kleur je leven, oud en nieuw ...

... 12 maanden aaneengesloten kleur in Eden je leven, 't is niet altijd even gemakkelijk als tijdens de Hoogzomer met je favoriete drankje in de hand. Maar zelfs uit je puinhopen tover je met wat creativiteit nog fleur.



Familie bbq wenst je een kleurrijk -met uitzondering van alle tinten lichtzwart- nieuw jaar ... te beginnen met een borrelke op je favoriete tuin(werk)plek. schol.

niks te foefelen, gewoon slim ...

want pensioenen, het werkwoord - niet het meervoud van het mindervoud dat we ooit eventueel gaan kunnen oprapen als we maar oud genoeg mogen worden en dan nog lenig genoeg zijn om te bukken - dat verdient een taart met letters. En voor al uw andere taarten : la-même-chose ... bakpapier, zo simpel, waarom kwamen we daar zelf niet eerder op ??

weekendprojectje : muis vangen op het d(r)uivenkot want die eet heel mijn bibliotheek aan zaden op haar dooie gemak leeg, ook al brengt ze ze - zij het in keutels - netjes weer binnen. Stoveke in brand, mezelf opsluiten met boekske en borrel, en twee killer-poezen, dat moet lukken.

scherven brengen geluk ...

... om te beginnen door eens-een-keer-geen-buikpijn bij het zien van weer een schanskorf in een tuinontwerp "omdat-het-hip-schijnt-te-(moeten)-zijn". Op veel tenen trappen is dan weer niet gegarandeerd bevordelijk voor het geluk ;-)

eat this foxy ...

... 't is een idee, misschien niet heel praktisch (hoewel dat daar toch echte kippen waren in de 'jardin de la paix' te Bitche) noch goed voor enig free-range label of zeer grote aantallen (edoch wie heeft er meer dan een kip per persoon Nodig ?), maar bijzonder effectief me dunkt ... tegen kippenhokplunderaars en al. Want jada jada, natuur-en-wel-laten-leven, ge wordt dat wel beu op den duur, dat ze uw (kippeke-kost-al-te-rap-tegen-de-10-euro-en-ik-vind-dat) duur, de kiekes van onder uwe neus komen halen.

het (pijnlijke) einde ...

... nee, geen paddestoel in de lentige herfst en ook geen koddig muizeke, maar een autochtone stuifmeelkorrel die op de rug van het bovenste(!) mini-orchideetje-van-verliefde-Matthias is gevallen. Het had zich waarschijnlijk een ander einde voorgesteld. Iets met veel seks en van die banale dingen, al was het maar voor de voortplanting. Pijnlijk.







Maar wat eigenlijk nog pijnlijker is, en te laat werd opgemerkt bij het publiceren, is al het stof (en stuifmeel) dat zich weer heeft opgestapeld op de sensor (filter), al eens goed voor een tripje naar de konijnenberg. Tijdrovend en kostelijk bovendien want daar in die snoepwinkel blijft de eindrekening vaak niet bij die schappelijke onderhoudsbeurt. Toch maar eens de doe-het-zelf toer op, moest het apparaat zichzelf vernietigen dan bestaan er tegenwoordig knappe opvolgers. Kitje bestellen. Controle plaatjes schieten (klein diafragma f22, scherpstellen op oneindig, en ge moogt schudden - in bewerkingssoftware dmv levels een beetje accentueren). Vuil dus.

Voor : Eerst eens blazen: Na(t):

Kind kan de was doen, op minder dan 5 minuten. Niet helemaal proper proper, maar dat was bij de experten ook nooit 100% (terwijl ik daar minstens 20 minuten tussen het snoepgoed 'mocht' rondkijken).
Die enkeling poetsen we er wel weer uit als hij al in het oog zou springen bij de gemiddelde opname.

Verder ook een (pijnlijk) einde aan het (moes)tuin-seizoen, want vanwege die-ingreep moet ik het een paar weken rustig aan doen. Gelukkig kreeg ik het gros van de tuin op tijd winterklaar, en begint de look alweer door de grond te prikken, de aardbeien goed aan te slaan,...; dus dat einde is al geen einde meer, maar een nieuw begin dat al begonnen is ...

de laatste keer ...

... dat ik zomaar, onbezonnen, aan mijn in te vriezen gnocchis begon.

Want : you're (probably) doing it all wrong ...

