Twee dingen die nog hoog op mijn lijst stonden waren gegratineerde mosselen (cozze gratinate) en 'iets' met de rest van de mosselsoep. Maar dat is toch zo'n geprul met die mosselen voor een doordeweekse maaltijd, en rest van de soep was er zelden of nooit genoeg om er nog wat mee aan te vangen. Twee vliegen in één klap dus want voor de gegratineerde mosselen kook je de mosselen zoals je dat gewoon zou doen maar wat korter, en blijft al het nat over als nieuwe grondstof.
Neem een braadslee met grof zout (want een mossel blijft zo moeilijk liggen van z'n eigen), leg daarin de mooiste (grootste en zuiver gemaakte halve) schelpen, in elke schelp weer een mossel, een streepje lookboter, kaas, grillen, klaar. Het voordeel voor "feestjes" is dat je dit rustig op voorhand kan klaarmaken, en amusekes zijn HOT tegenwoordig.
Tweede gang werd een soepje met als basis het mosselnat en de mosselgroenten. Toevallig net een pakje rode kool ontdooid dat geen rode kool bleek te zijn maar tomatensap met rode biet (vandaar de misleidende dieprode kleur). Nog wat water en een groenteblokje. Even (factultatief) de staafmixer erin. klaar. Voor de feestjes leukt een beetje room elk soepje verder op, onvoorstelbaar wat je allemaal kan doen met een spuitje en 2,5 ml room.
Voor de derde gang 'gewoon' wat pasta gezwengeld ("pieten" van ne meter), scampis met heel veel look en olie - aglio olio - (look, het nieuwe goud op de beurs blijkbaar), en een saus op basis van tomaten, paprika's en "nog wat uit de kist". Meer moet dat niet zijn, en mislukken doet het zelden (een kleine onoplettendheid in de hoeveelheid scampis - tien dozijn voor vier man - kan je hoogstens een onoplettendheid noemen).
En om de laatste (schaarse) vrije gaatjes in de maag op slag te vullen nog een dessert, een variatie op de 4-minuten-chocomousse, de 8 minuten-chocomousse : eneke met witte chocolade en eneke met pure chocolade. Samen gedresseerd in een potje op z'n K3's (wie had ooit kunnen denken dat K3 mij zou inspireren in de keuken, maar zij hadden ook zo'n schuine duo-chocopasta in "de wereld van K3").
Voor een feestelijke versie afwerken met een streepje speculaaskruimel en/of bloemsuiker en/of ... Als je geen commentaar wilt over Brazilian Wax, of je niet wilt uitleggen aan je oma wat dat dan wel is, zet je meer dan één streep of geen.
Ik begin hier na amper drie pogingen wel al expert te worden in die 4 minuten chocomousse, de truuk is echt om de room waarin je de chocolade gaat smelten niet warmer te laten worden dan nodig om de chocolade te smelten, het opkloppen van de room is dan een makkie in het ijswater. Opkoken zegt nochtans het originele recept maar dat is maar om de maagden een kloot af te trekken denk ik (of doet dat iets voor room, opkoken ?).
Moet wel een hele belangrijke gast geweest zijn ? En of : een professioneel setje studiolampen van Sachtler (3x300H), daar kan je toch geen pannekoeken voor bakken. Spelen met continu licht in de donkere keuken (want een flitsopstelling is toch zo passé voor niet bewegende onderwerpen), is ne keer wat anders zelfs volledig verzadigd en met de twijfelachtige steun van vrienden Viré Clessé, Barolo en Brunello. To be continued in elk geval. Thanks Hans.
Groentjes uit eigen hof, daar kan je veel mee doen. Grow for it.
4 comments:
Nou moe......ik moet nog een boterhammetje eten, en dan spiegel jij me dit hier allemaal voor!!!
Ggggggggggrrrrrrrrr........wil je dat niet meer doen!!!!!
Sorry, nog één vraag: maak je die chocomousse ook de dag van tevoren of moet die zo lang niet opstijven? En lukt het met witte chocolade even goed? Meestal is dat een beetje een probleem... (dat zijn dus 2 vragen, eigenlijk...)
PS De italiaan uit Gent verbleekt wel een beetje bij die heerlijk uitziende pasta.
wij hebben die deze keer de dag tevoren gemaakt ("workflow" : pasta deeg > deeg rusten, witte mousse > witte stijven, pasta pieten > bruine mousse), ik denk dat een uurke in de koelkast zowat het minimum is om het te laten opstijven (het was toch al meer dan genoeg om het schuin in het glas te houden) - een uur valt op zich nog mee maar waarom 'stressen' als het op voorhand kan ;-)
De witte was iets slapper maar : daar wilde ik perse de merengue met de hand kloppen (man versus nature, geen probleem maar toch een andere consistentie dan met de klopper), was het panneke room wel te warm geworden ("ik moest even weg"), en heeft caro een beetje water geschept bij het opkloppen (kan gebeuren ;-) ) ... dus ik weet niet of het wel aan de witte chocolade zou liggen, ik maak me sterk dat je die even vast krijgt als de bruine.
Caro vond het niet zo erg dat hij een tikkeltje slapper was (nu ja "slapper", dat beweegt gene millimeter he, als het "loopt" is er iets misgelopen) want het is "een bommetje" he ;-) (dus niet overdrijven met de porties is ook nog een leuke tip)
Als de zon weer wat schijnt komt dat wel goed met die Italiaan ... maar toch bedankt ;-)
Voilà, gisteren al eens uitgeprobeerd. Na het overwinnen van enige scepsis ( 'een groot eiwit; da's dan van een struisvogel of wa?') was ook meneer onderdeappelboom enthousiast. Ik heb wellicht wel te weinig geklopt, want ik heb zo geen lucht tussen laagjes chocomousse, het is één grote massa. Maar lekker is het. Eén potje is al op, 5 andere staan te wachten tot deze avond.
Post a Comment