoals ik Thea in de week nog antwoordde hing het gerucht in de wandelgangen dat er op 15 september weer iets stond te gebeuren met de doodle (google heeft de lippen virtueel stijf op elkaar gehouden over de vorige) et voila zo geschiedde (maar we hebben er wel moeten op wachten tot de Amerikaantjes wakker waren, het nachtje doortrekken was dus redelijk ontnuchterend).



Weer een ufo, weer geen tooltip, weer een ontbrekende letter (goog_e), weer een mysterieuze zoekterm : graancirkels, kornkreist, cerchi nel grano, crop circles,..de Zuid-Amerikanen doen dit keer niet mee deze keer wegens dia Independencia de Honduras (y Costa Rica), een echte feestdag dus.

Mooi 'fenomeen' in elk geval die graancirkels, behalve waarschijnlijk als je een boer bent en een deel van je opbrengst vertrappeld ziet (voor die megamonoculturen van den Amerikaan waarschijnlijk iets minder erg dan voor onze kleine lappendekentjes). Ik weet niet goed wat ik er moet van denken ('t is te gemakkelijk om ze te ridiculiseren met een plankje en wat touwen) maar ik vind ze wel mooi.
Tegelijk ging er ook weer een twitter de wereld in met een lengte- en breedtegraad 51.327629, -0.5616088 : Surrey (Engelenland), waar er op de 15de (1985) bv. een UFO spotting is geweest vanuit een familiewagen (1985, dat kan al kloppen,de juiste datum herinner ik me niet meer precies maar hun verhaal komt me zeer (TE) bekend voor...als in 'twee druppels').
Pronostieksgewijs haalt de theorie van H.G. Wells (21 september 1866) stilaan de bovenhand (hoewel, wat is er zo speciaal aan de 143ste verjaardag van H.G. Wells ??). Een andere kanshebber is de stelling van google dat ze een sterke merknaam hebben die bijna onherkenbaar wordt als je een letter laat vallen (in dat opzicht zou voor de derde puzzel de tweede G wel een handige zijn) maar een tegendraadse hersencel gooit dan in de groep 'of het dan wel zo'n sterke merknaam is als het met één letter minder al niet meer te herkennen is' - daar is ook iets voor te zeggen.

We zullen moeten wachten op de derde...

"je ogen zijn schoon..."

... zei ze, maar ik vermoed dat de dokteres gewoon bedoelde dat het oog niet beschadigd is (alhoewel, met die stoeizieke thirty-something-singles van tegenwoordig weet je nooit).
Dus toch maar even met uitgestelde spoed naar het oog laten kijken want de papercut die de zonnebloem me recht in het oog cadeau had gedaan 'voelde' ik nog steeds en het was allesbehalve een leuk gevoel. Zonnebloem, of aardpeer, wie zal het zeggen, beide zwijgen in alle talen en kijken naar de ander... Soit, een zalfje en wat kunsttranen zouden soelaas moeten brengen, "anders moest ik maar eens terugkomen" (jaja ... alleen een dikke knipoog ontbrak nog).

Maar met een beetje mee pech had ik er dus zo ongeveer uitgezien, ik had zo het Moederschip op gekunnen.

2009 werd ook het jaar van de wesp, veel wespen en agressieve wespen, iedereen lijkt dit jaar wel eens gestoken te zijn (massahysterie?). Gewoon eens kijken, 'of er niet iets in zit' voor je je voetjes in je bottinen of je muiltjes schuift kan natuurlijk al veel doen, maar soms heb je gewoon een voorgevoel, of zag je een 'teken' dat je op je tellen moet passen bij het passen, of je moet niet veel passen tellen. Hoe mooi ze dit ook in elkaar kunnen "spouwen", ik weet niet of ik die botten ooit nog gerust zou kunnen aandoen.

Te veel wespen, te weinig Vespa, en ziedaar ik heb een planning-barometer... misschien moet ik maar eens wat meer op mijn planning-barometer kijken.