In een normaal seizoen sneuvelt er al eens een aardappel aan de riek bij het rooien, en in elk seizoen zijn er wel aardappelen waarvan je kan voorspellen dat ze niet overdreven lang zullen bewaren. Maar in dit seizoen 'met hoge ziektedruk' verdween het loof spontaner en vroeger dan anders, en dat maakt het rooien er zonder oriëntatie-bulten (aanaarden ?) en met aangeboren rooi-onhandigheid niet makkelijker op. En volstond de eerstvolgende maaltijd dus niet om de mindervaliden uit de (onverwacht) behoorlijke opbrengst te consumeren. Gnocchis to the rescue, want naast zelfgetrulde kroketten zijn die perfect in te vriezen, en kunnen ze als andersvalide de inflatie van de aardappelprijs met 40% tegemoet.

Maar eigenlijk loopt het in de hierboven beschreven lovenwaardige strategie al mis nog voor het begonnen is. Want gnocchis doen-wel met bloemige aardappelrassen, en niet alle gesneuvelden zijn per definitie bloemig. Daarbij kan je beter gnocchis maken met de oude overblijvers in plaats van de verse oogst, weer vanwege het bloemvermogen. Daarenboven (nu zijn we begonnen) negeert deze eco-jongen de eerste stap van bijna elk gedenkwaardig recept ("kook de aardappel in de jas ...") omdat ze ("... en snij ze niet") in kleine stukken toch veel sneller mals koken. Maar dus ook meer vocht opnemen, en daardoor minder vlot bloemen en wasemen. Dan gaat het weer even goed, want de zo goed mogelijk uitgedampte aardappelen worden dan niet zomaar tot puree gestampt maar geperst en dan bij voorkeur met een passe-vite of een pureeknijper tot een luchtig hoopje patat. En om straks de kleine hoopjes nog steeds luchtig en niet als baksteentjes in de maag te laten vallen doe je daar nooit meer dan een vierde gewicht aan bloem bij, en eventueel een eitje per kilo (een aanrader voor de instappers, ça coule, ça roule). Zachtjes kneden tot een mooie pâte (no problems), rollen tot een worst (easy) en versnijden tot kleine stukjes (sumpel) die je dan met wat attributen (vork, rasp,..) en artistieke vrijheid voorziet van een eigen profieltje; zou de sauzen wat beter laten plakken maar maak daar maar geen religie van. En als je dan bijna klaar bent kan het pas echt misgaan : het water te warm en de bolletjes vallen uit elkaar tot iets wat lijkt op een niet echt smakelijke aardappelsoep. Wachten tot ze komen bovendrijven en zo zelf aangeven dat ze klaar zijn lukt bijna iedereen wie geduld heeft, en als je ze dan nog even laat schrikken in koud water (en dus niet stilletjes laat doorgaren tot uitgekauwdekauwgom) - maar ook niet te lang want daar slurpen ze weer gretig water op - zijn ze klaar om ze last-minute bij de saus naar keuze te gooien, of krokant te bakken in bijvoorbeeld 'bruine boter saus met salie' (naast de spaghetti aglio olio e peperoncino een nieuwe topper in de categorie 'snelle eurocrisis hap').

Dus wel wat werk aan maar een enorm lekkere Italiaanse klassieker, en dat (sc)heelt.

Aangezien er weer een kip door de schapendraad getrokken werd (maar de dader daarbij wederom een te klein mazeke had gekozen en alleen met de kop als buit kon gaan lopen), moeten we het voortaan met een eitje minder doen; maar da's niks, die gnocchis bewaren dan nog langer in de diepvries. bram is vast van plan zijn 'pluisje' snel te vervangen door pluisje(2) EN pluisje(3). Dringend de mazen van de schapendraad nog kleiner maken, want kippen kosten duurder dan de schoon ogen van vos, egel of (steen)marter (#cluedo) ...

... en neem mee ...

de serre is in het vakantieregime dus weer quasi geplunderd (excuses aan de toevallige vruchteloze passanten) en kan een tijdje verder zonder zorgen, toepasselijk, net zoals wij ...

wist ik ook nog niet ...