Update: Google is blijkbaar bezorgd over mijn ogen want hier en daar maken ze spontaan het lettertype wat groter (waar je je zoekterm typt bv.). Mijn zicht was nochtans 10/10 volgens de dokteres maar ja, als ze een verborgen agenda had kon het evengoed een flinke 7 geweest zijn... Misschien zijn ze aan het azen op een Any Surfer Label, maar op deze manier is dat een beetje dwaas U ZOCHT THE MEANING OF LIFE VOOR SLECHTZIENDEN en voor de rest wij weten het maar je gaat het toch niet kunnen lezen

ch-easy home cinema ...

Weer weinig om voor thuis te blijven in het 'nieuwe tv-seizoen', maar voor House mocht het toch iets meer zijn ...
Onder het motto : 't is veel te simpel om er veel geld aan uit te geven : "the perfect nacho cheese" (poging 1).



De eerste zoekopdracht van google naar een recept voor "nacho cheese" leek na enkele diagonale tastings van een aantal andere, de geschikte kandidaat voor een eerste poging.

• 1 1/2 EL (eetlepel) boter


• 1 EL maïsmeel


• 1/2 kop melk


• 30 g roomkaas


• 1 kop cheddar


• 1/8 monterey jack


• 1 TL (theelepel) hete peper saus


• 1/2 TL chilipoeder


• 1/4 TL paprika

roomkaas werd la vache qui rit, monterey jack (ook een kaassoort) werd geschrapt, saus en chilipoeder werd vervangen door 'echte pepers', en de maïsmeel werd vervangen door 'all-purpose' bloem. Alles in een pan, op een laag vuur en even roeren. Weinig kookvaardigheden vereist, waarschijnlijk gemakkelijker dan de bokaal kant-en-klare saus open te draaien (die waarschijnlijk niet deugd) en nu kan je tenminste zelf kiezen of en hoeveel nepkaas je in je gerecht wil. Keuringsdienst vanaf donderdag weer op TV (Nederland 3), met half oktober nieuwe afleveringen (memo : digicorder : alle episodes).
"Tinternet" adviseerde een dubbele hoeveelheid bloem om maïsmeel in een recept te vervangen, kan waar zijn voor een ander recept maar in dit geval werd de saus toch wat aan de dikke kant. Dus maïsmeel proberen of schipperen met de hoeveelheid bloem (of melk) volgende keer.

Als 'begeleidende peper van dienst' werd gekozen voor de klassieker : de jalapeno (rood, groen, zwart,..). En om het voor iedereen wat toegankelijker te maken de pepers even aangeroosterd in olijfolie met look zodat de scherpte er wat af was (maar die was er naar mijn smaak wat veel af).

Bij een perfecte nacho cheese hoort een perfecte nacho en ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door de "bio tortilla, Acapulco, Sesame", er is wel een zekere stand-up comedian die je kan vertellen in welke winkel je die kan vinden. Met niet gehydrogeneerde palmolie (huh?) en subtiel gezouten met zeezout.

En bij een perfecte TV snack hoort natuurlijk een perfecte pint en dat had wellicht niet beter gekund dan de feestelijke jubileumversie van La Trappe den Isid'Or (naar de eerste brouwer broeder Isidorus Laaber) waarvan de opbrengst volledig ten goede komt aan de medebroeders in Oeganda. Zeker in het winkelkarretje leggen als je hem ziet (als je dan toch voor het assortiment van La trappe staat pak dan ook maar meteen de Quadrupel en de Witte Trappist mee).
Schol.

en het houdt maar niet op ...