... en dat te weten moeten komen in de kindvriendelijke 'Les Jardins de la paix' ... maar het zijn daar dan ook allemaal Bitchen daar in Bitche dus je kan het hen niet kwalijk nemen (al noemen de locals zichzelf liever Bitcheois(e)). Ik was bijna zo geschokt als het Duitse pestjongetje dat ik in mijn beste oorlogsfilmduits verzocht om de feëerieke handbediende draaimolen in die mooie tuin toch maar even te laten stilvallen ... "Lass die Kinder Absteigen", zoiets, maar dan met een denkbeeldige zijmeet en een gevaarlijk raspende stem - ik had het nog maar in vier talen en minstens zoveel lichaamstaal gesmeekt).
Urbanus zijne "mijne selder staat in bloei" wordt zo ook weer wat plastischer. Al moet bram voorlopig toch nog altijd harder lachen met 'als de jongens dan liggen te slapen, ontploffen in hun bed de konijnen' (wat rijmt op 't is allemaal de schuld van de maan (tsss) die schijnt doorheen de gordijnen'); "da kan toch nie papa..." ... hij weet nog niks, de gelukzak. Maar kom, we wijken af.

Stilte op de blog zou je denken maar de vrije momenten tussen de regenbuien, het musiceren met en zonder de mannekes, de snoep-, tuin-, studie-, plezier- en anderssoortige reizen, de enzovoortenzoverdere verplichtingen,... ze worden nog schaarser dan anders en bijgevolg geprioretiseerd zoals dat heet, want er moet (mag) ook nog gewerkt worden in de tuin. Geluk bij dat ongeluk dat de (moest)tuin niet uit lijkt op spurten, eerder sputteren. We kunnen wel voldoende eten van de tuin (tuinbonen, erwten, courgetten, uien, look, aardappelen, ...) maar het beste seizoen zou ik het toch niet noemen.

Ik kan me bv. niet herinneren dat ik 42 groene tomatenrassen heb gezet en ik moet toch wat vaker op ronde door de serre voor 'ongewenste zieke bladeren' dan anders, maar dat wisten de aardappelen me een tijdje geleden al te voorspellen. Te nat, te koud, te donker, 't is allemaal nogal iet ...
en ginder ? nog iet da'k moet weten ??
"Ge moet spuiten manneke, want dedie die zeggen da ze nie spuiten, die spuiten 's nachts" ...
Yeah right, alsof ik dan niks anders te doen heb.

Zeg dat het waar is ...

... is maar één van de dingen die je kan meebrengen vanop de Floriade ...

strawbushi, the last tapa ...

... afscheidstapas voor het (vermoedelijke) einde van het tuinklasje. Voor de zoutebekken de gewone sushis, voor de zoetekauwen een sponsen alternatief ...

... cake bakken, vormpjes uitsteken, yoghurt-coccos korstje, slagroom met een hartje van aardbei (hoezo, beu gegeten?), soppen in een aardbei-couliske (ziedewel) gelijk d'echte ... man man man.

Op naar de volgende opleiding dan maar weer. Suggesties ?

now you see me ...

... now you don't.

natuurlijk ligt de slak met inhoud hier natuurlijk niet altijd parmantig op een bedje van vlierbloesem te blinken als je hem zou willen komen vinden, misschien ligt de kluis wel casual ergens anders, of misschien ligt de sleutel toch gewoon weer onder de mat, in het kippengraan of onder een bloempot, ..., als het al de juiste sleutel is om überhaupt ergens mee binnen te geraken (memo to myself : huissleutel weer aan sleutelbos hangen). Waar leggen jullie hem, als je niet zo'n handige slak hebt (heb ik nu al twintig keer gelezen en ik blijf hem raar vinden, een handige slak) ?

now you don't see me anymore ... de vlierbloemsemsiroop in gang zetten (ge weet wel 150g schermen, <1g beestjes, 1 citroen, 2L lauw water, en na een dagje wachten nog een kg suiker per liter gefilterd vocht, zoiets ongeveer)

you see, dat steekt er nog maar net in, en het ziet er al(weer) lekker uit ... Alleen dat "in de zon zetten" valt weer niet mee, maar da's dan weer handig om buiten het één en ander uit te planten zonder er met een parasolleke en water te moeten blijven bijzitten.
go.

de onderuitkijkspiegel ...

... wat een belachelijk woord, de achteruitkijkspiegel, vond Herman Finkers. Je kijkt altijd achteruit in een spiegel. De vooruitkijkspiegel is een venster.