Kom ik in de tuin, wat kom ik tegen ... een alien



... en een wat kalende maar zeer gelukkige alien



... en een schijnbaar bange alien (zie ik daar een traan? you wuss)



... en een door omstandigheden schele alien, met een al even accidentele baard (maar geen albinobaard, had gekund, had gemogen)



... en een Niet-Genetisch-Gemanipuleerde-Maar-Door-Aliens-Gemuteerde zonnebloem (werknaam 'Monster', zaden heb ik ooit eens gekregen tijdens een wakkere droom, van een paar zeer vriendelijke maar tamelijk bleke speelkameraadjes met groene glimmende oogjes - zonder staart)



Update : Het wereldrecord Grootste Zonnebloem heeft lang op naam van Frank Killand uit EXETER gestaan ... en de cirkel is rond ;-)

google doodle ...

Google is niet alleen een handige en voor die reden meest populaire zoekmachine op het internet, ze maakt elke dag ook gebruik van haar eigen logo om de mensen een belangrijk feit mee te delen (als er iets te doen is dan toch). Meestal een speciale verjaar- of feestdag, die ze dan netjes uitleggen op de 'title' (tooltip), de hulptekst die (als de inhoudverstrekker zijn vak serieus neemt) verschijnt als je over de afbeelding (of link) gaat.
Maar niet vandaag. Vandaag enkel een UFO, die de O uit google 'ontvoert', met een gelijkaardige referentie in de naam van de afbeelding go_gle. Doorklikken op de doodle geeft de zoekopdracht 'onverklaarbare verschijning' door. Gelijkaardige onverklaarbare fenomenen doen zich voor in de andere domeinen :

onverklaarbare verschijning .be/.nl
Rätselhaftes Phänomen .de,
misteri inspiegabili .it,
Fenómenos Inexplicáveis .ar/.com.be/.cl/.co.cr/.com.do/.com.ec/.hn/.com.mx/.com.py/.com.pe/.pt,
unexplained phenomenon .ca/.com/.co.nz,
mystiske hændelser .dk,
megmagyarázhatatlan rejtélyek .hu
超常現象 .jp
незбагненні явища .co.uk ????

alle anderen (.fr/.es/.at..) doen niet mee




Google heeft gelijktijdig met deze verschijning het volgende bericht getwitterd : 1.12.12 25.15.21.18 15 1.18.5 2.5.12.15.14.7 20.15 21.19, gedecodeerd (a=1, b=1,...) wordt dat "All your O are belong to us", een parodie op "All your base are belong to us" een internet fenomeen uit 2000-2002 naar een (slecht vertaalde) openingszin uit het Japanse sega spel "Zero Wing" van 1991 ?

Vandaag (5 september 2009, voor wie daar problemen mee heeft) is het wel het 'exeter UFO fest' , een festival voor "believers" (waar is mijn uitnodiging) en sceptici (niet te verwarren met een uke fest dus waar enkel believers durven landen). Is het een verwijzing naar dat feest en de verschijning in Exeter in 1965 ?
Of is het een verwijzing naar een oude google bug, die verjaart, of die eindelijk opgelost is ?

Of misschien doet Google gewoon een experimentje naar (vreemd) internautengedrag, zoals na die ene comic van xkcd. In de periode na die comic explodeerde het aantal resultaten op 'died in a blogging accident' (results++), als een raket (of was het een ufo?) en ondertussen staat het aantal bijna op 14 miljoen. 'Died in a gardening accident' cavakes nog, maar misschien moet ik die 'papercut' die ik onlangs van een zonnebloem kreeg, recht in mijn oog, toch maar eens laten nakijken (ik zette mijn bril ook eens af).

Er is blijkbaar weer heel wat te doen rond UFO's en aliens tegenwoordig, zoals onlangs ook die UFO baby. Ik heb er soms wel moeite mee om te geloven dat een hoogbegaafde ET (extraterrestrial) die sneller dan het licht kan 'vliegen', die de deuren van parallelle universa weet liggen of die weet wat het is om door een wormgat te schuif-affen, nog altijd met een staart zou rondlopen. Of is het misschien onze evolutionaire blunder geweest die staart te verliezen ? Maar voor de rest ken je mijn mening, en je doet er nog steeds mee wat je wil ;-)

drogen zonder zon ...