Wat een belachelijk dingetje, dacht ik toen ik een breedlachse salesjongen zag spelen met een spiegeltje op een uitschuifbare antenne op de Malvern Flower Show. Leuk (kinder)speelgoedje om mee om het hoekje of over het muurtje te kijken (en ik dacht terug aan wat ik allemaal zag door mijn zelfgebouwde periscopen toen ik 6 was), maar wat sta je daar nu toch mee te leuren op een tuinbeurs.
Tot ik mijn eerste twee planten had gecontroleerd op coloradokevereitjes en ik dacht dat dat toch beter moest kunnen dat ondersteboven hangen. Had ik me in jeugdige impulsiviteit en vakantie-euforie toch maar laten verleiden tot het retroflecterende hebbeding.

Hoewel, 99ct, een uit de haak vertimmerde winkelhaak en drie schroeven later hing er een spiegeltje aan een verdwaalde bezemsteel, veel steviger en ergonomischer dan dat telescopische gadget.




Eitjes opsporen wordt zo kinderspel, want kevers-zonder-predatoren zijn zo hautain dat ze hun eitjes knalgeel durven schilderen. Dat gaan de volgende generaties misschien anders doen; zoals deze generatie precies al een beetje door heeft dat iedereen van de familie die boven op het blad zat spoorloos is, door onder het blad te gaan zitten. But they can't escape the mirror...

Ja, ge kunt daar tegen spuiten, en ja, daar zijn zelfs bio-produkten voor met spinosad 'die de lieveheersbeestjes sparen' (speel maar in op ons gemoed, alleen jammer dat ze bladluizen vreten die er wel van dood gaan). Maar het ergste uit de bij-sluiter is dat het nogal gevaarlijk is voor de bijkes, subiet nemen de amateur-boerekes de fakkel over van de industrie als het op het uitmoorden van de biekes aankomt.
Nee wat lukt met de panda moet met de colorado-kever toch ook kunnen : gewoon uitroeien die populatie !

 Ene maar wel : we zijn ondertussen gewend om niet meer in de zon te kijken, maar die oog-zon coördinatie wordt af en toe toch weer op de proef gesteld, oppassen dus.

Nie verschieten ...

... het zijn maar vogelverschrikkers. Er stond er zelfs eentje van mezelf tussen (die met de pandenrok en matching umbrella, en als dat u nog niet in de juiste richting helpt : de schoonste van den hoop) maar die nam ik natuurlijk weer mee naar huis. Maar die van Hidcote Manor Garden herinnerden me er nog eens aan dat die dingen toch al wel heel veel te lang op de DIY lijst staan. Voor als ik nog eens 5 minuten tijd heb.
Veel duiven gaan ze wel niet meer moeten wegjagen met die pluizige tijgers die hier tegenwoordig rondhangen, maar met de juiste vulling pesten ze misschien de patattenkevers het erf af (of hun jas in), want die zijn alweer per twee bezig met eikeleg op het jonge loof. Dat wordt de komende dagen dus met regelmaat "beetlejuice and scrambled eggs" (ofte plukken en wrijven). U toch ook ?

Het was een beetje thuiskomen daar in die arts and crafts, cottage tuinen. Alsof je als adoptiekindje je biologische ouder(s) ontmoet en veel van jezelf herkend; denk ik, want ik ben zelf zonder twijfel zeer kort bij de boom gevallen.
Bijwijlen lekker arbeidsintensieve tuinen, waar de planten relatief-vrij maar met de juiste redenen 'op hun plaats' gezet zijn in combinaties die werken. Maar waar ze evenzeer worden aangemoedigd als ze gaan lopen, en ergens anders (maar meestal niet zo heel ver weg) minstens even leuk voetjevrijen met een ander.
 Een rustig-drukke tuin waar je blij van wordt, en vanop het bankje fluistert : "let's have a cup of tea, luv (in our wellies and hands still dirty)". Waar je in de ogen van Camassia kijkt, verliefd wordt en zegt : "lets propagate".
Ieder diertje zijn pleziertje maar mij zeggen die moderne onderhoudsvriendelijke Lonicera-met-boomschors-en-hier-en-daar-een-grasje-tuinen (gelukkig) niks.

 Historische tuinen (Hidcote Manor, Kew, Painswick Rococo, Sissinghurst Castle,..), enkele private tuinen (jezusmieke-hou-me-vast!), frivole tuinen (Abbey House Gardens, not-fully-naked) en Malvern Spring Flower show. Alleen voor die laatste al gaan we zeker nog eens de zee onderdoor. Met en zonder het tuinscholeke.

En elke tuin uiteraard zijn kitchen garden, arbeidsintensiever kan je het toch niet hebben ;-)

kiplekker ...

... of doen we toch minstens alsof er geen vuiltje aan de lucht is, en dan geen beter placebo tegen seizoenen met een oriëntatieprobleem dan een barbecue'ke tussendoor...



Zo eentje met een kruidig blikje bier in de-poep-van, of bijna nog beter zo eentje met een ooit toevallig in de kringloop gevonden schaal voor in de-poep-van.

Met een penseel en wat smaaksap maakt het voor de chef zelfs niet uit hoe druilerig het daarbuiten is ... (cave : geen goed idee om hier uw chocolade-eikes mee te willen opmaken, ça brûle)



maar de echte blikvanger is die andere held van de dag : de rookdoos. Want zelfs uw echte koolbriquetten van gerecycleerde winterbanden en overschotten gesmorgasboorde ikea-plakdeuren verdienen af en toe de smaak van echt hout (appelaar, eik, in casu zo gezegd van oude Jack Daniels whisky-eikevaten). Ge kunt dat kopen zelfs zo'n trommel, maar een oude koekendoos met wat gaten gaat ook. In elk geval het werkt, ook op een gasbbq,



en ongeveer halfweg staan de dames dan ongeveer zo kiplekker te welnessen in hun rookhok.

 Kiplekkerder dan de kippen in het kippenhok. De aanvulling (marans+leghorn+rosse) van de oude stock (aarschotse hoen) bleek niet zo heel gezond, en wat overblijft zit nu aan de kippen-antibiotica, maar op het eerste zicht toch al aan de beterpoot.

Vuile lucht in elk geval, er lijkt amper licht door te komen en warmte al evenmin. Het seizoen loopt 3 weken achter zeggen de boeren en ik ben geneigd ze te geloven. Desondanks liggen toch al 4 van de 9 moestuinvakken vol, en de verplaatste serre geheel klaar om te ontvangen. Maar ik ga toch weer wachten. Alleszins tot ik weer terug ben van Kew Gardens, Malvern flower show, nog een paar leuke hofkes en minstens een kopke thee ;-)

schoon weer ...

in de reeks : triestig weer, schoon licht : ...



... deden we ongeveer alles fout : deden niks aan de kousenvoeten om een interessanter standpunt te kiezen dan tot aan de rand van het natte dakterras, mocht het diafragma minstens vier keer dichter (maar dan moest ik ook nog eens achter het statief, en stond de mottige bouwkraan er nog scherper op), had ik misschien toch eens een titske polarfilter mogen proberen (hoewel contradictorisch schijnt een klein beetje te helpen want het is toch vooral refractie en niet alleen reflectie),...
maar kom het is hier toch bovenal een dagboek en papa stond op deze dag weer even enthousiast als de kinderen te trippelen bij het natuurwonder dat in werkelijkheid vooral 100x breder en auto-hdr-intenser leek (en waarvan papa voor zichzelf helaas de eindigheid kon voorspellen, life is full of spoilers ... #keep'em4yourself #enjoyWhileYouCan).

Desniettegenstaande werden we er nog eens aan herinnerd dat de occasioneel voorkomendezichtbare buitenste regenboog zijn kleurkes binnenstebuiten draagt, en hebben we toch weer onze fotoles gehad. Ah, en de pot goud ligt ongeveer op de speelplaats van 't scholeke, er gaan maandag waarschijnlijk weer stieken schupkes mee in de kabas.

Soms is de natuur al fantastisch als we er vooral geen poot aan uitsteken.

de peer die geen peer is ...

... omdat ze in de grond steekt en niet aan een boom hangt heeft grote voor- en even grote tegenstanders. De Helianthus tuberosus, ook wel topinambour in het sterrenrestaurant, artisjok uit Jerusalem, zonnewortel ofte aardpeer voor de gewone burger is voor de één konijnenvoer, voor de ander een delicatesse. Voor de één een zorgeloze bron van voedsel in de moestuin, voor de ander een vervelende woekeraar met relatief weinig sierwaarde. Waarschijnlijk heeft iedereen een beetje gelijk, bewijzen onder andere de 2 metskuipen knollen die uit de weg moesten bij het klaar maken van de groentebedden. En bewaren doen ze al helemaal niet (eentje uit de categorie "hoe lukt ze dat in de supermarkt toch altijd") dus snel nog wat opgebruiken.
Voor de zoute knabbel bijvoorbeeld.