De vriezer zit eigenlijk vol, wat op zich goed nieuws is want dan kunnen we weer een tijdje verder maar ook een beetje slecht nieuws want er blijven natuurlijk nog tomaten uit de serre komen (het tempo is er wel wat uit nu maar wanneer het eindigt zal meer van het weer dan van de planten afhangen) - ai, en nog peekes, en boontjes, en prei, en selder, en...
Dan moet een mens op zoek naar alternatieven en één van die alternatieven (waaronder ook uitdelen) is drogen. Naast een 'echte' passapomodoro die momenteel ad interim vervangen wordt door de passe-vite van "soeptante" Clem (erfstuk waar jaren bijna alle soep van de ganse familie is doorgezwengeld), staat een droogmachine al een paar jaar op de verlanglijst, en meestal krijgt dat verlangen weer een groeischeutje op het moment dat je denkt 'is het nog wel de moeite voor dit seizoen'.
Ik had er nochtans een mooie gezien op ebay (Stockli, RVS zeven) en collega blogger(s) Diana (en Ruud) heeft me verteld dat ze er tevreden over waren (ze hadden wel tien plastic zeven, vier zeven vond ze eigenlijk ideaal). Schuifmodellen zouden beter zijn dan stapelmodellen (de namen alleen al 'Excalibur',...) maar die zijn dan ook al gauw twee à drie keer duurder en ik weet niet of dat de sop wel waard is.

Dan maar de lowtech methode met de oven (de nog lowtecher hoedenplank had ik beter een paar weken geleden eens geprobeerd toen de zon nog in form was) :
Tomaten doorsnijden (in mijn eerste poging vooral kerstomaten), een beetje 'uitknijpen' zodat het meeste sap en zaden eruit is. Alles moet er niet uit want een deel van de smaak zit in de gel rond de zaden, maar teveel nat maakt het drogen alleen maar lastiger.
De "partjes" uitspreiden over een bakplaat, en bestrooien met zout, zout, zout, kruiden en olijfolie (zout schijnt belangrijk te zijn, waarschijnlijk voor haar vochtonttrekende kwaliteiten). Ik heb ervan geprofiteerd om nog wat peperkespoeder 'op te maken'. Aangezien je een wandelende tijdbom wordt - voor je eigen edele delen en die van je partner(s) - als je dat snuifjesgewijs over de tomaten strooit, moest het met een lepeltje en dat gaat uiteraard niet even subtiel. Deze serie ovengedroogde tomaten eten wordt dus een beetje russische roulette spelen met als inzet 'slechts' koud of warm zweet.
Na een uur of drie aan ongeveer 70°, heb ik de oven nog een uurtje laten doorwerken op een kier en dan heb ik alles maar uitgezet (een mens moet ooit gaan slapen) en laten afkoelen in de oven (nog steeds op een kier - moet het drogen misschien sowieso altijd op een kier ??).



Het resultaat in de ochtend was meer dan behoorlijk voor een eerste keer, dat werd 's avonds nog eens bewezen door de gaten die zich spontaan in de opstelling hadden gevormd (ik had het voorgevoel dat dit zou gebeuren waardoor ik 's morgens nog even snel een foto trok). Je krijgt er in elk geval goesting van om het niet bij die eerste keer te laten.
Niet kurkdroog zoals sommige van die dwergschoenlapjes die je in de winkel kan krijgen maar de ovengedroogde tomaten zijn toch niet voorzien om heel lang te bewaren (een week of twee), op(onder)gelegd in een bokaal met olie in de koelkast.
Is er dan nog wel een voordeel aan het drogen van tomaten met de oven ? Jazeker : 'volume'. De tomaten op de foto lagen bijna schouder aan schouder voor het drogen en zijn toch flink wat gekrompen, een halve zeef tomaten gaat zo in een halve bokaal. Maar ik veronderstel dat 'choose the right tool for the job' ook hier van toepassing is dus ik kijk toch een beetje uit naar een geschikt moment om mezelf zo'n droger cadeau te doen... 'Leuven Kermis' misschien ?