Zoals voor de gewone chips : dunschillen (lang leve de mandoline), spoelen in zurig water (zodat ze niet direkt bruin worden), afdrogen (anders spetst't te hard), frituren (niet te lang), kruiden (peper en zout bv, maar dan met peperkes).
Lekker.
Er zijn er zelfs die dat met courgette doen, ben curieus. Nog chippekes van iet anders ?

op schema ...

... perfect op schema eigenlijk : pepers verpot, tomaten klaar, (moes)tuin en borders proper, ter plaatse gezaaid, gras gekamd, ... kortom the usual (inclusief gebeurlijke-rampen-na-vergeten-watergiften).
Nog een half kaske zaden aan de gang, subiet de blommekes en de rappe (komkommer, meloen, pompoen, nasturtiums,...), twee keer knipperen en het is weer zomer.

de serre-brigade mag zich stillekesaan gereed houden ;-)

En hoe is het daarbuiten, iedereen op schema ?

toch wel ...

Je zou het met four seasons in one day weer niet meteen zo zeggen maar er zijn toch nog zekerheden ...



 ... de peperkes en paprika's hebben er al zin in, hopelijk werken de seizoenen eens een seizoen mee.
Of het al kriebelt ?

't is koud, zeggen ze ...

... maar ik vind het eigenlijk nog behoorlijk warm ...



... 20-23° onder nul, overdag, in het dal, nog zonder de wind en de vitesse boven (gemakkelijk boven de 50/u gemiddeld - 50 wat ? vroeg de numerieke wiskundige; olifanten nu goed, want km zou belachelijk zijn - dat gemiddelde vooral niet meer lager te krijgen door de 90.25 swinnens) ...



... maar zo met het hoofd boven de wolken (en alle kleren die ik mee had tegelijk aan) hoor je me zelden klagen over de kou ... (hmm, rewind please) ...



De ouderwetse moestuinders onder ons waarschijnlijk ook niet, want de overwinterende kolen krijgen volgens velen nu eindelijk de smaak die we verdienen. En heb je gezien hoe de maan de sneeuw zo mooi doet oplichten : z'is vol (en als planten onder elkaar communiceren, dan luisteren ze zeker naar de maan), dus ik zou zeggen :
start (peppertime) !



wel spijtig van d'elfstedentocht ...

goin' nuts on pizza buns...

... ideaal voor dat restje (okker)noten : noten-peper-look-breekbrood-deluxe.

Neem uw favoriete pizzadeeg met uw favoriete 00, uw favoriete ingrediënten en die fruitschaal-waarvan-je-dacht-wat-moet-ik-hier-mee, en je bent minuten verwijderd van het lekkerste breekbrood dat uw feestje ooit zal opleuken.

Laat het deeg (bv 500g bloem, 250ml water, 1 tl zout, 2 tl gist, suiker/honing, 1 EL olie) kneden door de broodmachine (of doe het zelf), rol het na de eerste rijs uit tot een grote rechthoekige lap, en zet ondertussen een panneke water te koken en kort een panneke olie met knoflook en peperkes te goudbruinen. Verdeel noten (grove brésillienne) en olie-met (rijkelijk maar niet verzuipen in de olie) over de lap, oprollen en in cylindertjes snijden (ongeveer 5x5). Schaal inkwasten (denk oliepanneke!) en de rolletjes, met ruime ruimte verdelen over de pan.
De schaal weer laten rijzen in een oven op 50-60° met onderin een bakplaat met het kokende water (ongeveer 45 minuten), en daarna afbakken op 180° (40 minuten) en eventueel nog een paar minuten met kaas erover (opgepast, die zwarte korst komt sneller dan je denkt, en is niet zo lekker als dedees). Haal het brood uit de pan als het gebakken is en laat het uitademen, anders wordt het soppig.



voortaan uw dagelijks brood, en op zich al reden genoeg om een notenboom te planten (als je nog om een reden verlegen zat) ... maar kan dus ook met de "officiële pizzatoppings"